gökyüzü

• acik havada kafamizi kaldirinca gordugumuz $ey.. acik mavi renktir.. (bkz: cyan)
• baktıkça ne kadar küçük ve aciz yaratıklar olduğumuzu hatırlatan nane
• kuşları bizlerden ayıran en temel ayrıntı.erişemediğimiz,erişsek de zamana mahkum olduğumuz yer.iyiliğin ve ışığın kaynağı
• kokusunu ozledigim nadir varlik ve olu$umlardan birisidir gokyuzu^*.
  
  insani yansitir, ve bir teoriye gore^*, herkes aslinda farkli bi renkte gorur gokyuzunu, herkesin mavisi, herkesin siyahi, herkesin bulutlari, herkesin yildizlari farklidir.
  kimse kimseninkini anlamaz.
  zaten kolay kolay oturup ayni $eyi gorup gormedigimizi konu$mayiz farkindaysaniz^*.
  
  eger ki bi insanla ayni $eyleri goruyosaniz, tutun onu, kacirmayin, kaybetmeyin, cikarmayin hayatinizdan. ayni $eyleri gordugunuze gore, mentalite^*de aynisiniz demektir...
• bazen yeryuzune tercih sebebi.uzak olmasi,uzerinde hakimiyet kuramamamiz-ki yeryuzunu istedigimiz $ekle sokabiliriz- yalnizken yildizlara bakmanin ruha tesiri $airane tavirlar.sen hicbir$eyken onun senin uzerindeki etkisi ugursuzluk,karma$a ve hiclik..^*
• (bkz: sema)
• boşluğun^* kafamızın üzerindeki kısmı.
• bakması bedava olan ve bedava olduğu için de ucuz ve basit sayılıveren, gözlerimizin çoğunlukla bakmaya değer görmediği, bakıp da görmediği büyük mavi. çocuksu sevinçleri içimize katmaya pek muktedir olan bu alabildiğine mavilik; görüp görebileceği en güzel şey aslında insanoğlunun. aldığımız nefes gibi varlığına alıştığımız, alıştığımız için "kazanılmış hakkımız" saydığımız ve kazanılmış hakkımız saydığımız için de bakmayı unuttuğumuz, varlığını duyumsamaya alışıp, "yok" varsaydığımız gökyüzü. kanıksadıklarımızdan olmaya ne çok yatkınsın. belki de seni bulup da yitirenlere sormalı...
  
  "bugün pazar.
  bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
  ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
  bu kadar benden uzak
  bu kadar mavi
  bu kadar geniş olduğuna şaşarak
  kımıldamadan durdum.
  sonra saygıyla toprağa oturdum, dayadım sırtımı duvara.
  bu anda ne düşmek dalgalara,
  bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
  toprak, güneş ve ben...
  bahtiyarım..."
  
  nazım hikmet
• göğün yüzüdür o.bazen ağlar bazen bir ısık saklar ve bazen kızar.ama yinede gülmeyi becerir insanların bu acımasızlıklarına,güler geçer gider kovalar ayı güneşi...biz ise onu anlamaya çalışırız ölene dek,halbuki o biz öldükten sonrada üzerimizde
• (bkz: #6326128)