eskiden

• "gecmi$ zamanda" anlaminda kullanilan sozcuk (bkz: eskiden boyle miydi)(bkz: eskiden buralari elma bahcesiydi)(bkz: eski)
• eskiden
  çember çevrilir,
  su musluktan içilir
  agaçlara tirmanilirdi
  bebekler bezden
  silahlar tahtadan
  resimler kömür karasindan yapilirdi
  kizlara ninelerinin, erkeklere dedelerinin
  isimleri konulur
  saatli maarif okunurdu
  komsuda pisen
  bize de piser
  bizde pisen komsuya düserdi
  geceler ayaz
  sokaklar karanlik
  yildizlar parlak olurdu
  tursu, salça, manti
  evde yapilir
  karpuz kuyuda sogutulurdu
  erik agacinin çiçegi
  pencere camimiza yaslanir
  güz yapraklari bahçemize düserdi
  kardan adam yapilir
  evlerde soba yakilir
  kis gecelerinde masal anlatilirdi
  merdiven çikilir
  aidat ödenmez
  yönetici seçilmezdi
  evler badanali
  sokaklar lambasiz
  mahalleler bekçili olurdu
  ajans radyodan dinlenir
  çizgili roman okunur
  defterlere kenar süsü yapilirdi
  hayat
  arkasi yarin gibiydi
  kesintisizdi
  her gün yasanacak bir sey vardi
  herkes kendi düsünü kurar
  kendi hayatini oynardi
  simdi
  hayat tek perdelik bir oyun
  stand-up bir yalnizlik gibi
  simdi
  herkes
  yogun
  yorgun
  ve
  tek basina
  can dündar
  
  (bkz: tek basina)
• ne güzel insanlar vardı eskiden.
  çocukluğumuzu kaplamışlardı.
  bize masal anlatırlardı
  cinlerden, perilerden.
  büyükanneler, büyükbabalar vardı.
  o zaman hepsi uzaktı ölümden.
  hem sevindirir hem korkuturlardı.
  acı hikâyeleri bile tatlı tatlı başlardı.
  demek bunun için gittiler hikâyelerden.
  ne güzel insanlar vardı eskiden.
  
  ne güzel şarkılar vardı eskiden.
  gençliğimizi donatırlardı.
  hep iyi şeyler hatırlatırlardı
  geçip gitmiş devirlerden.
  sevgi ve ümid yaratırlardı.
  o zaman her şey uzaktı ölümden.
  yanık şarkılar bile neşeli başlardı.
  ister istemez saadet taşardı
  gamsız günlerimizden.
  ne güzel zamanlar vardı eskiden.
  
  ne güzel şarkılar vardı eskiden.
  hayal içinde yaşatırlardı.
  güldürür ağlatırlardı
  duymadan biz, düşünmeden.
  her an bir asır kadardı.
  o zaman herkes uzaktı ölümden.
  candan sevdiklerimiz vardı.
  hepsi başka güzeldi, bizi tanımazlardı.
  bütün yollarımız geçerdi gül bahçelerinden.
  ne güzel zamanlar vardı eskiden.
  
  --- özdemir asaf ---
  
  "bir kapi onunde", adam yayinlari, 12.b., istanbul-ağustos 1996
• (bkz: kemalettin tuğcu)
  (bkz: minti)
  (bkz: clementine)
  (bkz: misket)
  (bkz: barış manço)
  (bkz: pembo)
  (bkz: gırgır)
  (bkz: tipitip)
  (bkz: kemal sunal)
  (bkz: uçurtma)
  (bkz: adile naşit)
  (bkz: komşu)
  (bkz: insan)
  
  'o vakitler sanki istanbul'da yıkılmak üzere birbirlerine yaslanan ahşap evler de vardı.. o vakitler sanki insanlar daha tahammül severlerdi'
• (bkz: gecmis zaman olur ki hayali cihana deger)^*.
• "su içerdik testiden" diye devam eden bir halk geyiği de vardır...
• (bkz: eskiden eskiden su icerdik testiden)
• eskiden
  
  babalar çocuklarını sadece uyurken severlerdi.
  çocuklar babalarına "siz" diye hitap ederlerdi.
  alkışlamak, daha doğrusu el çırpmak diye birşey bilinmezdi. alkışlamak hayır duası etmek anlamına gelirdi. [tersi için (bkz: kargamak)]
  sevgi, "seni seviyorum", "senden hoşlanıyorum" şeklinde eylemli önermelerle değil "canım", "sevgilim", "sultanım" gibi hitap sözcükleriyle ifade edilirdi.
  dudaktan öpüşmenin özel, romantik bir anlamı yoktu.
  erkekler özellikle kentsoylu erkekler asla kalkıp oynamazdı. kalkıp oynamak hakir görülürdü. halk oyunları sadece köylerde oynanırdı.
  herşey ciddiyet içinde yapılır, cemiyet içinde uluorta, gülmek, gülüşmek ayıp sayılırdı.
  çoğu gece insanl birbirlerine misafir olur, birbirleriyle sohbet ederek, bilmeceler, fıkralar anlatarak zaman geçirirlerdi.
  yemek duası hristiyanlar gibi yemekten önce değil yemekten sonra yapılırdı.
  yemek yerken asla konuşulmaz, ne konuşulacaksa yemekten sonrasına saklanırdı.
• yasi büyük olanlarin yasi kücük olanlara "bir cok seyin daha iyi oldugu zaman" i isaret etmek icin kullandiklari kelime. trend "simdiki zaman" aleyhinedir.
• gündelik hayatta "benim çocukluğum" zamanına tekabül eden zaman zarfı.