• içe dönük, çekingen, biraz soğuk, sosyal etkileşimde sinik, tanımlarda bütüncül bireylerdir. cezalandırıcı, kötü niyetli, özerk olmasını istemeyen ebeveyn modeline sahip bireyler bu tanımın altında yer almaktadır (landy, 2009). korkulu stil, tam olarak güvenli bağlanma stilinin karşıtıdır.

    kendine güvenmez. başkalarına da güvenmez. kişi başkalarıyla birlikte kalamaz. yalnız da kalamaz. başkaları ile birlikte olamadıkları ve yalnız kalamadıkları için suça eğilimli olurlar. birey yalnız kalamıyor, başkalarıyla birlikte de kalamıyor.
  • bunun daha da beter bir tipi var:
    kaygılı-kaçıngan (kararsız) bağlanma.
    artık küçükken ne yaşadık da böyle karmaşık bir bağlanma stili ortaya çıktı hiçbir fikrim yok.
  • bu bağlanma çokça borderline kişilik bozukluğu olanlarda ve hatta antisosyal kişilik bozukluğu olan kişilerde görülebilir.

    kişi kendine de başkasına da güvenmez. çok üzücü bir durum aslında. derinlerde bir yerde yakınlık kurmak için çırpınan bir karakter var çünkü her insan bağlanmaya ihtiyaç duyar. ama kendisi, geçmiş deneyimlerden o kadar zarar görmüştür ki, hiçbir şekilde bağ kuramıyor. bilinç dışında "zarar göreceğim" düşüncesi baskın. çocuklukta bağ kurma deneyimleri neticesinde zarar gördüğü için de, kendini yine kendine zarar verecek ilişkilerin içine atma hususunda bir zorlantı hissedebiliyor.

    güven duygusu son derece sarsıntıya uğradığı için ne yaparsanız yapın sizin güvenilmez birisi olduğunuzu düşünebilir. paranoyaya son derece yatkın olabilir. size değer verse bile (kendince bir sevme tarzları var bu kişilerin de) kendisinden uzak tutmak için elinden geleni yapabilir; gerek kavga ile gerek aldatarak gerekse başka şeyleri bahane ederek.
  • misler gibi sahip olduğum bağlanma stili. aslında bağlanma veya samimi olma korkusu da denilebilir. en çok öne çıkan özellikse güvensizliktir. bırakın başkasını, kendime dahi güvenim yok. normal ahbaplık, dostluk farklı bir durum fakat birisine romantik bağlanma kesinlikle alınmaya değer bir risk değil, romantik ilişkiler sana 1 veriyorsa 5 alıyor ve duygusal olarak yıpranmış bir vaziyette bırakıyor.

    insanlara ve kendime başka diğer hususlarda bir noktaya kadar güvenebilirim fakat iş aşk ve sevgi olunca insan oldukça aptal, irrasyonel bir varlığa dönüşüyor. böylesine bir varlığa ve böylesine bir ilişkiye de güven duymak akıldışı. şuncacık hayatta saçma sapan şeyler yüzünden göz göre göre acı çekmeye lüzum yok.
hesabın var mı? giriş yap