hesabın var mı? giriş yap

  • bu toplumda absürdizm ile optimistik nihilizmi sürekliliği sağlanmış halde benimsenmek zordur. sadece tahmin yapmıyorum çünkü optimistik nihilizmi benimsemeyi denedim. zihinsel olarak seviyelerini de ilerletmeye çalışıyordum ama ne yazık ki elimde patlayıverdi. seviye konusunu iskambil kağıtlarından kule yapmaya benzetirsek eğer bu kuleyi, bu toplumda ve içerisinde bulunduğunuz çevrede sağlam inşa etmek pek hayli zor. kırılganlığı fazla. optimistik nihilizm temelinin sağlam atılabilmesi için refah bir toplum/çevre gerekiyor. veya kişinin doğuştan gelen mutluluk hali on üzerinden en az 5-7 seviyelerinde olması gerekiyor. mesela "x" kişisinin doğuştan gelen mutluluk hali 7 fakat refah bir toplumda yaşamıyor. hastalıklı toplumun kişi üzerinde etkisi -1 veya -2 olsa, "x" kişisinin neşesi düşer 5'e. optimistik nihilizmi kısmen de olsa benimseyebilir. "y" kişisinin doğuştan gelen mutluluk hali 2-3 ise, refah bir toplumda yaşamıyorsa ve mutluluğu -1,-2,-3 puan geri çekilirse bu kişi optimistik nihilizmi benimseyemez. optimistik nihilizmin süreklilik sağlayabilmesi için toplumun, kişinin mutluluğu üzerinde puan arttırması lazım. mesela "f" kişisi bir iskandinavya ülkesinde 5 puan ile doğdu. toplumun refahı kattı +1, güven duygusu kattı +1, toplumdaki insan karakterleri kattı +1, ekonomik güç kattı +1. "f" kişisinin mutluluk puanı oldu 9. bu kişinin yüksek farkındalığı olsa bile ne yacak bu birey? zaten huzurlu bir yaşamı var. ya absürdizm ya da optimistik nihilizm. veya tanrılara manrılara inanacak. uzun lafın kısası bu toplumda optimistik nihilizmi benimsemek zordur. evden dışarıya adımın attığın andan sonra eylemleri anlamlandırılamaz insanlarla karşılaşıyorsun. trafikte araba sürerken camdan çöp atan tipler, haksız olduğu yerde mekanda garsonla tartışan tipler, trafik serserileri, gecenin üçünde yüksek sesle müzik dinleyen şarlatanlar, takım elbiseli maymunlar, sabahın beşinde okunan ezan, çakallık yapan esnaflar, turist kazıklayan taksiciler vs. vs. uzar gider. zor yani zor. farkındalık, dinden bağımsız ahlaki değerler, detaycılık, hassaslık, adalet duygusu da varsa optimistik nihilizm elinizde patlayabilir bu toplumda. özetle optimistik nihilizm ile tanışıldı, gözlemlendi, idrak edildi, benimsenmeye çalışıldı, tükedildi ve işlevsizleşmeye başladı. şimdi ne yapıyoruz? işlevsizleşmeye başlayan her düşünceyi terk ediyoruz. böylelikle kişinin, hiçliği yeniden şekillendirme denemesi başarısız oldu.

  • insan gibi yağmamaktadır.

    hala işe gidemedim.

    şaka lan şaka sabahtan beri evde oturup, yağan karı izliyorum. işsizim ben.

  • kötünün iyisini seçme mantığıdır.

    insan sosyal bir canlıdır. sevme, paylaşma, anlama ve anlaşılma ihtiyacı duyar. kimi az kimi çok gereksinim duyar buna. ama herkes duyar. kendi kendine yaşayabilen insan ya hayvan ya da tanrıdır neticede. bu yüzden pek azı anlayabileceği ve anlatabileceği insanlarla karşılaştığında derin dostluklar kurmaktan geri durur. bu türden romantik ilişki bulan ise öpüp başına koyar.

    ancak romantik bağlamda bu tür bir ilişki pek mümkün değildir. çünkü romantik ilişki denilen şey özünde duygularla maskelenmiş çıkar alışverişidir. taraflar birbirlerinden sadakat, istikrar, hoşgörü, özveri gibi güçlü irade ve kararlılık gerektiren erdemler beklerler. ancak herkeste bunları sunabilecek irade yoktur.

    kimi ilişkide iki tarafın iradesi dengelidir ve dengi dengine gelen iki kişi bu birlikteliği sürdürmekte başarılı olur. ancak genellikle bir tarafın iradesi öteki tarafa baskındır. bu türden ilişkide bir taraf orantısızca veren taraf, diğer taraf orantısızca alan tarafa dönüşür. bu durumda orantısızca veren tarafın ilişkiden mutsuzluk duyup ilişkiyi bitirmesi beklenir ancak ilginç bir şekilde genellikle ilişkiyi diğer taraf sonlandırır. çünkü kararlı olmayan taraf iradesi güçlü olan taraf değildir.

