geceye bir şiir bırak

• zeynep beni bekle / gece ağaçlarına
  yağmur çiseliyorum / cam tozu su beyazı
  yalnızlığını mutlaka değiştireceğim
  bir yaprak halinde süzülüp saçlarına
  eski teşrin’lerden / kederli kırmızı
  zeynep beni bekle mutlaka döneceğim
  söyle kim önleyebilir buluşmamızı
  
  geceleyin ışıkları söndürdüğün zaman
  benim şiir kitaplarından sızan aydınlık
  elinde uyuyakaldığın heyecanlı roman
  pancurların çarpıldığı lodos geceleri
  rüzgârın değil benim / pencerendeki ıslık
  her akşam koridordaki ayak sesleri
  yanlış çaldığını zannettiğin telefon
  zeynep beni bekle mutlaka geleceğim
  hem bu ne ilk ayrılığımız ne de son
  
  pikapta eminağa acemaşirân saz semaisi
  sokakta çocuklar saklambaç hırsız polis
  hayat akıp gidiyor olsam da olmasam da
  saatı durmamalı ufak sorumlulukların
  resmi bırakmadın ya / son çektiğin hangisi
  bak mektuplar birikmiş yine masamda
  fakülteler açılacak bak bugün yarın
  zeynep beni bekle mutlaka geleceğim
  başladığımız filmi birlikte bitireceğiz
  
  kim ne derse desin içimde delice bir his
• ne duruyorsun be
  at kendini denize
  geride bekleyenin varmış aldırma
  görmüyor musun her yanda hürriyet
  yelken ol dümen ol kürek ol
  git gidebildiğin yere.
• ben senin en çok sesini sevdim
  buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
  önce aşka çağıran sonra dinlendiren
  bana her zaman dost, her zaman sevgili
  
  ben senin en çok ellerini sevdim
  bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
  nice güzellikler gördüm yeryüzünde
  en güzeli bir sabah ellerinle uyanmak
  
  ben senin en çok gözlerini sevdim
  kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
  aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
  hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil
  
  ben senin en çok gülüşünü sevdim
  sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
  unutturur bana birden acıları, güçlükleri
  dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman
  
  ...
  
  ben senin en çok bana yansımanı sevdim
  bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
  mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
  ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...
  
  ümit yaşar oğuzcan
• bir şey var aramızda
  senin bakışından belli
  benim yanan yüzümden.
  dalıveriyoruz arada bir
  ikimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki,
  gülüşerek başlıyoruz söze.
  bir şey var aramızda.
  onu buldukça kaybediyoruz isteyerek.
  fakat ne kadar saklasak nafile
  bir şey var aramızda,
  senin gözlerinde ışıldıyor.
  benim dilimin ucunda.
  
  nahit ulvi akgün
• kahveli şiirler 3
  
  sahilde yürüyen yengeçlerin uyumu
  beni herzaman duygulandırır ve şaşırtır
  sigaramı sararken aklıma gelen bu düşünceden kurtulmak ve
  seni daha iyi görebilmek için ayaklanmışım
  o sırada taksici kornaya asıldı
  sahilde ki yosunlar bile havaya kalktı
  hemen yakınımdaki bi taşı fırlattım
  dikizi sol alt köşeden almıştım
  mevzu patlar dedim kendime (g)
  
  taksici dışarı fırladı arabadan
  zopasını çıkardı bagajdan
  ellerimi kaldırmıştım, bekliyordum ilk darbeyi
  ve sallamıştı ilk saltoyu
  arkamda ki güzel kızı yere sermişti. (b)
  
  kızı yerde görünce içim cız etti
  artık kız baygındı, şekil yapacak kimse kalmamıştı
  arkadaki mısır tarlasına ulaşsam
  ekerim dürzüyü dedim (g)
  
  taksiciden intikamı mı seçicektim
  yoksa güzel kızı kurtarıp aşkı mı
  ve tabiki de herzaman ki gibi aşkı seçmiştim
  kızı iyileştirmiş , onu tekrar hayata kavuşturmuştum
  beraber bi kahve içebilir miyiz sorusu artık benim hakkım olmuştu
  onu plaja götürmüştüm, dertleşmiştik, gülmüştük, nefis bi vakit geçirmiştik
  peki acaba akşam şarap içer miyiz sorusu artık o kızın hakkı olmuştu
  kabul ettim, gene plajda, bu sefer masa sahibi kız olmuştu ben misafir
  dertleşmiştik, gülmüş, hicaz makamı dinlemiştik (b)
  
