hesabın var mı? giriş yap

  • gösterilerin kaynağı...

    1 ) genç işsizlik oranı çok yüksek olması..
    2 ) hayat pahalılığı had safhada olması..
    3 ) youtube, facebook, twitter, couchsurfing yasak olması..
    4 ) yöneticilerin zenginleşmesi..
    5 ) gazete, tv, radyonun sadece devlet yönetimde olması..
    6 ) beyin göçü inanılmaz boyutta, gençlerin neredeyse tamamı toefl, ielts çalışarak kaçmak istiyor..
    7 ) kadınlara başörtüsü zorunluğu, erkeklere şort giyme yasağı..
    8 ) alkol kullanım yasağı..
    9 ) kız ve erkeklerin ayrı eğitim alması..
    10 ) eğitim de kalitenin düşmesi..
    11 ) suriye, yemen ve ıraka asker gönderme ve hazineden büyük pay ayrılması..
    12 ) haziran 2017'de meclise yapılan saldırı..
    13 ) denize, havuza, kız ve erkeklerin birlikte girememesi..
    14 ) ülkenin sürekli israil, amerika ve suudi arabistan ile gerilim yaşaması..
    15 ) ambargolar..
    16 ) sağlık sisteminin çökmesi..
    17 ) kadınlara müzik yasağı..
    18 ) canlı müzikli restorantlarda kadınların oynayamaması..
    19 ) hükümete, meclise veya ülke yöneticilerine eleştiri yapılamaması..
    20 ) molla (ahundlara) ayrıcalık yapılması..
    21 ) şah dönemine duyulan özlem..
    22 ) halkın geleceğe umudunu kaybetmesi..
    23 ) askerlik yapmayanların yurt dışına çıkma yasağı..
    24 ) zorunlu askerliğin 2 yıl olması..
    25 ) gelir adaletsizliğinin artması..
    26 ) kirmanşah ve tahran depremi ile kaygının artması..
    27 ) küresel ısınma ile kuraklık problemi..
    28 ) kürtçe ve türkçe başta olmak üzere farklı dillerde eğitim yasakları..
    29 ) hane halkı borçluluk miktarının artması..
    30 ) meclisin halkı temsil edememesi..
    31 ) namjoo, ebi gibi sanatçıların konser verememesi..
    32 ) vize problemi nedeniyle; ermenistan, türkiye, gürcistan, malezya ve bae haricinde ülkelere seyahat edilememesi..
    33 ) parkta kız/erkek arkadaşınla oturamamak..
    34 ) 2009 ve sonrasında ki gösterilerin şiddetle bastırılması..
    35 ) kadınların açık alanda sigara içememesi..
    36 ) yalancılığın yaygınlaşması veya yöneticilerin açık açık yalan söylemeleri..
    37 ) turizmin teşvik edilmemesi..
    38 ) reform ve değişim taleplerine kayıtsız kalınması..
    39 ) gazeteci, sanatçı ve yönetmenlerin tutuklanmaları..
    40 ) döviz kurlarının, faizin ve enflasyonun birlikte artması...

  • hayvan gibi sallandık. çalıştığım şirketteki tüm departmanlar sokağa çıktı, yalnız içinde bulunduğum departman ofiste kaldı.

    neden mi?

    çünkü yöneticimiz dışarı çıkanların işten kaytarmak için durumu abarttıklarını söyledi.

    kendisi los angeles'da her gün sallanırmış.

    ölmeyeceğimiz varsa bile kapitalizm yüzünden ölebiliriz.

    edit: https://twitter.com/…tatus/1177248382718545921?s=21

    edit2: bugün 2 ay önce iznini aldığım tatilin dönüşünde, tatile gittiğim için işten çıkarıldım. bu kararı alan ve yukarıda bahsettiğim kişi, protel bilgisayar a.ş’de, pazarlama müdürü olan k.ö’dür.

  • "hiç" ayracıyla ortaya çıkar.
    "hiç kusura bakma!" diye bir laf var ama "hiç özür dilerim," diye bir laf yok malumunuz.

    kelime oyunlu cin farkları da inceleyerek şöyle açıklayabiliriz;

    özür dilerim => affedilme dileğidir. alttan alma metodudur.
    samimi de olabilir yapmacık da olabilir ama nihayetinde bir çabadır.

    kusura bakma => üstten bakma sinyalidir. affedilme dileği ve çaba içermez.
    affedersen ekime, affetmezsen kasıma kadar mealli bir duruş, bir umursamazlık, bir vurdumduymazlık, bir adamsendecilik...

    muadili bir örnek vermek gerekirse "iyi çalışmalar" ile "hadi sen bak işine kolay gelsin" arasındaki fark gibi biraz da bu. fazla açıklamaya gerek yok, anlatılmaz yaşanır farklar bunlar. anlamıyorsanız, demek ki o farkı yaşamamışsınız, hadi yine iyisiniz...

  • kararını bana ilk söylediğinde, espri yapıyor sandım. böyle espriler yapılır çünkü, babasız büyünen evlerde. "yeter, bıktım kirlinizden, dağınıklığınızdan, bulucam zengin bir koca evlenip gidicem" li çok illallah duydu bu kulaklar. ancak o an ortada ne benim tarafımdan yaratılmış bir dağınıklık vardı, ne de serzeniş cümleleri. yemek yiyorduk, "salatadan da alsana. dünya kadar yapıyorum kalıyor. hadi tabağını sıyır da makarna koyayım" zamanlarıydı takriben. "evleniyorum ben" dedi. "iyi" dedim, "hayırlı olsun". "gerçekten, şaka yapmıyorum". "ben de şaka yapmıyorum" dedim. "hayırlı olsun". ardından tabağımı sıyırdım, odama çekilip, o masada söyleyemediklerimi, başka bir masada yazdım...

