osmanlı

• günümüzde birilerinin kalkıp kendi ecdadı saydıkları bir sülale. kendini bu sülalenin torunu olarak sayan birçok kişinin dedesi osmanlı zulmünden inim inim inlemiştir. dadaloğlu'nun şiirlerinde osmanlının türklere karşı tutumu kendini açıkça ortaya koymaktadır. anadolu türkleri kendilerini hiçbir zaman osmanlıdan saymamışlardır. birkaç örnek:
  
  ılgıt ılgıt bir yel esti urumdan
  duydum perişandır hali avşarın
  gam kasavet kalkmaz oldu serimden
  döndü gurbet ile yolu avşarın
  
  gitti geldi baharları yazları
  avlattılar şahinleri bazları
  iskan etti gelinleri kızları
  duydum karsalanmış gülü avşarın
  
  bize haram oldu çukurovalar
  şahin uçtu ıssız kaldı yuvalar
  türkmen kızı katarlamış mayalar
  bozuldu katarı ili avşarın
  
  dadaloğlu bu iş bize güç oldu
  osmanlıdan altınımız tunç oldu
  gözü kanlı yiğitlerim nic'oldu
  ermedi çakmağa eli avşarın
  
  ***
  
  ılgınca sılgınca görünen dağlar
  yoksa türkmen ili başın boran mı
  deli gönül kaynayıp da coşunca
  hey ağalar coştucağım güman mı
  
  aşagıdan akça koyun geliyor
  bezirganlar koç yiğide gülüyor
  kitabın dediği günler oluyor
  yoksa gün döndü de ahır zaman mı
  
  aşağıdan akça kuğum ötünce
  katar başım mayalarım sökünce
  şahtan ferman türkmen ili göçünce
  daha da hey osmanlıya aman mı
  
  dadaloğlu der ki gördüm düşümde
  yiğ'de at verirler on beş yaşında
  alışkın piştovla dağlar başında
  azrailden başkasına aman mı