dans ederek gitmediğiniz işi bırakın

• o kadar doğru ki, tam beni anlatıyor. bak üniversite son yılım, makine mühendisliği, bitirme tezi yaptım arduino ile, ilk defa kod falan yazmayla tanıştım muazzam eğlendim dedim ki bu işi yapmalıyım ama nereden başlayacağımı bilmiyorum tabi. okul bitti askerlik derken bir arkadaşım işkur kursu var falan dedi ona da gittik az buçuk bişeylerle tanıştık. tanıştık diyorum çünkü işe girince daha iyi anladım kursla falan olcak gibi değil. neyse bir tanıdık vasıtasıyla yazılım sektörüne girdik ama kursta gördüğümden de farklı, baya sıfırım yani, hiç bişey yapamıyorum. misal kursta dotnet gördük ama şirkette php, laravel falan kullanıyorlar. neyse öğreniriz dedik ne var, birileri gösterir falan alışırız. iki hafta oldu, bir ay oldu derken üçüncü ayım bitti. göstermiyorlar hacı, yapamıyorum da, böyle varya çölde aç susuz gibiyim bilgiye açım ama sikine takan yok. çalışmak verimli olmak da istiyorum. olmadığını şirket ortağı kuzenlerime anlatıp bırakmak da istiyorum ama müsade etmiyorlar. zorla gidip geliyoruz. zamanla olur diyorlar, yani bilmiyorum belkide henüz erken, hakaten belki zamanla da olur , kendimde çabalıyorum bu arada. zor yani güle oynaya gidip bişeyler katıp akşam " oh be bugün de ne faydalı işler yaptım " demek varken böyle yani. hakaten mutlu etmiyorsa bırakın. ben henüz dayanıyorum zamanla olur, erken diyorum ama misal bir arkadaşım da başka yerde mutsuzum diyor, fırsat varken bırakılmalı. mutsuzsanız devam etmeyin. benim durumum farklı sanırım, zamana ihtiyacım olabilir, zamanla herşey daha iyi de olabilir benim için.