• herkesin hayatinda en az bir kac tane olan hikayalerdir.

    bizim bir arkadas borsada 10 milyar kaybettigi gun. (toplam portfoyunun 10 da 1'i falan) "ben artik fakir biriyim" diyerek yemegi bana ismarlatmisti. bu tarz!
  • uzaktan bir akrabam var. eşiyle birlikte almanya'dan emekli. kabaca 2000€ emekli maaşı alıyorlar almanya'dan. ayrıca türkiye'den de emekli olmuşlar karı koca. oradan da kabaca 2000 tl geliyor. üstüne üstlük bir de girişinde 4 dükkanı olan bir apartmana sahipler. oradan da yaklaşık 8 gayrimenkulden kabaca aylık 4000 geliri var diye düşünüyorum. toplamda 6000 tl + 2000 € = 12000 tl gelirleri var karı koca. şimdi gelelim işin cimrilik kısmına. bunlar yılbaşında yalnız kalmamak adına benim evime gelmek istedi. bizim ev kalabalıktı. fakat gel gör ki, gelecekleri gün arabalarının bozuk olduğunu öğrendik ne hikmetse. 2 kere git gel 120 km yol yaptırdılar bana. arabanın bozuk olmadığını sonradan öğrenmiş olduğumu söylesem şaşırmazsınız herhalde. yoksa bu entryi niye yazayım. bir de bu çift evinde doğalgaz yakmaya direnmekle de ünlüdür. tüm evi kapatıp kışın yaşadıkları küçük odada kah üşüyüp kah örtünerek bir kış geçirirler

    bir de eski bir servis şoförüm vardı. araba şirketin değil onunmuş, bugün öğrendim. bu amcaya arabadaki kitap okuma ışığını zorla açtırır, kitap okumaya çalışırdım. sonra hava karanlıktan alacakaranlığa geçtiği an yolun %65'i bitmişken ışığı kapatırdı. ben o anda milleti uyandıramamak için en arkadan ışığı aç diye bağıramazdım, usul usul içimden küfrederdim. bu amca bir de servis yaptığı semtin dışında yol üstünde inmek isteyenlere de ufak cimrilikler yapmakta mahirdi. misal, otogarda inmek istediniz. sizi ya 200 m ilerde ya da yolun ortasında indirirdi. böylece, siz bir daha otogara normal şartlarda gitmeye tövbe ederdiniz. sanırım, dur kalklarla kaybedilen benzini harcamak istemiyordu.

    velhasıl, oburluk kadar cimriliğin de günah olduğunu ayıp olduğunu düşünüyorum, yapmayın böyle şeyler
  • bir arkadasin esinin anne babasina avrupa'da bir sehirden istanbul'a ucak bileti alirken daha ucuza geliyor diye biri icin ataturk'e digeri icin sabiha gokcen'e bilet almasi.
  • sadece beyoglu'da 40 a yakin gayrimenkulu olan musterimizin, telefonla konusmasi gerektiginde bize çağrı yapmasi.

    ayni konumda bir digerinin kendisinin de buralardan alisveris yaptigini soyleyip, mutemadiyen ucuz magaza, otel, market onerilerinde bulunmasi.

    yine emlak zengini bir musterimizin, bina restorasyonu esnasinda kendi uzerine vazife olmadigi halde (fiyatlandirmalar yapilip, kabulunden sonra) dogramaciyla, marangozla vs pazarlik yapmaya kalkmasi.

    yine ayni konumda bir digerine, iş gorusmesi sonrasinda ismarlanan onlarca yemege ragmen bir kez dahi " bu kez ben odeyeyim" psikolojisine girmemesi.

    yoksul insanin pintiligini anlayabiliyorum ve asla yadirgamiyorum fakat özel jeti olan adamlar yapinca tiksiniyorsun bildigin.

