double nickels on the dime

• 1984 tarihli minutemen albümü. grubun adına yakışır şekilde ortalama 1,5-2 dakika uzunlukta 43 şarkıdan oluşur; en uzun şarkısı bile ancak 3 dakika sürer. tüm zamanların en iyi hardcore albümüdür, fugazi bile bu seviyede bir şey yapamamıştır kanımca. aynı zamanda grubun trajik sonunu da selamlayan albümdür; solist d. boon yaklaşık bir yıl sonra geçirdiği bir trafik kazasında ölmüş ve ardından grup dağılmıştır.
  
  "double nickels on the dime" karmaşanın, güçlü ritmlerin, absürdlüğün, politikanın ve aşkın müziğidir. duyan hemen herkesin "aaaaa jackass'in müziği lan bu!" tepkisini verdiği corona kimilerince bira için yazılmış aptal bir şarkıyken, kimilerine^* göreyse dünya üzerindeki en güzel şarkısıdır [sözleri için (bkz: #977377)]. gang of four klasiği damaged goods'u andıran temposuyla the glory of man, 1 hit song, toadies, this ain't no picnic gibi şarkılar sıkı ritmleriyle punk'ın en güzel anlarını yaşatırken, melankolik history lesson part 2 ve basit bir akustik gitar harmonisi olan cohesion dinleyiciyi hüzünlendirir. political song for michael jackson to sing, there ain't shit on tv tonight ve do you want new wave or do you want the truth? ise komik ama acı gerçeklerden bahseden şarkılardır. dr. wu ise harika bir steely dan şarkısının^* coverıdır.
  
  gereğinden fazla müzik dinleyen bir kişiyim. duyduğum hemen her şeye saldırıyor, tüm sanatçıları dinlemek istiyorum. açıkça söyleyeyim; "double nickels on the dime"dan daha iyi albümler de dinledim^*, ama hiçbirini bunun kadar kendime yakın bulup sevemedim karagözlüm.
  
  şu şarkılardan oluşur:
  
  1. d.'s car jam / anxious mo-fo
  2. theatre is the life of you
  3. viet nam
  4. cohesion
  5. it's expected i'm gone
  6. #1 hit song
  7. two beads at the end
  8. do you want new wave or do you want the truth?
  9. don't look now
  10. shit from an old notebook
  11. nature without man
  12. one reporter's opinion
  13. political song for michael jackson to sing
  14. maybe partying will help
  15. toadies
  16. retreat
  17. the big foist
  18. god bows to math
  19. corona
  20. the glory of man
  21. take 5, d.
  22. my heart and the real world
  23. history lesson – part 2
  24. you need the glory
  25. the roar of the masses could be farts
  26. west germany
  27. the politics of time
  28. themselves
  29. please don't be gentle with me
  30. nothing indeed
  31. no exchange
  32. there ain't shit on tv tonight
  33. this ain't no picnic
  34. spillage
  35. untitled song for latin america
  36. jesus and tequila
  37. june 16th
  38. storm in my house
  39. martin's story
  40. dr. wu
  41. the world according to nouns
  42. love dance
  43. three car jam
• high fidelity filminde hırsız kaykaycıların^* çaldığı plaklar arasında da yerini alır bu albüm.
• senelerdir dinliyorum bu albümü hala tek seferde bitirmişliğim yoktur.
• nasıl hakkında konuşmamışım, hayret dedirten ve böylece de kişisel girişi yaptıran albüm. neticede kişisel yorum yapılır tabii, herkes veriyor hakkındaki genel bilgileri.
  
  efendim, double nickels on the dime'a sadece punk denirse olası birçok dinleyicisini yok yere kaçırır. bana kalırsa envai müzik türünü birleştirip punk'la soslamıştır o (hoş laf oldu sanki, hı?). tek tek 43 şarkıyı incelemek olmaz da corona'ya dümdüz punk denir mi mesela? ben demem, diyemem. hem punk idollerine ayıp olur (sex pistols nerden çıktı? ama crass?) hem de minutemen'e bence.
  sonra hadi hadi cohesion var daha en başlarda, ona benzer yapıdakiler de... işte genel sözlerdeki tutum ile punk denilse de bence punk bu albümde "sos" olur.
  
  o detay neyse de çok etkileyici albümdür, bence. her ne kadar political song for michael jackson to sing gibi şarkılarla suratta sırıtma oluştursa da (diğerlerinde oluşanı bırakın), kişi etkilenir hepsini dinlerken.
  
  minutemen öyle çok "aaağbi hastasıyım!" grubu olmadan saygı duyurur bu albümle. öyle de başarılıdır yani. tabii yine bence, ama tabii ki ayrıca çok kişice. evet.