leyla ile mecnun

• arap koylerinden birinde mecnun adinda bir delikanli yasar, ticaretle ugrasirmis. gunlerden bir gun komsu koylerden birinde gordugu leylaya asik olmus. koyler birbirlerini pek sevmediklerinden leylanin babasi mecnuna vermemis kizini. mecnun askindan bitap collere dusmus, isi gucu birakmis sadece leylasi icin yanmakta..
  koyluler mecnunun bu haline acimislar, her ne kadar aramiz kotu de olsa gidip konusalim birde biz isteyelim kizi demisler ve koyde yasca buyuk hatiri sayili kisiler toplanip leylanin koyune gelmisler. sorup sorusturmuslar, bulmuslar leylayi ama leyla hicde mecnunun anlattigi gibi ahu gozlu, kiraz dudakli, elma yanakli, sirma sacli diilmis. aksine cirkin mi cirkin, kara kuru, karga burunlu zayif mi zayif bir kizmis. koyluler bakmislar olacak gibi degil, bu bizim mecnunun leylasi olamaz deyip gerisin geri koye donmusler.
  varmislar mecnunun yanina, demisler: ey mecnun bu leyla kara kuru, karga burunlu bir kiz, sen bunun neresini sevdin de begendin, biz sana daha guzelini aliriz, vazgec bu sevdadan, yaziktir gencligine, collere dusme bunun icin...
  mecnun bitap bir halde kafasini kaldirip cevaplamis: siz bir de ona benim gozumle bakin, gonul kimi severse guzel odur...