zavallı b b

• bir bertolt brecht şiiri
  
  zavalli b.b.
  ben bertolt brecht kara ormanlardan geliyorum
  anamın karnındaydım daha
  kentlere taşıdığında beni
  ölünceye dek kalacak bende ormanların soğuğu
  
  asfalt kentte evimdeyim der demez
  son gereçler elimin altında
  gazeteler tütün içki
  çekingen tembel her neyse memnun
  
  iyi geçinirim insanlarla başımda
  töreleri gereğince melon bir şapka
  tuhaf bir kokuları var bu hayvanların derim
  aldırma derim ben de onlardanım
  
  sabahleyin yanımda birkaç kadın
  sallantılı-koltuklarımda otururum
  bakarım onlara kuşkusuz derim ki
  bayanlar güvenmeyin bana sakın
  
  geceleyin erkekleri toplarım çevreme
  nasılsınız beyefendi teşekkür ederim beyefendi beyefendi aşağı beyefendi yukarı
  ayaklarını uzatırlar masalarımın üstüne
  iyi olacak işler derler bense
  sormam onlara ne zaman
  
  tan ağarırken çamlar işler ortalığa
  başlar cıvıldamağa kuşlar pireler içinde
  işte o zaman boşaltırım kadehimi kentte atarım
  izmaritimi uyurum kaygılı boğunlutu
  
  biz boksoylular kapandık kaldık
  yıkılmaz sandığımız evrele
  (manhattan adasında yüksek yapılar da bu amaçla kurduk
  kurduk atlantık üzerinde söyleşen ince antenleri de)
  
  yel üfürüp su götürecek bu kentleri
  seviçli kılıyor ev yiyiciyi yiyici boşaltmak istiyor onu
  biliyorum biz geçici olduğumuzu
  adam sen de sözümüz bile edilmeğe değmez
  
  yer salsıldığı gün
  virjinya'larını bırakmıyacağımı onları acı bulamayacağımı umarım
  ben bertolt brecht asfalt kentlerde çuvallamış
  eskiden kara ormanlardan gelmişim anamın karnında