tanrı öldü

• "tanrı öldü" -nietzsche
  
  "nietzsche öldü" -tanrı
• cok sevgili david eddingsin bizzat benim icin kullandigi ifade.
  (bkz: anakha)
  (bkz: elenium)
  (bkz: tamuli)
• grafittilerde "yaşasın tanrıça" diye tamamlanan haber cümlesi.
• nietzsche ye göre insanin kendini asmasina,kendine karsi zafer kazanmasina ve üst insanin ortaya çikmasina neden olacak olusum
• (bkz: ivan karamasov)
• boyle buyurdu zerdust kitabinda zerdustun seytandan ogrendigi sey.tanrininda bir cehennemi vardir,insanlara olan merhametidir bu,tanri oldu,insanlara olan merhameti oldurdu onu seklindeki diyalogda gecer.nietzsche'nin tanri inancinda en cok kafaya taktigi sey olan merhamet ve acimadan yola cikarak soyledigi bu sey sonradan hitler gibiler tarafindan sakat ve problemli kisilerin oldurulmesi ve yasama hakki olmadiklari icin deneylerde kullanilmalari icin cikis noktasi ve gaz verici bi sey olarak kullanilmistir bence,tanrida o zaman gercekten olmustur.ayrica omer hayyaminyaptigim kotulugu kotulukle odetirsen sen ile ben arasinda ne fark kalirki soyle dizeleri ve tanrinin mutlak affedici ve bagislayici oldugunu soylemesine mutakip diger insanlar tanri denilen sey varsa merhametli olmali derken nietzschenin tanrinin sirf bu yuzden olmadigini soylemesi gariptir.conan'in tanrisi crom var bide yardim isteyen ve yalvarandan nefret eden,nietzsche onu duymus olsayydi kesin cok severdi.
• (bkz: sol framede gorulen isimleri oldu zannetmek)
  (ara: yel alsin)
• nietzsche denince akla hemen gelen bir söz ki bu çok elim bir yanılgıdır.metnin bir kısmını senail özkan'ın kitabından okursak(s:39),nietzsche'nin aslında dinsiz bir filozof olmadığı ve bu sözünün yanlış anlaşıldığı görülür:
  
  "çılgın adam delip geçici bakışlarıyla aralarına atladı."tanrı nerede?" diye bağırdı;bunu size söylemek isterim.onu öldürdük;ben ve sizler!hepimiz onun katiliyiz!fakat nasıl yaptık bunu biz?nasıl içip bitirebildik denizi?gökyüzünü silmemiz için elimize süngeri kim verdi?bu yeryüzünü güneşinden koparmakla ne yaptık?"
  
  nietzsche gibi bir dahi nasıl mistik olamaz.nerede bir düzen varsa,orada bir iradenin bulunması gerektiğini ancak budalalar idrak etmezler.nietzsche "tanrıyı öldürdük" derken senail özkan'ın da işaret ettiği üzere,ona olan inancın kaybedildiğini belirtiyor.insanın güneşten koptuğunun,karanlığa gömüldüğünün feryadını savuruyor.bu kadar açık gerçekleri bilmeyenler sayesinde felsefenin ne hale getirildiğinin felsefesini yapmicam..
• onu öldürdük- sen ve ben.
  biz, hepimiz onun katilleriyiz.
  ama bunu nasıl yapabildik? denizi nasıl içebildik?
  tüm ufukları emen süngeri bize kim verdi?
  dünyayı güneşten kopardığımızda ne yaptık?
  nereye gidiyor şimdi? nereye gidiyoruz şimdi? tüm güneşlerden uzak!
  sürekli batmıyor muyuz? geriye, yanlara, öne, her yöne? var mı yukarıda
  veya aşağıda kalan? sonsuz bir hiçlikle başıboş değil miyiz?..
  tanrı ölüdür.
  tanrı geride ölümü bıraktı.
  ve biz onu öldürdük.
  f. nietzsche
• terry eagleton'in after theory kitabinda nietzsche'nin bu sozuyle ilgili dikkat ceken bir pasaj var. pasajin baglami postmodernizmin 'insan oldu!' iddiasinin nietzscheci koklerine dair bir tartisma. yaziyorum. ve yeri gelmisken, eagleton'in asagidaki alintida nietzsche'yi salyuhatem'in onerdigi gibi bir musteki olarak ele aldigini dusunuyorum.
  
  ayrica, britanya'nin kopegi oldugum icin ingilizce yazmiyorum; kitap turkce'ye cevrildi fakat su an ceviriye ulasabilecek durumda degilim. bu kitabi edinmis veya cevirisi kuvvetli bir suser yazacagim pasajin turkcesini buraya gecerse bu entry'yi silerim elbet.
  
  so in time man, too, became ripe for overthrowing, a coup proposed most notably by
  friedrich nietzsche. it was he who pointed out that god was dead, meaning that we no longer stood in need of metaphysical foundations. cowardice and sickly nostalgia were alone what leashed us to them. we no longer believed in absolute values, but could not acknowledge that we did not. it was we ourselves who had murdered god, kicking away our own metaphysical foundations through our aggressively secularizing activity, which was even more reason for concealing the corpse. we were assassins of divinity, but cravenly disavowed our deicide. and this disavowal was the artificial respirator which was keeping a terminally ill god alive. nietzsche, like his postmodern disciples, was simply asking us to come clean about this. we were like a couple whose marriage has been dead for years but who will simply not admit it. we were caught in a performative contradiction, our protestations absurdly at odds with our behaviour. a banker or politician may claim he believes in absolute values, but you can generally see that he does not simply by observing what he does. you do not need to peer into his soul. the white house believes devoutly in the almighty, and transparently believes in no such thing.
  
  for nietzsche, there was no point in replacing god with man. this was just another crafty ruse to avoid confronting god's demise. nothing was to be gained by substituting the idolatry of humanism for the idolatry of religion. two creeds stood or fell together. the death of god must entail the death of man, who is merely god's avatar on earth. (...)
  
  (after theory, pp. 197,198)
  
  ayrica bununla ilgili olarak (bkz: dindar da olmayarak ateist olmamak icin gerekenler)