yalnızlık

• hani şair demiş ya; "korkuyorum artık tek başıma yalnızlıktan söz etmeye" diye.
  
  aslında ben de korkuyorum yalnızlıktan söz etmeye artık. yaş oldu 34 sonuçta. koca koca adam şiir mısrası söyleyip yalnızlık konuşur mu?
  
  ama korka korka da olsa konuşacağım ne yapayım.
  
  uzun yıllardır tecrübe ediyor, üstünde düşünüyor ve zaten bizatihi de yaşıyorum yalnızlığı. ne tercih ettiğim için, ne içine sürüklendiğim için olduğunu düşünüyorum.
  
  öyleyim sadece.
  
  insanın zorla sürüklendiği yalnızlıkla, tercih edilen yalnızlık arasında kıyaslamalar yapılır genelde. hemen hemen herkes tercih edilen yalnızlığın en azından bir tık daha iyi olduğunu söyler.
  
  ama ilerleyen yıllarda görüyorsun ki aslında yalnızlığın tercih edildiği falan yok. sen sadece tercih ettiğini sanıyor, ya da kendine teselli olsun diye belli bir yaştan sonra yalan söylüyorsun. "iyiyim böyle ya, sıkıntı yok" diyorsun.
  
  bağımlılığa benzer bir yönü de var yalnızlığın. özellikle bir kaç senedir çok alıştım yalnızlığa. hiç sosyalleşmeye, akşam dışarıda arkadaşlarla vs. takılmaya vb. faaliyetlere girmeye çalışmadım. ve hiç de istemedim. hala daha da istemiyorum.
  
  açık söylemek gerekirse insanlardan toplu haldeyken nefret ediyorum galiba. birebirde iyiyiz de toplulukta sevmiyorum insanları.
  
  ha! böyle mutlu musun sanki dersen; muhtemelen değilim ama kendimi böyle daha iyi olduğuma inandırdım galiba. ^*
  
  sonuç olarak; evet yalnız olmuyor ama yalnızlığı da kaybetmek istemiyorum sanki.
• makus talihim. tek tük birkaç arkadaş dışında konuşacak kimsenin olmaması , hoşlanılan hiçbir kızdan karşılık alamamak hayat boyunca hep reddedilmek , sevilen aktivitelerin başka hiç kimse tarafından sevilmemesi-yapılmaması , girilen her ortamda görünmez olmak ya da dışlanmak gibi durumların etkisiyle oluşur. sokakta görüp sevmek istediğin kedi bile senden kaçar , kimsesiz doğup kimsesiz öleceksindir. kimse ne adını bilir ne de öğrenmek ister. silik - kendi halinde bir tip olarak bilinirsin , hiç kimsenin umurunda olmazsın. zordur , gerçekten zor.
• 40 sonrası başlar, hiç bitmez.
• yalnızlığın yoluna tek başına çıkarsın sonra kendin ile yürürsün bu yolu.
• yalnızlık, yeri gelir dışlanan, ötekileştirilen, sevilmeyen olarak algılanır. yeri gelir asosyal, narsist, egoist... genellikle olumsuz sıfatları beraberinde getirir. topluluk içerisine karışmanın önemi hakkında tavsiyeler verilip durulur. kimse yalnız kalmanın korkusundan ve bu korkunun yanlış birliktelikler getireceğinden bahsetmez. kişi kendisine saygı duymayan insanları bile kabul edebilir hale gelebilir. yeteri kadar özgüvene sahip kişiler kendi değerini kıyas yapmadan bildiklerinden yanlış birliktelik kurmaktansa yalnızlığı yeğler. yalnızlık, başarısızlık olmadığı gibi başarı da değildir. bazen kendini mahrum bırakıp cezalandırmaktır. bazen kendi değerini korumak için uzaklaşmaktır. kendi karakterini muhafaza etmenin ve samimiyetsiz kişilerden sıyrılmanın kolay olacağını kimse söyleyemezdi zaten. topluluğa dahil olabilmek mütemadiyen uyum halinde olmayı gerektirir. kendi değerinizi bilmek yetmez, her defasında diğerlerine ispat etmeniz beklenir. eğer onları hiçe sayıp ispat etme ezikliğine girmezseniz uyumsuz olarak nitelendirilirsiniz. yalnızlık, bir gruba dahil olmamakla da gerçekleşir, bir grubun içerisindeyken de. her insan hayatının bir evresinde yalnızlığı deneyimler veya hisseder. en azından bu konuda yalnız değilsiniz.