totentanz

• franz liszt'in 1849 tarihli cali$masi. "olulerin dansi"^* manasina gelmekle birlikte, piyano ve orkestranin senkronizasyonunun en guzel orneklerinden biridir. piyanisti zorlayan bir eserdir ayni zamanda.
  
  krystian zimerman'in seiji ozawa yonetimindeki boston senfoni orkestrasi'yla yaptigi 1987 kaydi tavsiye edilir.
• fantastik senfoni'nin de son bölümünde duyduğumuz "dies irae" temasının varyasyonlarından oluşan, ilginç, yenilikçi eser.
• (bkz: danse macabre)
• (bkz: dance of death)
• (bkz: dies irae)
• gerilimli bir girişe sahip olan eser. la campanella'yi aranje eden liszt'in totentanz'i bestemesi, sanatçının çok yönlülüğünün göstergesidir.
• dinlerken insanin kendini oradan oraya savurası gelir. hatta savurur. etrafta koltuk moltuk bulunması menfaat icabıdır.
• (bkz: #31432660)
• en gerzekçe fantezilerimden birine ev sahipliği yapan liszt eseri. meğersem ben çok harika piyano çalıyormuşum da kimse bilmiyormuş, sonra böyle grupça bir mekana gidiyormuşuz, benim kafa hafif güzel, bir bakıyorum köşede bir vay efendim bösendorfer, veyahut steinway ve mahdumları, barmene kafamla işaret ediyorum dokunabilir miyim abi diye, sonra oturuyorum başına 6 yaşında annesinin zoruyla piyano öğrenen gerizekalı çocuk davarlığıyla zom zom zom zom diye giriyorum totentanz'a, tabi millet cahil, kimse bilmiyor totentanz giriş notalarını, fonda gülüşmeler, yavaş ulan ayı piyanoyu kıracaksın tadında sataşmalar, ama durmuyorum, devam ediyorum, sonra o akoru basıp dürülülü dürülülü diye pasajı bi çekiyorum klavyenin bir ucundan bir ucuna, başlar dönüyor, fonda voaah sesleri, ben devam ediyorum, uçtan uca boydan boya arpejler bilmemneler, sonra birinci dakkadan sonra gelen o muhteşem dülübülü bülübülü kısmıyla iyice milletin aklını o biçim aldıktan sonra
  
  sonrası yok. dinlemedim. çok uzun. başı güzel ama. hadi siktirin rte kasedi dinleyin bu başlıkta işiniz ne lan.
• süre uzunluğu bakımından moonlight sonata ile hemen hemen aynıdır. fakat moonlight sonata'ya göre çok daha sert bir eserdir.