genetik engellinin çocuk yapma bencilliği

• fiziksel ve ya zihinsel engelli bir bireyin bakımı, eğitimi, meslek edinmesi, toplumda bir yer edinip kendi hayatını sürdürmesinin çok zor, neredeyse imkansız olduğu bir ülkede yaşıyoruz. en basitinden ilkokullarda 2-3 katlı binalarda asansör olmadığından çocuğu okuyabilsin diye her sabah çocuğu kucağına alıp merdivenlerden çıkıp sınıfına götüren, bütün gün tenefüslerde tuvalete gitmek isterse diye kucağında taşıyıp merdiven indirmeye hazır bekleyen anne babalar var. yollarda görme engellilere kılavuzluk edecek şekilde düzenlenmiş kaldırımlar olmadığı gibi, kaldırımların hali sağlıklı bir insan için bile tehlikeli yamuk yamuk kaldırımlarda çocuğu zarar görmesin diye, 20 li yaşlarına gelmiş ve zorluklarla da olsa meslek edinmiş çocuğunu her sabah koluna gidip işe kadar götüren sonra geri getiren yaşlı ana babalar var. sağır dilsiz ve ya görme engelli çocuklara eğitim verme sorumluluğunu üstlenmekten kaçınan okullar var, bu nedenle okul okul dolaşıp çocuğunu kabul edecek bir okul bulamayan, engelli çocuklara özel eğitim veren kurumlara ulaşmayı hayal bile edemeyen aileler var. anne yabancı baba türkken, türkiyede yaşıyorken, sırf down sendromlu çocukları eğitim alabilsin diye, işi gücü bırakıp anne nin vatandaşı olduğu, engelli çocuklara eğitim konusunda başarılı olan bir ülkeye yerleşebilen nadiren şanslı örnekler var.
  bu durumda türkiye şartlarında kendisi bütün bu zorlukları yaşamış, zorluklarla okumuş, belki meslek edinebilmiş belki edinememiş bir kişinin, aynı zorlukları çocuğunun da yaşayacağını ancak kendi ana babası gibi ona destek olamayacağını, gerekirse okul merdivenlerinden sırtında taşıyamayacağını bilerek, engelli olacağı yüksek ihtimalli de olsa çocuk yapmakta ısrar etmesi, bencillik denilemese bile oldukça düşüncesiz bir davranuş gibi geliyor bana da. özellikle kendi engelli olduğundan, çocuğun bütün bakımını ihtiyaçlarını eşinin karşılaması gerekecekse, bu konuda öncelikle eşinin fikrini önemsemeksizin çocuk istemesi ise bencillik.
  bahsedilen genetik engellelilerin aynı zamanda görünür fiziki rahatsızlıkların yanısıra pek çok sağlık sorunu(örneğin iskeletindeki sorunlar nedeniyle sık sık ameliyat olması, sürekli ağrı ya da iç organlarında fonksiyon bozuklukları çok sık görülüyor), sürekli hastanede bakıma ihtiyaç duyması vs. düşünüldüğünde, çocuğun bu şekilde engelli doğması büyük bir olasılıksa çocuk yapmaktan kaçınma, içindeki evlat isteğini bastırma, çok daha özgecil bir yol.
  ancak korunulmasına ve bu konuda özen gösterilmesine rağmen, hamile kalınması halinde, bu çocuğun engelli de olsa doğmasına karar vermek, yalnız anne babayı ilgilendiren bir durum. bu halde bir bencillikten değil, çok zor bir karardan bahsedilebilir ancak. hele ki 10 haftalık normal kürtaj süresinden sonra ancak bebeğin gelişimi aşamalarında testlerle belirlenen bir anomali halinde, sen engellisin çocuğun da engelli olacak, o bebeğin doğmasına izin vermek bencilliktir diyenleri, akla fikre davet ediyorum. zira bu konu o çocuğun sorumluluğunu üstlenecek ana baba dan başka kimseyi ilgilendirmez.