gustavo santaolalla
-
hayatimin film muzigini yapan adam,
ne yazsam kirleticekmisim gibi hissediyorum -
joel ve ellie arasındaki ilişkiyi gönüllerde hissettiren inanılmaz müzisyen.
"ver ellerini öpeyim, gel otur buraya parmaklarının edasını izleyeyim, konuşmasak da olur, sadece dinleyeyim."
(bkz: the last of us) -
she dances alone, amores perros, 21 grams gibi filmlerin muziklerinde yapmis olan, the insider in film muziginde iguazu adli enfes bir parcha icra etmis olan arjantin adam..
-
ronroco albümü tam bir başyapıt. nazan öncel'in göç, yıldız tilbe'nin aşkperest albümü neyse, santaolalla'nın ronroco'su da odur.
-
tabiki gitarla dolu diarios de motocicleta muziklerini yapmıs bir de.. iyi ki yapmıs, bu album de bastan sona bir baska yolculuk..hele bir 17 nolu parca vardır ki filmin sonunda, baktıkca canlanan siyah beyaz fotograf kareleri esliginde gonderilir bize, serin serin çarpar.
-
biutiful'dan kulağımda kalan muhteşem seslerin sahibiymiş. nerede duyulsa bundan böyle tanınacak, gibi.
mazlum çimen'in nokta müzikleriyle kendisinin diarios de motocicleta'daki de usuahia a la quiaca'sını tuhaf şekilde örtüştürdü zihnim. beraber çalsalar, çalabilseler, ortaya canhıraş bir şey çıkacak sanki. -
-
bir elbisem vardı. ince keten bezinden. üzerinde uçuk pembe ve açık sarı çiçekler vardı. kumaşın bazı yerlerinden incecik gümüş ipler geçerdi. kolları yarısından itibaren genişliyordu. göğüs kupunun altında ince pembe bir güpür vardı. giymeye kıyamazdım. ilk defa bir elbiseye isim verdim. hala bahsettiğimde hangi elbiseden bahsettiğimi anlarlar. "rüya elbise". içine girince bir rüyayı yaşıyor gibi hissetmiştim. askıdan alıp üstüme geçirdiğim gibi rüyalara kavuşmuştum ve o elbise benimdi artık. bir şeye öyle heyecanla bakmayalı çok oldu belki de.
gustavo santaolalla da bende böyle bir çarpılma etkisi yarattı. onun müziği de benim için rüya bir müzik. uçuk tonlarla bezeli, bulutların ve yıldızların karıştığı. parıltıların geceyi süslediği, ama renklerin açık tonlarına rağmen solgun olmadığı bir müzik. pırıltılı bir kederin müziği. acının içindeki haz gibi bir şey... -
pek çoğu gibi kendisini 2016 yılında oynadığım (bkz: the last of us) serisinin ilk oyunuyla tanıyanlardanım. o günden bugüne soundtrack dinlemeyi çok seven biri olarak kendisini sıkça dinlerim ve hatta 2021 yılı spotify verilerime göre en çok dinlediğim 5. sanatçıdır kendisi. bunun da sebebi ikinci oyun olan (bkz: the last of us part ii) de resmen aşmış olmasıdır. her sabahki yolculuklarımın vazgeçilmezidir.
allowed to be happy
beyond desolation
it can't last -
"biutiful" filmindeki müziğiyle "babil"e fena halde selam çakmış; filme sadece ses değil, can da vermiş bir mübarek şahsiyet. o güzelim asitane-i barcelona'yı sokak sokak sese dökmüş de müzik yapmış adam. sesi soluğu daim olasıca.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap