homesick for space

• bugüne kadar bana hissettirdiklerini, üzerimde yarattığı etkiyi tanımlamakta en çok zorluk çektiğim grup. belki sadece bu yüzden müzik homesick for space ve diğerleri olarak ayrıldı bile çoktan. sırf dinlerken içimden, aklımdan, üzerimden geçenler yüzünden.
  
  unison, kaç kere dinlesem de, şarkıların sözleri beynime kazınmış olsa da, her dinlediğimde bana bambaşka bir yerden çarpıp, yere yıkabiliyor. albümden herhangi bir şarkı başladığı saniyelerde ne hissettiğimi, hem ne kadar tanıdık bir melankolinin içine girip hem nasıl yepyeni bir duygu dalgalanması yaşadığımı sanırım ancak beni homesick for space ile tanıştıran insan, onu homesick for space ile tanıştıran insan ve onu homesick for space ile tanıştıran insan algılayabilir. tabii bir de benim tanıştırdıklarım. bu albüm hakkında konuşmak kendimi kötü hissetmeme sebep oluyor, sanki daha önce hayatımda hiçbir şey tanımlamamışım ve bu yetenekten bütünüyle yoksunmuşum gibi. bu yüzden hazır tanımlanmışını paylaşmadan edemeyeceğim;
  http://limbo-pillow.blogspot.com/…-slowdive-ve.html
  
  please continue ise hiçbir yönden unison'dan daha az güzel olmamakla birlikte, kesinlikle daha az karanlık ve hüzün dozu insan bünyesinin kaldırabileceği seviyede. dinleyeni sarssa da süründürerek öldürmek gibi amaçlar edinmemiş kendine. dolaysıyla önüne karanlık, yoğun, depresif gibi sıfatlar gelmese de homesick for space şarkılarının insanda harikulade etkiler yaratabileceğinin bir kanıtı gibi tüm albüm.
  
  homesick for space albümü ise, bir homesick for space playlisti için uygun bir giriş. gelişme ve sonuç bu kadar güzel olduğu sürece girişin uygun olması bile fazlasıyla yeterli diye düşünüyorum. ki eğer bu albümü diğerlerinden önce dinlemiş olsaydım, uygundan çok daha farklı sıfatlar bulabilir, överek göklere çıkarabilirdim.
  
  sonuç olarak hem kendime saklamak isteyip hem de herkes dinlesin herkes bilsin dediğim bir grup değil kendileri. sadece ben bileyim, birkaç yakın arkadaşım belki, bu kadar. hayatımda hiçbir şey kötü değilken de, her şey paramparça olmuş ve toplanması imkansız görünürken de, üç albümü arka arkaya koyayım ve her şarkının ilk beş saniyesinin bende yaratacağı etkileri yarı mazoşist bir şekilde bekleyeyim. işte tek istediğim bu.