• 10 yıldır yaşadığım durum. yalnız yaşanılanı makbuldür. kafa rahat sıfır stres.
  • aynı anda çok sayıda misafiri ağırlaması zor olan evdir.
    2+1 evde odalardan biri spor alanı veya kütüphane haline getirilebilir.
    mutfak ile salon arası mesafenin uzun olduğu her ev insanı uğraştırır.
  • test edilmiş ve onaylanmamış eylemdir.

    2020 yılında yıllardır elimde olan ekonomik özgürlüğüme güvenerek, aile evinde her gün mevcut olan huzursuzluk ve kavgalardan bunalıp ayrı bir eve çıktım.

    nitekim o dönemlerde çalıştığım işimin çok yoğun olması hasebi ile kendime bile vakit ayıramamak sureti ile evde günde sadece 5-6 saat uyku için bulunabiliyordum. 1 yılım böyle geçti. eve gelen çoğu eşyayı açamamıştım bile vakitsizlikten. 1 yıl boyunca sadece bir kere ev süpürebildim. bir kez olsun evime çok yakın arkadaşlarım dahi davetli olarak gelemedi. evimde 1 kere bile yemek pişiremedim çünkü ocağı bile henüz kurmamıştım. çay mı? evet çaysız yapamazdım, onu da dışarıda içip öyle eve geliyordum bir bardakçık, alelacele. günler böyle geçip gitti 1 yıl boyunca. annem evime ziyarete gelmiş ben yokken, anahtarım onda da vardı. evimde benimle beraber yaşayan kedimin hallerini çok acınası bulmuş ve onu kendi evine götürmüştü. kedi yalnızlıktan hayata küsmüş, yemek içmekten bile kesilmiş ama benim haberim dahi yokmuş bunlardan.

    bir gün daha evdeki 1 yılım dolmamışken evdeki tozdan hastalandım. havalar da soğuk, allerjim grip ile birleşinde yataktan kalkamaz hale geldim. işyerinden izin bile alamazdım çünkü o sıralarda tek yetkili merci ben idim. patronumu aradım. gelip işinin başında durmasını ve iki-üç gün izne ayrılacağımı söyledim. eve gittim yattım. iki gün boyunca o yataktan kalkamadığımı ve açlıktan, nefes alamamaktan, yalnızlıktan hüngür hüngür ağladığımı daha dün gibi hatırlıyorum. etrafımda benim ne halde olduğumu bilen bir allahın kulu yoktu, annem dahil.

    en sonunda hastaneye gittim zor bela. iyileştikten sonra tası tarağı toplayıp annemin evine geri döndüm. sadece hastalık değildi buna etken. insanların, komşuların, çalıştığım çevrenin yalnız yaşayan bir kadın olmamdan mütevellit bana bakışları da hiç hoş değildi. bunalmıştım zaten. annemin evine geri döndükten iki ay sonra da eşyalarımı getirdim ve evi tamamen kapattım. insan hata yaparak öğreniyor ya, bu da bana türkiyenin varoşlarını daha iyi tanımama, insanların yapabilecekleri kötülüklerin sınırının olmadığını öğrenmeme, nasıl bir çevrede oturmam ve çalışmam gerektiğini öğrenmeme, yalnızlığın aslında o kadar da iyi bir şey olmadığını da farketmeme vesile oldu.

    sözün özü; benim gibi yoğun bir işte çalışıp evi otel gibi kullanıyorsanız, hastalandığınızda yanınızda duracak kimse yoksa, hele ki türkiyenin alt tabakasından zihniyetsizlerin bulunduğu bir yere taşınacaksanız - gücünüz ancak buna yetiyorsa- ne kadar zengin olursanız olun aile eviniz sizin için her zaman en iyi seçenek olacaktır. nitekim bendeniz o pinterest güzellemelerinin hiçbirini yaşayamadan evimden ayrılmak zorunda kaldım. çok iyi düşünülmesi, üzerine çok yazılıp çizilmesi gereken bir karar.

    (bkz: yatırım tavsiyesidir)

    edit: yeşildeki onlarca yazarın isteği üzerine bu editi yazıyorum. çok fazla merak eden olmuş. yeni açılan bir kafe - restorant zincirinin işletmecisiydim. tüm sorumluluk bendeydi ve işimi hatasız yapabilmek adına kendimi çok fazla hırpaladığım için evime bile gidemeyecek durumdaydım. bilirsiniz yeni açılan yerlerde eksik gedik gidermek, hesap tutmak, düzen oturtmak zordur. ben de zorlandım. açıldıktan bir buçuk yıl sonra düzeni oturttuğuma emin oldum ve direkt istifa ettim. bir ay kadar çalışmayıp dinlendim, gezdim, tatil yaptım. sonra çok daha kurumsal bir firmada daha iyi bir pozisyonda çalışmaya başladım. bu sefer 9-5 çalışıyordum ama yine de ayrı eve tekrar çıkmaya cesaret edemedim. aile evi en iyisi halen aynı fikirdeyim. söyleyeceklerim bu kadardı.
  • yeni atanmış olan sonradan görme ve çoğunluğu muhafazakar aileden çıkma memurların sosyal medyada sanki dünyanın en zor şeyini başarmış gibi atanır atanmaz paylaştıkları durum.

    çünkü hayattaki tek başarıları atanmak ve devlete sırtı yaslamak. müthiş komik bir ülkede yaşıyoruz.

    *1+1 ev resmi*
    "ben sonunda başardım".
    aynen kanka başardın helal baskıcı babandan kurtuldun.
  • benimdir, bursada evim olduğu içinde mutluyum valla son kiralardan sonra evimi kedi gibi sevesim geliyor..
  • sıkılacak insan villada yine sıkılır. yıllardır yaptığım şey bu. kimse de bu karı tek yaşıyor yollu herhalde demedi, pislikten tozdan hastanelere düşmedim, anamın evine hasret kalmadım. nasıl kafalar var anlamak mümkün değil.

    edit: destek mesajlarınız için teşekkürler. kutu dolup taşmış. ya samimisiniz ya yavşıyorsunuz hadi hayırlısı.

    edit: yoğun çalışmaktan bakamadım ama kutu patlamış, yıkmışsınız buraları ibneler. yüz milyonuncu defa yavşıyorlar yazılmış. vay a.q! ağzım da bozuk, burdan birine de vermem, ev de benim, keyif de benim. gömen de sağ olsun. hadi kaçtım.
  • zaten yalnız yaşamak için üretilmemiş mi kendisi? yalnızsan 1+1 evde yaşarsın fazlasına gerek yoktur ne bir fazla oda ne de bir fazla insan. mutluluğun formülüdür kendisi
  • hayalim şu yaaa, gitarlarımı dizeyim salona, küçük bir kitaplık, mütevazi eşyalar ve sıcak bir ambiyans :/ yalnızlığı da oldukça seviyorum, bi yaştan sonra aileyle rahat edemiyor insan açıkcası
  • kısa vadede iyi, uzun vadede kötüdür.
  • benimki 2+1
hesabın var mı? giriş yap