onnik dinkjian

• yasina ragmen insani sasirtacak derecede guclu bir sesi var; insani etkileyen bir yorumu.muzik adina pek cok sey soylenebilir kendisi hakkinda ama onnik dinkjiyan deyine aklima gelen ilk sey sahnedeki enerjisi,samimiyeti,turkce konusmamasina ragmen mimikleriyle bir salon dolusu insanla kurabildigi bag,sahneye ciktigi anda yuzlerde yaratbildigi tebessum. "size dede diyebilir miyim" duygusu yaratiyor bende ikidir.
  bu gece bogazici universitesinde oglu ara dinkjian ile verdigi konserde 86.yasini kutladi.
  nice nice senelere
• diyarbekiri hokin adlı albümü çıkmıştır. dinlenesidir...
• diyarbakırlı olmaktan onur duymama vesile olan ikinci adam
  ilki için;
  (bkz: ara dinkjian)
• yasina ragmen sesi oyle gur cikiyor ki.... allah uzun omurler nasip etsin babo.
• halaylarin sponsoru, erasmusculari bile halaya kaldiran insan. bu topraklarin sesinin alkislarda sevinci gorulmeye deger. pambak dedemiz. tekrar gormek kismet olsun.
• diyarbakır hokin/ermenice diyarbakır türküleri albümünde, türkçe ve kürtçe oarak bildiğiniz türkülerin bir de ermenicesini, hem de mis gibi bir düzenlemeyle dinleyebilirsiniz.
  
  hatta dinlerken, yüzyıllar boyu aynı ezgilerle içlenip coşmuş insanların, nasıl olup da birbirini doğrayacak hale getirilebildiğini de düşünebilirsiniz.
• ben sıkı bir müzik dinleyicisiyimdir. hatta bazı şarkıları rahat 5000-6000 kere dinlemişliğim vardır.
  
  onnik amcamızı dinlerken hep aklıma kazancı bedih geliyor. hani ikisinin de sesinin tınısından anadolu'yu duymak mümkün.
  zamanında şöyle bir entry yazmıştım; (bkz: anadolu kulturunun kalbe dokunan havasi)onnik de, ara da, kazancı bedih de... hepsinde anadolu'yu dinliyoruz sanki. ne zengin bir kültürümüz var bizim...
  
  keşke bu değerlerimizi yüzyıllarca yaşattığımız gibi, barışla, kardeşlik içinde yaşatabilsek...
  
  geçenlerde çok sevdiğim bir büyüğüm anlatmıştı;
  
  rahmetli babası (kendileri kayserili aslen) hep anlatırmış, çocukluk arkadaşı varmış ismi ''mamaz''. aynı köyden kapı komşusu imiş mamaz ile bizim dede. mamaz amca o zaman köydeki saban tamiri vs işlerini yaparmış. bizim dede ile de yedikleri içtikleri ayrı gitmezmiş. beraber oynarlarmış, beraber büyümüşler hasıl-ı kelam... sonra bu olaylardan sonra göç kararı verilince arjantine göçmüşler. bizim dede yıllar boyunca hep anlatmış; ''mamaz diye bi arkadaşım vardı benim. birlikte büyüdük vs vs'' diye. derken bir gün ziyaret için çıkıp gelmiş mamaz amca. bizim dede ile öyle bir sarılmışlar ki, sonra oturup ağlamışlar.
  
  bunu bana anlatan büyüğüm sonuna kendi yorumunu katmıştı; ''mamaz amca aynı senin benim gibi anadolu insanıydı... bizden idi, el değildi...''
  
  şimdi yukarıdaki olayı neden anlattım? çünkü onnik de, mamaz da, ara da, ismi başka başka olan her biri de aslında biziz, bizim bir parçamız...
  en azından ben öyle hissediyorum.
  
  politik olarak araya giren düşmanlıklar, tarihsel süreçte karşılıklı yapılan hatalar keşke çözülse de tekrar anadolu medeniyetini ayağa kaldırsak...
  
  rahmetli hrant dink'in anlattığı gibi keşe ''su çatlağını bulsa''...
  (https://www.youtube.com/watch?v=h2jlrd03yr4)
• birkaç gündür, işe gidip gelirken, kulaklarımda hep kendilerinin sesinden "hoy nazan" ezgileri. dayanamayıp ayağa kalkıp milleti oynamaya davet edeceğim böyle giderse.
• yardille. çok beğendim. sanatın dini imanı etnik kimliği ırkı yok gerçekten. iyi eser, iyi eserdir.
  
  edit: bulabildiğim tek tükçe çevirisi şu şekildedir;
  sensizlik ölümden bile zor.
  bu bir son değil, her gün ölmek gibi.
  acısı çok, devası yok.
  kalan acıların ilacıydın,
  gittin ve kalbimi de aldın...
  bak bende bir hiç bıraktın...
  sen bensiz olursun da
  ben sensiz yarım kaldım...
  
  ermenice bilen ve şarkının sözlerini bana yazabilcek birisi varsa bana mesaj atmasını rica ederim.
• aynı mahallelerde büyümüş olamasak da aynı mahallelere, aynı sokaklara vurgunuz be onnik amca. (bkz: diyarbekiri hokin)nasıl bir gönül albümüdür öyle. imkan olsa ermenice ogrenip seni senin dilende anlamayı isteyecek kadar muhteşem. yüreğine sağlık olsun.
  
  oy canim - sevdası ermenice yükselenlere