    zerre saygısı kalmiyor insanin.
    genelde de yapayalniz ölüp gidiyorlar hakettikleri gibi.
  • 3-4 sene önce arabamızı yenilerken babamla gidip önce sıfır arabayı aldık. sonra eskisini sattık. eskisi satılana kadar bir aylığına filan aşağıda 2 tane arabamız vardı.

    kardeşimle uzun süredir kıyafet ihtiyacımızı karşılamak için avm'ye gidecektik. ben dedim ki "olm gerek yok şimdi otobüs geçiyo zaten, arabayla mı doğduk şurdan hemen binip geleceğiz"

    bindik otobüse gittik aldık bişeyler o indirim şu şort bu tişört, uzun süredir almıyoz filan derken ellerimizde 3'er 4'er torba oldu. yaz günüydü de, sıcaktan alnımdan ter akıyordu arada gözüme kaçıyordu. kolumun içiyle siliyordum. otobüs bekle bekle gelmedi akşam saati. durak dolup taştı, trafik sıkışık zaten. sonra bir otobüs geldi ama, sanki mülteciyiz de başka ülkeye kaçıyoruz gibi. dur dedim binmeyelim. 2. 3. geldi hepsi öyle. en son bindik. otobüsün ön camına yapıştık kaldık. ilerleyecek yer yok. şöför "ayağınız sıkışmasın kapatıyorum ayaklara dikkat kapı kapanmaz" diyor.

    benim tutunacak yer yok yukarıdaki demire tutundum direk. önümdeki kısa boylu ve ter kokulu adam kafasını göğsüme yaslıyor gibi olmasın diye hazırolda duruyorum. artık sırtım ağrıyordu ve klimanın üflemesini kafama getirmeye çalışıyordum. otobüs çok sert gaz fren yapıyor sırtım belim mahvoldu. insanlardan sürekli öff pöff diye sesler, şöfor aşağıya bağırıyor "yok kardeşim arkadakine bin yer yok görmüyo musun nasıl açayım kapı açılmıyor" o sırada arkadan bağırıyorlar "kapı açılmadı kaptan" falan. bildiğimiz otobüs manzaraları işte. yıllarca bindim her türlü rezilliği gördüm yaşadım ama o günkünü unutamıyorum. neyse otobüs kırmızıda beklerken kardeşime dönüp bakabildiğimde yüzündeki o ifadeyi görünce insanların içinde yarıldım tutamadım kendimi. kulağıma dedi ki "ulan evde 2 tane araba var halimize bak"

    o gün cimriliği bıraktığım gündür.
  • bir süre evde olmayacagı için duvar saatinin pillerini çıkaran insanın hikayesi..
  • - bir arkadaşım vasıtasıyla duyduğum olay: sırf birkaç lira daha ucuz diye tuvalet kağıdını internetten sipariş etmek ve bunu yapan şahıs doktor.

    - bizzat kendi başıma gelen olay: eski ev arkadaşım su faturasını fazla bulunca ( ki gayet makul bir rakamdı.) sifonun çok su harcadığını söyleyip, sifonu kullanmayıp küçük tuvalet kovalarına su doldurup klozete onu dökmeyi teklif etmişti. kendisiyle ev arkadaşlığımız o an fikren birkaç ay sonra da fiilen bitti.
  • babam bu dunyadaki en cimri insandir. hayatindan bir kac durumu sizlerle paylasayim ki gotunuzle gulun:

    - kisin evde kimse yoksa tek kisi icin kombiyi yakmaz, evde paltoyla oturur.

    - evde tekse asla yemek yapmaz, yogurt ekmekle karnini doyurur.

    - tuvalete giderken isigi yakmaz, karanlikta isini gorur.

    - ellerini yikarken suyu ip gibi incecik akacak sekilde acar.

    - su demisken evin vanalarini komple kisar. su her zaman az akar.

    - kisma demisken evdeki peteklerin de vanalarini surekli kisar. ben acarim o kisar. petek kapmaca oynuyoruz.

