avusturya lisesi

• sankt georg olarak da bilinir.
• simdiki halini bilmiyorum ama eskiden her okuyanin zengin pici olmadigi, hatta bazilarinin istanbul'un sayili kenar mahallelerinde yetistigi, kayak yerine kizak kayan, tenis raketi yerine davul tokmagi tasiyan, gunlerini cafelerde degil beyoglu devlet hastahanesinin ustundeki sokakta bulunan kocaklar kıraathanesinde gecirenlerin gittigi bir okuldu.
• bi defa kiz erkek ayri oldugu icin galiba, yani en azindan benim zamanimda oyleydi, genel bi melankoli durumumuz vardi. ve herseye fazla uzulurduk. simdi bakinca hersey tozpembe gorunuyor ama o zamanlar hep okulun merdiven boslugundan intihar etmeyi dusunurduk. yine de cok severim. cocugum olsa oraya gonderirim. en azindan ne dedigimizi anlariz birbirimizin.
• 1882de kurulmus osym klavuzu tabiriyle "yabanci dille ogretim yapan ozel lise". eskiden kiz erkek ayri olup da sonradan birlestirilen, karakoyun dar sokaklarindan birinde bulunan, ticaret bolumunun kapatildigi guzide mekan. genelde giden ogrenciler pek sevmezler, yine de iyidir. yonetim ve ogretmenler biraz katidir, yine de iyidir. mekan dardir, ufaktir, yine de iyidir. biraz uzun surer (lise 4 yil kadar), yine de iyidir... karakoyde dolasa dolasa hayati tanitir, disipline alistirir, istiklalle tanistirir, bilgi verir vs. vs...
• mezun olmanin tek sartinin ruhsal dengenizin alt ust olmasindan geçtiği ögretim kurumu. hicbir mezunu orada okumus olmaktan mutlu degildir,fakat hepsi mezun olduğu icin zil takıp oynar. sekiz senelik bir işkencedir (en azından ben okurken sekiz yıldı)- almanca ile birlikte ögretilen temel felsefe, "her koyun kendi bacagindan asilir" olmuştur. ögrencilerine istiklal caddesinin muhtelif cafelerinde ve barlarinda rastlamak mumkundur, genelde biraz zuppe olurlar ama gozlerinde hıncla karisik bir huzun vardir hep. okulda sevilen hoca sayisi bir elin parmaklarini gecmez- pek cogu kompleksli insanlardir (en azindan ben okurken oylelerdi)
• içinde amerikada okuyacaklar için rehberlik bürosu bulunan ama avusturyada okuyacaklar için böyle bir imkan sağlanmayan ilginç bir okul.
• (bkz: toplack)
• bir daha dunyaya gelsem kesinlikle gitmeyi dusunmedigim ama bir sekilde bana bir takim meziyetler kazandirmis olan okul. seveni az bulunur ama ordan mezun insanlar yabanci ortamlarda "avusturya liseli" olduklarini belirtmekten yinede gizli bir gurur duyarlar.
• galata kulesiyle bankalar caddesi arasindaki bir yokusa kurulmus okul. her ne kadar konkunc dense de sever bir takim bazi orencileri
• eskiden, cok eskiden hep bir oesterfest tadinda sey olurdu burada. annem de elimden tutar beni gotururdu oraya. tabii bu festler sirasinda istanbul'da anasi veya babasi ecnebi ne kadar alman pici kilikli cocuk varsa orada oldugu icin, yalniz hissetmezdim kendimi. wurstlarimizi yer, almanca konusur, yumurta boyardik. bir de guzel bir panayiri olurdu, ivir zivir satilirdi filan. annemin beni avusturya kulturune daha bir yakinlastirmak icin buralara surukledigini dusunuyorum.