nouvelle vague

• imdi şöyle bir gerilere doğru gidersek, 1940-45 alman işgali sırasında sürgünde bulunan jacques feyder, jean renoir, julien duvivier ve rené clair gibi usta yönetmenlerin dönüşleriyle fransız sineması yeni bir döneme girmiştir. bu dönemde, sonradan en ünlü sinema okullarından biri olacak paris'teki idhec'in kurucusu ve yöneticisi de olan yönetmen marcel l'herbier'nin yanında dekorcu olan ve clair'le de birlikte çalışan claude autant-lara, "le mariage de chiffon" (chiffon'un evliliği/1942), "letters d'amour" (aşk mektupları/1942) ve ironik "douce" (duçe/1943) nam filmleri yapmıştır. lakin autant-lara, jean aurenche ve pierre boust tarafından yazılmış, savaş sonrası modern edebi uyarlamaları çekene değin tanınmamıştır. bu uyarlamalara şöyle bir değinirsek: "la diable au corps" (içimizdeki şeytan/1947; raymond radiguet'nin romanından), "l'auberge rouge" (kırmızı han/1950; aurenche'den), "le ble en herbe" (1954; colette'den), "le rouge et le noir" (kırmızı ve siyah/1954; stendhal'den), "le joueur" (kumarbaz/1958; dostoyevski'den).
  
  böylesi bir ekip kuran aurenche ve boust, zamanla bu sıkıca örülmüş senaryolarda (tightly scripted film) uzmanlaşmışlar; bu arada, yeni-gerçekçi ilk filmi "la bataille du rail"ın (demiryolu savaşı/1945) yönetmeni rené clément ile çalışmaya başlamışlardır.
  
  fransız yeni dalgası'nın girizgâhı böyle olmuş, akabinde büyük yeni dalga yönetmenleri çağı başlamıştır: alain resnais, jean-luc godard, agnès varda, jacques demy, louis malle, françois truffaut, claude chabrol vd.