12595 entry daha
  • bugün ansızın aklıma geliverdi. bu ülkeye dair umudumun en çok yeşerdiği dönemlerdi. yıllarca güç birliği yaptıkları cemaat ile birlikte üstümüze çöreklendikleri kabustan uyanmak için son çırpınışlarımızdı belki de bu direniş.

    ilhan berk bir yazısında ''ağaçlardan arkadaşlarım ol-du. hâla da var.'' demişti. o gün orada ki ağaçlar, orada birlikte direndiğim arkadaşlarım hala hayatımda.

    hani bir pankart asmıştık geziye. `siz yokken burada olan ağaçlar siz giderken de burada selam duracaklar` diye. o ağaçlar yerli yerinde duruyor ama ülkeye ve geleceği dair umudumuz ne varsa yok ettiler.

    depremlerde ezildik, madenlerde yok olduk, nefes alamayıp ülkemizden kaçtık, cezaevine girdik, gözümüz çıktı, süründük, öldük.

    iki elim bize bu zulmü yaşatanların yakasında ölünceye dek. and olsun ki mezarınıza tüküreceğim.
hesabın var mı? giriş yap