• antalya dili ve edebiyatında özellikle bitişik yazılması gereken "de" ile biraraya geldiğinde çok eğlencelidir.
    en önemli husus da bu "ki" akabinde ayrı yazılması gereken "ki" eki alamamak gibi bir özelliğe sahiptir.

    misal verelim endeki (endeeki şeklinde okunacak). "şu" anlamına geliyor.
    zaten kısaca "şu" demek varken "endeki" demek için kasmak yeterince zahmetliyken bir de buradaki "de" ve "ki" yi ayırmak hepten akıllara zarar olacak gibi geliyor bana.

    peki güzide sözcüğümüz endeki'ne ayrı yazılması gereken ki eki gelirse ne olur. olmaz. gelmez. zira endeeki somut bir "şu"dur. soyut kullanımı yoktur. yani "endekini versene" deriz ama "söylemek istediğim şu ki" manasında "söylemek istediğim endeki ki" demeyiz. yani bu "ki"ye başka bir "ki" daha eklenebilemez.
  • yapim eki olan "ki"dir. bir de ilgi zamiri olmasindan dolayi, aslinda ek olmayan "ki" vardir ki, bu baslikta incelenmemelidir.
  • gorur gormez ecel terleri doktum yeminle. daha dahi anlamina gelen mina kodumun de sini dogru duzgun kavrayamadim intiharin esigine surukler bu beni.
  • (bkz: benimki)
  • evdeki, okuldaki, arabadaki... genelde "de" ekinden sonra kullanılan "ki" ekidir.
  • eki ki ki bu tür -ki'lere örnek teşkil etmez. gereksiz de olsa belirtme ihtiyacı hissettim.
  • o ki bağlaç değildir; bitişik yazılmalıdır.
hesabın var mı? giriş yap