    - yaz kis ayni ayakkabiyi giyer. on yilda bir degistirir.

    aklima geldikce eklerim. bu arada babam akademisyen. cahil biri de degil ama parasi gidecek diye odu kopar. canini al ama parasini alma. ole sacma bir tip.

    ekleme: bok gibi parasi oldugu halde araba almaz. 70 kusur yasinda hala otobuse biner. slogani iett'yi kiskandirir: 'akbili bastin mi tum araclar senin.'

    -ben izmit'te yasiyorum, o istanbul'da. istanbul'da 65 yas ustu ucretsiz seyahat karti oldugu gibi izmit'te de aldi. ola ki geldiginde otobuse binmesi gerekirse para vermesin diye. hic usenmedi ulastirma daire baskanligi'na gitti karti aldi. para harcama ihtimali icin bile onlem aliyor adam.

    -izmit'e gelirken efetur otobusleri 17 liraya geliyorken, kendisi kartal-izmit arasi 200 no'lu hatti kullaniyor ve yukarida bahsettigim
    kartlarla bu yolculugu bedavaya getiriyor. kolay mi lan on ye di li ra kar!!! bu yolculuk uc- dort saat surebiliyor ama olsun. on yedi lira soz konusu.

    - gunde iki ogun beslenir. ucuncu ogunu luzumsuz masraf olarak gorur. emekli olmanin avantajlarini da kullanarak ogunleri dengeler. sabah erken kalktiyaa yataktan cikmaz, basucu radyosundan haber dinleyerek oyalanir. boylece 'late breakfast' yapmis olur. oglen yemegi saatini rahatlikla es gecip aksam yemegini de erken yemek suretiyle gunu iki ogunle tamamlar.

    - telefonu tabiki akilli telefon degil ve gsm operatorunun bimcell oldugunu sanirim soylememe gerek yok.

    -kendisi araba almadigi gibi kardesimin arabasina da karisir. yol tikali diyelim kardesim yolu degistirip farkli yoldan gitmeye kalksa mesafe/ yakit tasarrufu uzerinden turlu dirdir yapar, mumkunse engel olur.

    asıl bombalar simdi geliyor:

    - hasta oldugunda asla doktora gitmez. nezle olmasi ise basli basina bir ciledir. burnu akar ama asla kagit mendil kullanmaz. kumas mendile siler. sonra o mendilleri kurutup kurutup yeniden siler. yikama masrafinfan kurtulmak icin o pislige bizi maruz birakir.

    -telefonuna bir cagri geldiginde kacirip tekrar aramak zorunda kalip para harcama ihtimaline karsi o cagri mutlaka acilmalidir. bunun icin tum aileyi seferber eder. telefon caldiginda 'bas bas bas bas' diye bagirmaya baslar. ailenin hali gorulmeye deger. herkes isi gucu birakip telefonu acmaya kosar. o cagri mutlaka cevaplanmalidir.

    - ola ki cagri kacilirmis olsun. karsi taraf geri aranmaz. cagri atilir. karsi tarafin geri aramasi beklenir.

    -mahalleden filan biri vefat ettiginde cenazenin defnedilecegi koye vs. arac kaldirildiysa hic kacirmaz. bedava gezi olarak gorur bu firsati ve hemen degerlendirir.

    - kardesim ise girdigi zaman is yerinin servisine binmesine karsi cikiyordu. kardesim servisin ucretsiz oldugunu soyledi. verdigi tepkiyi anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalir. 'bedava mi??' diye haykirisini hala hatirlar guleriz.

    - disarida asla yemek yemez, biz cikmayi teklif etsek zinhar kabul etmez. bizim dahi disarda yemek icin para harcamamiza karsi cikar.

    - hayatimda bir kere babalar gununde gomlek alayim dedim. onu da cuma pazarindan ucuz bir sey almistim, kizmasin diye. bosuna masraf yapmissin diye azarladi. bir daha hediye almadim. masraf etmedim.