  bu kadar mutlu olmak normal mi diye düşünürken
  taksicinin acı ferdayı sardı bütün sahili
  meğer üç kere çıkma, iki kere evlenme teklif etmiş kıza
  ani bir kararla kızı alıp kütahya ya gitmeye karar verdim, orada bizi bulamazdı
  ben gündüzleri işporta yapar, akşamları taksiye çıkardım diye düşündüm
  kız kabul etmedi ve silahıyla kaba etimden vurdu beni
  meğer bayburtluların adamıymış
  ben şoktayken taksicinin uçan tekmeyle kıza vurması
  her anlamda devrimci bir eylemdi
  kızı orda bırakıp veli baba'nın yerine gittik
  bir yetmişlik, bir otuzbeşlik içildi
  ilk defa küfürsüz kavgasız bir muhabbet olmuştu
  (g)
  
  şekerdik, gülüp gülüp birbirimize tokat atıyorduk
  taksici hicaz makamından gazeller patlatıyor, ben ise kürdili hicazkâr okuyordum
  güüm diye bi ses daha geldi, kız ve çetesi torpil attılar arkamızdan, ayılmıştık
  siper aldık ve artık birbirimizle helalleştik
  filmin sonuna geldiğimizin farkındaydık. (b)
  
  çete zorlu, zaman dardı
  hep taşıdığım bomba diğer pantolonun cebinde kalmıştı
  neyse ki taksici sabıkalıydı
  onu almaya gelen polisler çeteyle çatıştı
  biz aradan süzülürken silahların acı sesleri çınlıyordu
  kendimizi çorbacıya attık
  usta durumu anlamıştı
  size tuzlama gider dedi
  karşı çıkacak durumda değildik ve zaman da dahil herşey aleyhimizeydi
  arka kapıdan koşarak çıktık
  bir daha da ne o mahalleye gittik, ne o kızı gördük
  taksici yunanistan'a geçerken çıkan kavgada kendini yaralamış ve sosyal medyada konuşulmuştu
  sigaramı söndürürken ne kadar gereksiz hareketler yaptığımızı düşünmeden edemedim. (g)
• eşdeğeriyle yan yana yürürken
  cehennem sokağında birey olmak,
  ve en inceldikten sonra
  ilkel sözcüklerle konuşmak seninle.
  
  saat beş nalburları pencerelerden
  madeni paralar gösteriyorlar,
  yalnızlığı soruyorlar, yalnızlık,
  bir ovanın düz oluşu gibi bir şey.
  
  hiç bir şeyim yok akıp giden sokaktan başka
  keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
  
  (cemal süreya)
• bir gülüşte ne olabilir en fazla,
  bilmiyorum.
  ama seninkinde huzur var.
  saklamaya çalışsan da biraz hüzün...
  sen gülünce;
  bir çocuk annesine koşuyor.
  kanat çırpıyor martılar.
  gökyüzü maviye boyanıyor.
  renkli balonlar,
  papatyalar...
  sen ne zaman gülümsesen,
  kimse sana benzemiyor…
  
  • ümit üsküdar
• "sana gökyüzünü ısmarladım,
  gülüşlerinde güneş batsın diye.
  geceleri soğuk olur,
  gözlerini düşledim,
  içimi ısıtsın diye..."
  
  nazım hikmet
• yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
  yitirmiş öpücükleri,
  payı yok, apansız inen akşamdan,
  bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
  seni anlatabilsem seni...
  yokluğun, cehennemin öbür adıdır
  üşüyorum, kapama gözlerini...
• *hasretinden prangalar eskittim*
  
  seni, anlatabilmek seni.
  iyi çocuklara, kahramanlara.
  seni anlatabilmek seni,
  namussuza, halden bilmeze,
  kahpe yalana.
  
  ard-arda kaç zemheri,
  kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
  dışarda gürül-gürül akan bir dünya...
  bir ben uyumadım,
  kaç leylim bahar,
  hasretinden prangalar eskittim.
  saçlarına kan gülleri takayım,
  bir o yana
  bir bu yana...
  
  seni bağırabilsem seni,
  dipsiz kuyulara,
  akan yıldıza,
  bir kibrit çöpüne varana,
  okyanusun en ıssız dalgasına
  düşmüş bir kibrit çöpüne.
  
  yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
  yitirmiş öpücükleri,
  payı yok, apansız inen akşamdan,
  bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
  seni anlatabilsem seni...
  yokluğun, cehennemin öbür adıdır
  üşüyorum, kapama gözlerini...
  
  ahmed arif