inokülasyon

• inokülasyon çok eski bir doğu uygulamasıydı. çinliler bunu, çiçek hastalığı materyalini toz haline getirip enfiye gibi burna çekerek uyguluyorlardı.
  osmanlı'da materyal, derideki bir çizik aracılığıyla vücuda veriliyordu.
  leydi wortley montague, ingiltere büyükelçisinin eşi olarak istanbul'da bulunduğu sırada bu tekniği öğrendi. çiçek hastalığı geçirmemiş olan çocuklarını bu teknik vasıtasıyla aşılatmıştı ve çocuklar hastalığı hafif şekilde geçirmişti.
  leydi ve ingiltere büyükelçiliği hekimi, bu yeniliği londra'da tanıttılar ve kral ikinci george kendi çocuklarını da bu teknikle aşılattıktan sonra uygulama sürdürüldü.
  önde gelen londra hekimlerinden biri ve isaac newton'ın öğrencisi olan james jurin, çeşitli inokülasyon uygulayıcılarından istatistikler toplayarak hastalıktan ölme olasılığının bu uygulamayla önemli derecede azaldığını gösterdi.
  18. yüzyıl ortalarına gelindiğinde inokülasyon basitleştirilmiş ve özellikle de fransa kralı xv. louis, çiçek hastalığından ölüp oğlunun 1774'teki inokülasyonu başarıyla sonuçlandıktan sonra daha da yaygınlaşmıştı.
  ancak bazı hastalar bu uygulama sonucu hastalıktan ölmekteydiler ve hastalığın bulaşmasında muhtemel kaynaklar haline gelmekteydiler.