    - belediye iftarlarini vs. bedava yemek olan yerleri kacirmaz. kisin kayinvalidesine gidince orda karnini doyurur, mumkun oldugunda gec kalkar. boylece hem evde yemek masrafi yapmamis olur hem de kombiyi yakmak zorunda kalmaz. gelince direk yataga girer.

    - cumle aleme dogalgaz faturasi 300-500 arasi gelirken babamin faturasi kisin en soguk gunlerinde 100 lirayi gecmez.

    efsaneleri de yazip bitirmek niyetindeyim:

    - kardesim arabasini bakima verdiginde donuste ne kadar odedigini sorup aldigi cevap uzerine kisa sureli bir şok gecirip 'ben bu kadar masrafi kaldiramazdim' demesi bizim icin efsanedir.

    - gun isigindan sonuna kadar faydalanmalidir. gunes dogduktan sonra asla perdeler kapali birakilmaz, isik asla yakilamaz. bir yaz gunu kazara perdeleri acmayi unutmusuz. odaya girdi, hisssrrrrr diye perdeleri acti. 'gun isigindan faydalanmiyorsunuz, hepiniz gerizekalisiniz' dedi ve cikti.

    son edit: simdiye kadarki en cok fav alan entrimi babalar gununde babam sayesinde aldim. bu da gunun guzelligi olsun.

    en son edit: uydurma diyenleri gelip babamla tanismaya davet ediyorum. sahsina munhasir biridir. yazdiklarim bizzat otuz yil kendisiyle yasamamin sonucudur.

    en ennnn son edit: simdi gencler babami cok gömmüş olabilirim fakat onun cocukluk ve genclik yillari asiri yokluk icinde gecmis. hayatini da bilahare anlatirim ki ayri bir entri gerekir buna. tek cumleyle ozetleyecek olursam; dogup buyudugu koyde ve civarinda okul olmadigi icin yirmi yasina kadar okuma yazma bilmeden buyuyen bir gencken koyden kacip surune surune okuyup universitede ogretim gorevlisi olarak emekli oldu. cok yokluk cektigi yillar onda kalici hasar birakmis. simdi durumu gayet iyi olsa da adam harcayamiyor. huyu bu.

    edit: kendisi 8 temmuz 2023 tarihinde vefat etmiştir. inananlar ruhuna fatiha okursa makbule geçer.
  • çoğunlukla ters tepen hikayelerdir. iki kuruş kar etmeye çalışırken, astarı, yüzünden pahalıya gelir.

    en azından sevgili abimin başına gelen bu oldu.

    bir gün yaşadığı kasabadaki büyük markete alışveriş yapmaya gittik. arabayı otoparka bırakıp, parkometreye 1 saate kadar ücret olan 1pound attı. 1-2 saat arası da 1.25 pound muydu neydi. neyse biz alışverişe başladık, ona bak, buna bak derken bir saati doldurmamıza çok az kalmış olduğunu fark ettik, panik halinde kasalara koştuk, sinir stres içinde kasalarda bekledikten sonra, kan ter içinde arabanın yanına geldiğimizde, cama bırakılmış 60 poundluk süre aşım cezası ile karşılaştık. 25 pens vermemeye çalışmak kendisine 60 pounda mal olmuştu. yaşadığımız o stres ve yorgunluk da cabası.

    ben de abimden aşağı kalmayacak kadar pinti biriyim ama her defasında pintiliğin hayatımı daha zorlaştırdığını fark etmeye başladım ve bundan kurtulmaya çalışıyorum.
  • sadece otobüs ve konser biletlerine 300 lira harcadığım bir festivalde, tuvalete 1 lira vermemek için kakamı sabaha kadar tutmam. beraber gittiğim arkadaşım sağ olsun çok cimridir benim gibi: "şurda bi bakkal var bedavaya gidebiliyorsun".
hesabın var mı? giriş yap