teknoloji bağımlılığı

• zaman zaman yalnızlıktan, işsizlikten veya ske sürülecek akıl olmadığından kriz şeklinde de gelebiliyor. misal, sene 2010 sonları, yeni işimde bir kaç ayı geçirmişim. ev arkadaşım memleketine gitmiş, daha ilk günü. iş bitti, eve geldim, baktım bi can sıkıntısı. o dönem de civilization 5 oynamak istiyorum ama laptop'um kaldırmıyor. bir anda böyle içten bir coşkunluk geldi "vatana git vatana git" diye, kalktım gittim itaatkar bir zombi gibi. vatana girdim, bir satış elamanına yanaştım, sırf sana benziyor diye. anakarttan girdik kasadan monitörden çıktık, coştukça coştum, coştukça coştum. "ver" dedim, "o daha mı iyi, ver onu ver". birikmiş paramın hepsini gömdüm yarısına, kalanına da taksitle kart çektim.
  
  kolileri yüklenip taksiyle eve döndüm. kartları fanları vesair takıp, makineyi kurup start tuşuna basınca bana bi dinginlik geldi. ben windows logosuna baktım, o bana bakmadı ama sklemedi bile, yükleniyor dedi sadece. tüm birikimimi asus'a nvidia'ya microsoft'a vermiştim. elimin altında a4 tech'in ağırlık ve dpi ayarlı faresi duruyordu, halbuki ben sadece civ oynayacaktım.. windows yükleniyordu, kredi kartıma yükleniyordu, bana yükleniyordu. elektrik faturaları gelmeye başlanınca üzerimde oturum açıp kapatmaya başlayacaktı.
  
  "lan acaba geri mi götürsem napacam lan bunu?" diyordum gereğinden fazla geniş monitöre bakarken.
  
  yaza kadar taksitlerini ödedim civ oynayıp dizi izlediğim küçük canavarın. tam taksitler bitmişti ki bir yıllığına başka bir yere tayinim çıktı, bilgisayarı memlekete götürüp bıraktım. geri döndüğümde eski teknolojiydi o artık, canavar değil, "abi makine fena değilmiş bu seni 3 yıl daha götürür" olmuştu. bir yıl okey oynadı babam o makinede. okey döndü, 101'i tamamladı, yanlış taş atıp rakibini açtırttı. ben de okeye taksit ödedim.
  
  bu da böyle bir anımdır.
  
  anafikir: kendinize hakim olun.