fraier

her gün bir yerden göçmek ne iyi.
her gün bir yere konmak ne güzel.
bulanmadan, donmadan akmak ne hoş.
dünle beraber gitti, cancağızım,
ne kadar söz varsa düne ait.
şimdi yeni şeyler söylemek lazım.
mevlana
---------
haykırışan kargalar
darmadağın uçuşuyor kente doğru.
neredeyse yağacak kar
yeri yurdu olana ne mutlu!

donmuş kalakaldın,
hanidir gözlerin arkada!
boşuna kaçışın, ey çılgın,
kıştan uzaklara!

dilsiz ve soğuktur binlerce çöle
açılan bir kapıdır dünya!
insan senin yitirdiğini yitirse
bir yerlerde duramaz bir daha!

sen şimdi solgun, sarı
kış gurbetlerine lânetli,
hep soğuk gök katlarını
arayan bir duman gibi.

uç git, kuş, söyle ezgini
ıssız çöl kuşlarının sesiyle!
göm, gizle, ey çılgın, kanayan kalbini
buzların, alayların içine!

haykırışan kargalar
uçuşuyor kentten yana, dağınık;
neredeyse yağacak kar
yeri yurdu olmayana çok yazık!

f. nietzsche
(çev. behçet necatigil)

---------------

siir reflektiyasidir hissiyat-i adem'in
this is the same place yasadigi yer dedenin
time-i vakt ile olgunlasir existance-ı bedenin
ayn-olur destination-ı ruha kulak verenin

etme eyleme postmodernizmi bas taci
with in time degisir evlad-i insan mizaci
never changes inside-ul ruhtaki aci
hos bahtlik ondadir kendiyle sebat edenin.

fraier
divan-ul majestic

--------------

farkın farkındayım. işte bu benim hem kendime hem herkese duydugum saygım. ne kendime zarar veririm ne de bir başkasına; vicdanimin rehberliginde aklımla yasarim zamani. ben bir bireyim, bencillikten arınıp "insan" olmaktır, dilegim.
anonim
--------------

fizikî kavga, akılcı iletişimin bittiği, yani bizi insan yapan özelliğin yitirildiği noktada başlayan şeydir.

celal sengor