    "evlen tabi. hayatı boyunca bizim için en iyiyi düşünen sen, kendin için kötüyü düşünecek değilsin ya. her günü bizim için yaşayan sen, en azından bir günü kendin ve yeniden sevmiş olduğun adam için yaşa. hem güneye yerleşirsiniz belki ? hani hayallerini kurduğun o ev, ekip dikebileceğin bir bahçe vardı ya, sonun da senin olur. aynen çocukluğunun geçtiği o köydeki gibi. şehre gelip acıyla, sancıyla, zorluklar ve ihanetle hiç tanışmadığın günlerde olduğu gibi..."

    tanıştım, iyi adam, hoş adam. en önemlisi saf, temiz, mert adam. onun da var bir hikayesi, senden benden karışık. otuzlu yaşlarında bir beyin ameliyatı geçirip doktorların "çocuğunuz olmayacak" demesiyle sarsılmış. "evlenmem o zaman ben" diye küsmüş insanlara. bir yolcu teknesi alıp, denize sığınmış. babayiğit, cana yakın, delikanlı adam... böyleleri çok kalmadı istanbul'da. kalanlara rastlayınca insan seviniyor. elindeki bezi sağı sola sürerken "bak evlat" diyor; "bunlar teknenin motorları. suyu şuradan çekip soğumalarını sağlıyoruz. normalde yasak ama tuvaleti denize basıyoruz mecbur. gerçi sistemlerimiz arıtıyor kirli suyu...istersen başka bir gün yine gel de açılalım seninle. adaların ardından izlemen lazım istanbul'u." küçük ışıklar halinde öyle masum görünür ki bu şehir, onca suçu, onca yavşağı, onca ağlayış ve haksızlığı sınırlarında nasıl barındırdığına şaşar insan, der gibi dalıyoruz. bir süre sessiz...

    kimisi çıkıyor işte yıllar sonra, öz babandan daha babacan yaklaşıyor. fırsatı olsa öz anan kadar sevecek o derece. benim sevilecek bir yanım kalmamıştır gerçi. annemi en son öpmek istediğimde epey uzanmam gerekmişti, annem tarafından en son öpülmek istendiğimde ise epey eğilmem...

    şimdi merhaba gençliğim. selam, çocukluğumun son dönemleri. gel bakalım, bir türlü kurup yaşayamadığım hayat. yaklaş, bekar evi yalnızlıkları. bir tane bile temiz tişörtün, ütülü gömleğin kalmayışı... hoşçakal, babamın oyundan çıkmasıyla istemeden koluma geçirdiğim kaptanlık pozu bandı. arada uğrarım, gece kaç olursa olsun, dönmem gereken ev..

    ve güle güle anne.
    talih sizi, bir "yazlıkta" kocatsın..

  • gercek bir musluman olarak oyumu kazanmistir.

    din istismarcisi akape varken boyle gercek muslumanlar benim oyumun sahibidir. evet.

    bi turk'e gore cok iyi tecvid yapiyor imamoglu. oyumun sahibidir.

    edit: din dusmani ak toto$lari kudurtan goruntulerdir efenim. baya bi rahatsiz olmuslar kuran okunmasindan. allah bu islam dusmalarini kahhar adiyla kahru perisan eder insallah. amin.
    cok eglenceliymis lan ehi ehi.

  • sığınmacıların beğenmediği ama çekip gitmediği,
    gurbetçilerin de beğendiği ama gelip yaşamadığı bir ülke olduk.

  • dokuz yıl önce soğuk bir bayram tatiliydi. her fırsatta kaçtığım yer olan köye, dedemin yanına gitmiştim. tatilimin son günü, evde yalnız kaldığımız bir anda dedem bana seslendi. koştum gittim, "gel dedi, yanıma otur" oturdum. kolunu attı, sarıldı, iki damla yaş düştü gözlerinden. şaşırmıştım. çerkes ihtiyarları sert olur. sert adamdı benim dedem de. neredeyse altmış yıl aynı yastığa baş koyduğu babaannem öldüğü gün bile tek damla gözyaşı görmedim ben bu adamın gözlerinde. bana yakında öleceğini, bir daha görüşemeyeceğimizi söyleyerek vedalaştı ve helalleşti benimle. o an tek düşündüğüm şey dedemin bunamaya başladığıydı ama çok geçmeden ölüm haberini aldım. ölürken bile kendini bozmadan öldü. durup dururken " oğluma (babama) haber verin, ben ölüyorum" demiş, yatmış ve ölmüş. bir daha asla ne bir bayramın tadı oldu eskisi gibi, ne de köyün. evin direği yok o öldüğünden beri ve kimse yıl 1934, ağustosunun 26'sı diye başlayan hikayeler anlatmadı bir daha. ve eminim ki dünyada bir kez daha bu kadar saygı duyacağım bir insan olmayacak.

  • 2. lig b kategorisinde başladıyıp uefa kupasında çeyrek finalle noktaladığım 4 yıllık başarılı adana demirspor macerasından sonra, artık kendimi fenerbahçe için hazır hissettiğimi anlayıp kovulan samet aybaba'nın yerine kanaryamın başına geçtikten sonra 3. senemde oynadığım şampiyonlar ligi finali sırasında kardeşimin şaşkın bakışları arasında maça takım elbise giyerek çıkmam, juventus karşısında son 10 dakkaya 3-1 önde girince bi puro yakıp koltuğa yayılmam, şampiyonluğun ardından evin içinde son ses marşlar çalmam, zafer turu için bayrak çıkartıp babamdan arabayı istemem. babamın saçmalama git üstünü değiş deyip beni rencide etmesi.. babama içimizdeki irlandalı demem. gülmekten bana fırça atamaması*