• 2006 yilinda ilk defa dinledigim ve yil olmus 2020 hala the black keys'in en cok keyif aldigim albumu. old school blues rock ya da punk blues ne derseniz deyin, cayir cayir beynimi yakiyor. her sarkisi ayri ozel, modern sanat eseri. bundan sonra da magic potion'i ikinci siraya yazarim.

    bu albumu dinleyince ohhhh diyorum, dert tasa kalmiyor. havanin 40 dereceyi buldugu bir gunde, agzi burnu kaymis 10 yillik pacali donum ile yari ciplak bakkala gidip, bir kutu buz gibi soguk icecek alip terli tasaklarimi sallaya sallaya eve geri donmek gibi. muthis rahatlatici. sanki mahallenin delisiyim de kimse bana aldirmiyor artik, muthis muthis.

    diger albumler ise ayni gunde efendi gibi soguk dus alip rahatlamak. bundaki pislik hicbirinde yok.
hesabın var mı? giriş yap