• döl israfı (bkz: (#158393321))
  • şu birkaç entry yukarısını görenler lütfen bundan sonra öğretmenlere dil uzatmasın. önce kendinizi, çocuğunuzu düzeltin kardeşim...
  • yeğenim anasınıfına gidiyor. ablam yeğenime sana vuran olursa git öğretmenine söyle karşılık verme demiş.
    yeğenim de ona vurulduğunda gidip öğretmenine söylemiş. öğretmeni de ablama kendini savunmayı bilmiyor ona söyleyin o da karşısındakine vursun demiş sjj. ben de o zamanlar öğretmenlik yapıyodum ve sınıfımdaki çocuklara yalvarıyordum size vuran olduğunda gelin bana söyleyin diye. çünkü bu şekilde herkes birbirine vuruyo ve kavga da çığ gibi büyüyüp gidiyo
  • hatalıdır lakin an itibarı ile en etkili çözümdür.

    bizim kız yeeğeni de okulda erkek bir sınıf arkadaşı tartaklamış. ilk başta annesi "öğretmene şikayet et" dedi, çocuk da denileni yapmış. tenefüste çocuk "sen beni niye öğretmene şikayet ettin" deyip daha çok dövmüş. çocuk otomatik olarak öğretmen faktörünün bir işe yaramadığını anlıyor. tek güvencesi olan ebeveyninin de "öğretmene söyle" tavsiyesi de boşa çıkmış oluyor. annesi sonra okula gitti öğretmene durumu anlattı. öğretmen "valla bizim hiçbir yetkimiz yok, yapma çocuğum, etme çocuğum diyebiliyoruz sadece. siz çocuğunuza savunma sanatı dersi filan aldırın" demiş açık açık.
    yani bir yerde, "sana vurana sen de vur" çözümüne yönlendirmiş.

    aldım yeğeni, bir iki wing chun taktiği verdim. zorba çocuğun yapabileceği her saldırının kontrasını tahmin ederek, tüm hareketleri öğrettim. çocuk resmen sevine sevine, şevkle öğrendi hareketleri (tabi dayısı ile zaman geçirme şansı olarak da değerlendirmiş olabilir) defalarca pratik yaparak da iyice otomatikleştirdik.

    wing chun'da bir hareket var mesela solunuzdan rakip sağ eli ile size aparkat veya şaplak şeklinde vurmaya kalktığında, bir adım sola kayıp, rakibin dirseğe sol elinizle engel koyup kilitliyorsunuz, sağ yumrukla da seri surata çalışıyorsunuz. aynen yapmış, burnunu kanatmış çocuğun. o kadar kişi içinde kızdan yumruk yiyen eleman da pısmış. ama tabi ablamı çağırmışlar okula, kızınız şiddet uyguladı, arkadaşının burnunu kanattı diye. ablam da açıklamış arkadaşı ona zorbalık uyguluyordu öğretmenle konuştum, savunma sanatı öğretin dedi, yapacak bir şey yok diyerek biraz öğretmeni satmış ama yapacak bir şey yok.

    zaten yeğenle o zorba çocuk da kanki olmuşlar sınıfta. çocuk işte, hep öyle olur zaten.

    özetle, doğru bir yaklaşım olmasa da, özellikle kız çocukları için biraz işlevselliği var. şiddet çözüm değil tabi ki, ama şiddetin çözüm olmadığını karşıdaki zorbanın da bilmesi gerekiyor, teoride olsa da pratikte yemiyor. mecburen etki-tepki durumu oluşuyor.
  • bizimkiler bunu bana söylememişti. çocuk yaşta kendi kendime, içgüdüsel olarak keşfetmek zorunda kaldım.

    ilk gün eve geldiğimde sırtım morluklarla doluymuş, ailem okula gitmek zorunda kalmış ne olduğunu sormak için.

    ikinci gün ailem tekrar okula gitmek zorunda kalmış, dün bana vuran çocuğu sandalyeyle dövdüğüm için.

