la boheme

• charles aznavour un gizliden gizliye alemin en güzel sesli insanı benim demeye çalıştığına emin olduğum muazzam şanson.gönül diliyle dinlemişim ki her dediğini anladım sıfır fransızcam ile.çevirdikleri gün mutlu bir hollandalı oldum(fransızcama bi katkısı olmadı)
• je vous parle d'un temps
  que les moins de vingt ans
  ne peuvent pas connaître
  montmartre en ce temps-là
  accrochait ses lilas
  jusque sous nos fenêtres
  et si l'humble garni
  qui nous servait de nid
  ne payait pas de mine
  c'est là qu'on s'est connu
  moi qui criait famine
  et toi qui posais nue
  
  la bohème, la bohème
  ça voulait dire on est heureux
  la bohème, la bohème
  nous ne mangions qu'un jour sur deux
  
  dans les cafés voisins
  nous étions quelques-uns
  qui attendions la gloire
  et bien que miséreux
  avec le ventre creux
  nous ne cessions d'y croire
  et quand quelque bistro
  contre un bon repas chaud
  nous prenait une toile
  nous récitions des vers
  groupés autour du poêle
  en oubliant l'hiver
  
  la bohème, la bohème
  ça voulait dire tu es jolie
  la bohème, la bohème
  et nous avions tous du génie
  
  souvent il m'arrivait
  devant mon chevalet
  de passer des nuits blanches
  retouchant le dessin
  de la ligne d'un sein
  du galbe d'une hanche
  et ce n'est qu'au matin
  qu'on s'assayait enfin
  devant un café-crème
  epuisés mais ravis
  fallait-il que l'on s'aime
  et qu'on aime la vie
  
  la bohème, la bohème
  ça voulait dire on a vingt ans
  la bohème, la bohème
  et nous vivions de l'air du temps
  
  quand au hasard des jours
  je m'en vais faire un tour
  a mon ancienne adresse
  je ne reconnais plus
  ni les murs, ni les rues
  qui ont vu ma jeunesse
  en haut d'un escalier
  je cherche l'atelier
  dont plus rien ne subsiste
  dans son nouveau décor
  montmartre semble triste
  et les lilas sont morts
  
  la bohème, la bohème
  on était jeunes, on était fous
  la bohème, la bohème
  ça ne veut plus rien dire du tout
  
  diyede sözleri var
  
  güzel bir çevirisini sözlükteki fransızca bilen şanslı kesime bırakıyorum.
• benim gönül diliyle anladığım çeviri şu idi:
  
  bohemim bohemim tralala tralalal gencim güzelim benden iyisi yok, dertliyim kederliyim ama senden benden iyisi yok...bohemdim bohemdim allah kahretsin
• sevdigimiz bir sarki olmanin ötesinde la boheme ayni zamanda sevdigimiz bir operanin da adidir. puccini'nin la boheme'si yazildigindan beri birçok hisli insanin favori operasi olagelmistir. mimi ve rodolfo'nun karanlikta beraber anahtar aradiklari sahne ve orda söyledikleri aryalar, che gelida manina ve mi chiamano mimi özellikle güzeldir.
• besiktas cilekli tesisleri'nin karsisinda restaurant. bahcesi guzel, yemekleri lezzizdir. etiler ebulula caddesi'nin taa en sonunda.
• sicilya usulü pizalarına hayran olduğum, ince bonfile üzerine roka ve özel bir peyniri çe$idi ile fırınlanan robespierre yediğinizdede, endorfin hormonlarınızın sizi gün boyu mutlu bir $ekilde tebessüm ettirdiği kır tipi mekan
• giacomo puccini'nin nefis operasi, kisisel feti$im. yillar once ilk dinledigimde beni carpan, ondan beridir de "aaa, bilmemkim ile bilmemkim yorumu da cikmis boheme'imin, onu da alayim" diye diye, dort tane butun butun nurtopu gibi evde duran opera. (bir tane de higlights var, onu saymiyorum) ressam marcello en sevdigim kisidir o operada ama esas oglan rodolfo toplar parsayi. "yardimci kadin oyuncu" musetta'nin "quando m'en vo" aryasi, ikinci yardimci erkek oyuncu filozof colline'nin de "vecchia zimarra, senti" aryasi bile varken puccini marcello'ya bir aryayi cok gormustur. bu operanin da uverturu yoktur, birkac mezurden sonra marcello "bu benim "kizildeniz"e baktigimda usuyorum ve hissizlesiyorum, sanki uzerime yagmur yagiyormus gibi. intikam almak icin surada bir firavun bogayim bari" diye bir giris yapar. sonra melodiler sanki akarcasina, buyuk bir uyumla birbirini takip ediverir. (evet, kendi puccini yazimdan arak yaptim.) paris'te dort arkadasin (sair rodolfo, ressam marcello, filozof colline, muzisyen schaunard) bohem hayatina iki ask hikayesi serpistirilmistir. rodolfo ve mimi'nin kendilerini "tanitma aryalari" olan "che gelida manina" ve "si, mi chiamano mimi", hemen sonraki duet "o soave fanciulla", musetta'nin aryasi, mimi'nin "donde lieta usci"si ve colline'nin paltosuna soyledigi aryasi operanin en bilinen melodileridir. ben sahsen "si, mi chiamano mimi"yi cok sevimli, cok saf bulurum; "che gelida manina"nin da hastasiyimdir. bir de son perdede "sana soylemek istedigim onca sey var, aslinda sadece bir tane, deniz kadar genis..." diye baslayan kucucuk bir melodi vardir, dikkatli dinliyorsam parcalayiverir beni. kanimca en iyi rodolfo, roberto alagna'dir; en iyi marcello da -tabii ki- sherill milnes. mimi icin de victoria de los angeles, mirella freni ve monserrat caballe arasindan seciverin keyfinizce. (bkz: bu da feda olsun giacomoma)
• 1996 (bkz: yaniliyorsam duzeltin) yilinda ankara devlet operasi tarafindan da sahneye konulmus olan puccininin guzide eserlerinden biridir. rodolfo'yu pekin kirgizin oynadigi gosterilerde, mimi ile ask sahneleri, daha cok "notere gidelim, nufus cuzdani sureti cikartalim" edasi hakim olmustur.
• charles aznavourun (zannımca) en önemli eseridir, 1960ların 1970lerin de en bi önemli, en bi güzel eserlerinden biridir.
• operanin yeni bir produksiyonu, baz luhrmann tarafindan yonetilecek ve broadway'de kasim'dan itibaren sahnelenecek.^*