• bir yönleriyle eksik, arizali insanlardir ve günlük hayatlarinin her deminde bunun azabini yasarlar.
    ecnebice "sense of direction" diye adlandirilan bu yetileri gelismedigi gibi, psikoloji biliminde "cognitive map" olarak nitelendirilen, gittikleri, gördükleri yer hakkinda kafalarinda bilişsel bir harita oluşturma becerisi de acinakli bir şekilde uzaktır onlara.
    maalesef kendimden biliyorum diyerek ve şahsi hatıralarımdan örnekler vererek devam etmek zorundayim ki, böyle insanlar hayatlari boyunca kaybolmaya mahkumdurlar.
    yabanci ülkelerde, şehirlerde haritasiz gezdikleri anda istisnasız kaybolurlar, zaten harita okumada da başarılı değillerdir. sadece yabancı ülkelerde kaybolmazlar üstelik, kendi şehirlerinde, kendi okullarinin içinde, bazen başka okullarda kaybolurlar (itü'nün maslak kampüsünde karanlik ve çamurlu bir gecede kaybolmak ne demektir, böyle bir sergüzeştten geçerler), bazen kendi şehirlerinde yol soranlara, yol sorduklarına ve taksi şoförlerine (iyice zevzek görüntüsü çizmemek için) "ben yeni geldim de istanbul'a" dedikleri vuku bulur. yolları, yerleri hiç bilmediklerinden, bilhassa az tanıdıkları bir muhitte bindikleri her takside "acaba kaçırılıyor muyum" paranoyasına kapılır, arka koltukta şaşı ve tikli taklidi yaparak şoförün motivasyonunu kırmaya çalışırlar. yabancı bir ülkede, bir evde bir ay kaldıktan sonra bir akşamüstü evin anahtarının neden bir türlü uymadığını keşfetmeye çalışır, sonra yanlış eve girmeye yeltendiklerini yer yer kederle yüklü bir neşe içinde idrak ederler. arkadaşları daha önce beraber gidilmiş yerlerde buluşmak üzere randevu verdiklerinde, oraya nasıl gidiliyordu, bilmiyorum diyerek, artık olayı benimsemiş arkadaşların acımayla karışık bir sevecenlikle yüklü bakışlarıyla karşılaşırlar. yanlışlıkla erkeklerin soyunma odalarına girmelerinin sebebi de budur, başka bir şey değildir (bkz: yanlislikla erkeklerin soyunma odasina girmek).
    evet, işte böyle... dalgın ve dikkatsizdirler, zeka katsayilari da çok yüksek değildir belki. ama hor görmeyelim, sevelim onları, bağrımıza basalım, yardımcı olalım.
  • yer yön duygusu olmayan insanlar genellikle kadınlar olarak bilinir (bu bir saldırı değil) avcılık toplayıcılık döneminden kalma bir inanıştır... kadınlar daha çok mağralarda ya da yerleştikleri yerlerde yaşarken... erkekler yiyecek bulmak için uzak yerlere gidiyorlardı... bu nedenle erkeklerin yön duygusunun daha da geliştiği düşünüldü... bu bir inanış .bu inanışın en büyük kanıtı erkekler adres sormazlar genellikle... erkekliklerine bir saldırı olarak algılarlar... çevrenizde dikkat edin erkeklerin bu tipik davranışına çok rastlayacaksınız...
  • serdar turgut'un karısı rana ve bir de benim karım,
  • (bkz: fair)
  • her defasinda, artik bu sefer bulacagim, iyice dikkat ettim kaybolmam imkansiz dusunceleri daha kafamdan gecerken kayboldugum gercegini gozonune alarak, her ne kadar kabul etmek istemesem de icinde bulundugum grup. bunu her kanitlayisimda yanimda ayni kisi oldugu icin eglence malzemesi olmam da cabasi*
  • amazon'un ortasina dusmedikleri surece hayatlarini rahatlikla surdurebileceklerine inandigim insanlar
  • doom tipi oyunlarda maymun olmaya mahkum insan tipi.
hesabın var mı? giriş yap