    çocuklarınızı pısırık ve korkak yetiştirmeyin.

    dalınızı kıranın, ağacını kökünden sökün.
  • okulun ilk günü oğluma çelme takan bi çocuk gözüme çarptı.
    öğretmenine dedim ki bakın x çocuk sınıf arkadaşlarına çelme takıyor.
    öğretmeni cidden çok tatlı biri. fazla naif.”o hareketin sönmesini beklemekten başka çaremiz ne yazık ki yok fakat dikkatli olacağım” dedi.
    anladım ki yapacak bişi yok. oğlum da ağzı var dili yok biri. hafif de saftirik, ona vursalar ehehe acıtan bi şaka der geçer. vurmak nedir görmedi bilmiyor.
    bi gün oğlanı kapıdan bırakırken x çocuğu gördüm, sabit bi şekilde gözlerine 6 7 saniye kadar baktım hiç kırpmadan ve gözlerimle takip ettim. oğlumu da kafasından öpüp hadi sınıfa dedim arkadaşlarının yanına postaladım. bir daha oğlumun yanına oyun için dahi yaklaştığını görmedim çocuğun. çok tatlı oldu bence böyle olması. onunla oynamasalar da olur.
    oğluma sana vurana vur diyen ebeveyn olmayacağım, konuşarak halledeceğiz. konuşularak çözülemeyen şeyler yaşarsan güzel oğlum, annen senin için halledecek * saflığını kaybedip karmanı bozmana asla izin vermeyeceğim.
  • akran zorbalığı'na maruz kalmanın berbat bir şey olduğuna inanıyorum.
    çocukken dayak da yesem hep karşılık verdim. bir karşılık verdim iki dayak yedim ama üçüncüsü hiçbir zaman olmadı.

    dövmekten çabuk mu bıktılar yoksa bir gün dayak yemekten mi çekindiler bilmem:)

    öte tarafta hep korkan, çekinen arkadaşlar vardı. bu baskı, onların üzerinde yıllarca sürdü. şu anda bile etkileri var bence üzerlerinde.

    çocukların masum olduğuna; yaşlıların bilge olduğuna inanmam.

    tabii ki çocuğunuza önce öğretmen ile iletişime geçmesini tembihleyin ama onu bir pısırık olarak yetiştirmeyin.

    yoksa ilkokul, lise, askerlik, iş hayatı derken özgüvensiz bir birey olur.

    burada bazıları, bu çocukların ileride barzo olduklarını söylemiş ama öyle bir durum yok! çocuk kavgaları, bir dönem sürer ve biter. sizin burada karar vereceğiniz şey çocuğunuzun geleceğidir.
    ya hakkını korumayı bilen ya da her zaman hakkı yenen biri olacak.

    hiçbirimizin babası anası john dewey değildi tabii ama " sana vurana sen de vur! " cümlesi harika şekilde kurulmuş bir cümledir!

    durduk yere kimseye vurma fakat sana vuranın karşısında da sessiz kalma!

    dipçe-i türkî: üzerinden 32 yıl geçmesine rağmen acısı dinmemiş ve avrupa'nın katil ermenileri görmezden geldiği hocalı katliamı'nda hayatını kaybeden türk kardeşlerimize allah'tan rahmet diler; dünyanın hiçbir yerinde bir daha türk soyundan herhangi bir ülkede böyle katliamlara maruz kalmamamız için inancı, tipi, cinsiyeti, ülkesi neresi olursa olsun tüm türklerin birlik olması gerektiğini bir kez daha hatırlatırım.
  • evet bu benim
  • sana vurana boynunu ey, bir daha vursun mu diyecek?
  • tanım: evladına büyük kötülük yapan ebeveyn.
    ülkemizin gerçeğidir ne yazık ki. asla tasvip etmedim ve etmem mümkün değil.

    bu başlık altında yazılanları ciddi kaygılarla okudum.

    şiddete karşı şiddet hiçbir zaman çözüm değildir.
    şiddet her daim daha büyük şiddeti doğurur.

    bir anne baba çocuğuna öncelikle sağduyulu olmayı öğretmek zorunda.
    bu toplumun gidişatı beni cidden düşündürüyor.

    edit: mesaj atmayın. 10 yaşında erkek çocuk annesiyim.

    çocuğuna şiddeti öğreten, çocuk yaşta bunu içsellestiren hiç bir anne baba umarım ileride bir gün adlı tıp morgundan yada karakoldan aranmaz.
hesabın var mı? giriş yap