    bu durum bir yaşanır, iki yaşanır, kabak tadı vermeye başlar. çünkü her seferinde aynı şeyi deneyip farklı sonuçlar bekleme yetisi aptallara mahsustur. defalarca aynı sonuçla karşılaşan kişi sonunu bildiği bir döngüye tekrar ve tekrar girebilmek için zamanını ve enerjisini harcamak istemez. artık yalnızlık tekrar ve tekrar aynı döngüye girip çırpınmaktan yeğdir. bu seçim yalnızlık ve mutluluk arasında değil, yalnızlık ve hayal kırıklığı arasında yapılmış bir tercihtir. haliyle yalnızlık ve hayal kırıklığının tartıldığı bir terazide yalnızlık ağır gelen taraftır.

    nietzsche bu tür yalnızlığın tarifini böyle buyurdu zerdüşt kitabında "insanların varlığından veya yokluğundan değil yalnızlığım, aksine bana gerçek dostluk sunmadan yalnızlığımı çalanadır nefretim" şeklinde vermiştir. belki niyeti bu tür yalnızlığın tarifini yapmak değildi o cümleleri yazarken ama niyeti öyle olsaydı bile bundan daha iyisini yapabileceğini sanmıyorum. o yüzden nietzsche yalnızlığı diyorum bu tür yalnızlığa.

    büyük adammış vesselam.

  • amaçlarının olmaması.

    büyümeyi bekliyorlar resmen, saçma sapan şeylere ilgi göstermeler falan. geçen bir bebek gördüm mesela sırt üstü yere uzanmış tavana bakıp gülüyor. korktum lan resmen kime gülüyor bu diye. hemen uzaklaştım oradan. kaç aylık insan sonuçta, kendi başının çaresine baksın az.

  • yetişin adam s.kiyorlar... ortamlarda yıllık enflasyon %54 dersiniz. zaten alınması başlı başına haraç kesmekken 50 tl'den 150 tl'ye çıkarılmış.

    10 yıllık pasaport 1.703 tl, vizeler 80 euro, 160 usd, 495 usd (schengen, abd, uk), kurlar beceriksizlikleri yüzünden zaten zirvede. bu harç, okumuş, yurt dışı gezecek vizyonda kişilerden (ki kendi seçmenlerinin çoğu bu tanımın dışında) insanlardan kesilen resmi haraçtır.

    dolar ve euro ile karşılığını hesaplayıp aklamaya çalışmasın kimse. ülkeden çıkmak için para alıyorlar sizler de "alt tarafı x dolar, y euro" diyip duruyorsunuz. 1 tl de olsa aptalcadır, 1.000 tl olsa da... her şeyden önce de haraçtır...
    _
    yandaşlar saltanatı döneminde her şey başıboş kalmış, rüşvet alıp başını gitmişti. devlet israf içinde yüzerken, halk ağır vergiler altında eziliyor, hukuk işlemiyor, ekonomi yürümüyor, kargaşanın müsebbibi olan siyasal islamcılar ise keyiflerine bakıyor, ekonomiden başka her şeyle ilgileniyorlardı.

    saraylarda smoothie içiliyor, âlem yapılıyordu. esnaf haraca bağlanmıştı. memurlar tek adam adına haraç topluyordu...

    edit: "bu parayı ödeyemiyorsan yurt dışına çıkma" sığlığında entryler görüyorum, hatta benzer mesajlar alıyorum. yazının hiçbir yerinde ödeyemediğime hatta ödeyemediğimize dair bir şey yazmıyor. sözlük enteresan bir yer haline geldi. delinin biri 5 yıllık entry'lerimi ayıklayıp "zengin olduğunun reklamını yapıyor" diyor, sonraki başlıkta "10 euro'yu ödeyemeyen insan" yaftası yiyorsunuz.

    haksız talep edilen bir para, siz ödeyebildiğiniz için haklı olmuyor. mesela benim özel sağlık sigortam olduğu halde, gss prim borcumu ödüyorum, ödeyebiliyorum ve hoşuma gitmiyor orada borç gözükmesi. görsel bu bana gss priminin haklı olduğunu mu söyletmeli? gidip başlığında "sağlığı için ayda 150 tl ödeyemeyen ölsün" mü diyeyim?

  • sosyal yardımı acun yapıyor, adaleti müge anlı sağlıyor. devlet de bizim gibi televizyondan izliyor galiba bunları..

  • hep mülayim insanlara denk geleceğini sanan motorcunun hazin sonu isimli çalışma.

    edit: insanın olduğu yerde hata da hep olacaktır. trafikte de hata yapılabilir. kendi adıma "oh olsun" demiyorum ama şu motorcular, ayna kırıp kaçma huylarından bir vazgeçsinler artık.

    edit: imla, teşekkürler @xir ker.

  • bugün metrobüste paltolu ve robot gibi yürüyen sakallı birisi bindi araca. baktım etrafıma 2-3 kişi var. "yok az kişiyiz patlatmaz" dedim.

    geldiğim piskoloji bu.