keşf ^*

• acmak, birseyi onceden anlamak anlamina gelen farsca kelime.
• (bkz: kesif)
• tasavvufta gizli bir seyin evliyaya allah tarafindan ilham olmasiyla o gizli seyin aciga cikarilmasidir.
  
  (bkz: tasavvuf)
• güneş ya da ay tutulması.
• keşif ya da osmanlıca’daki söylenişiyle keşf, sufi terminolojide kullanılan bir terim olup, kendisine eklenen sıfat ve adlara bağlı olarak çok değişik anlamlara gelmek üzere kullanılmıştır.
  
  terim sözcük anlamıyla arapça’da "açığa çıkarma, örtülü olanı açma, gizli olanı meydana çıkarma, perdenin açılması, sezme, tahmin etme" anlamlarına gelir.
  
  sufi terminolojide ise daha çok sezgiye ya da ilham olunmaya ve görünmez âlemle irtibata ilişkin anlamlarda kullanılır.
  
  terimi bu anlamlarda kullananlardan biri olan muhyiddin ibn arabi’ye göre velîler de, bilgileri peygamberlere vahiy getiren meleğin aldığı kaynaktan alabilirler.
• "dünyada sadece iki çeşit insan vardır; çoğunluk kendini icat edenlerden, çok küçük bir azınlık ise kendini keşfedenlerden olu-şur. aralarındaki fark ise sonsuzdur, muazzamdır; bunlar iki ayrı dünyaya aittirler. bir buda, bir muhammed, bir isa, bir bahaddin, bir mevlana - onlar keşfedenlerdir."
  
  not: alıntıdır.
• "değiştirmek için değil, keşf etmek için yola çıkılır; keşf zaten değişimdir."
• "kadim olanı keşfetmek, yeni olanı ortaya koymaktan belki daha güç fakat hiç kimsenin kuşkusu olmasın ki çok daha asil bir çabadır! tarih, bugüne değin, kadim olanı keşfetmek için çaba sarf etmeyen hiçbir toplumun yeni bir şey ortaya koyabildiğine tanıklık etmedi. işte zaten bu yüzden bu toprakların çocuklarının öncelikli görevi vaz-ı cedid değil, keşf-i kadim olmalıdır!"
  
  dücane cündioğlu’nun "keşf-i kadim" isimli kitabının başlığından alıntıdır.
• (bkz: keşşaf)
• ben mi yâ fülfül had mi bu yâ gül saç mı yâ sünbül leb mi yâhud mül
  
  dâne-i cândur verd-i cinândur mekr-i cihândur cân-ı cenândur
  
  ey büt-i garrâ dilber-i ra’nâ gonca-i zîbâ bülbül-i gûyâ
  
  sen mehe vâmık âşık-ı sâdık var ise lâyık keşfî hemândur
  
  keşfî çelebi