adilik

• günlük hayatta özellikle biten ilişkilerde çok sık rastlanılan bir davranış biçimi.
  
  ex: aman nolur dost kalalım
  ben: tamam kalırız. benim kiminle dost kalmadığımı gördün?
  
  ayrılık gerçekleşir
  
  ex: arama beni
  ben: haydaa
  
  bilumum bürokratik sebeple bazı ihtiyaçlar olur.
  
  ben: ben artık sunları kullanmıycam iptal ettiriyorum. ya da istersen ettirme ama ben ödemesini yapmak niyetinde değilim.
  ex: iptal ettir ne istersen öyle yap.
  
  bi süre sonra hırsını alamayan ex: ben de sunları sunları iptal ettiriyorum (ki halen endenizkizi tarafından kullanılmaktadır) senin onceki mesajına istinaden.
  ben: (icimden) hastasın. (dısımdan) devret mumkunse ne iptal ettirion?
  
  bu kadar zamanı bir arada gecirmiş, hayatın tüm evrelerini beraber atlatmış, biribirine destek olmuş iki insandan bir tanesinin karşısındakine düşman gibi davranmaya başlaması durumunda o kişi adi olarak adlandırılır.
• size yapıldığında ortalığı birbirine kattığınız, yapanı ortamlarda şerefsiz olarak tanıtarak itibarsızlaştırdığınız şeyin çok daha kötüsünü, olaylar hiç ilgisi olmayan hatta o dönem size destek olmuş iki kişiye birden gözünüzü kırpmadan yapmanızdır.
  
  bu vasfı taşıyan insanlar aynada kendi suratlarına nasıl bakıyorlar bilmiyorum. belki de karakter sahibi olunca insan anlayamıyordur.
• biliyordum zaten çok daha öncesinde de ama bugün bir kez daha anladım, insanin nasıl adi, nasıl kalitesiz ve ne denli karaktersiz olabildiğini. çok ufak bir şeydi, belki bu davranışı yapan insan farkına dahi varmadı bile ve aslında bu daha da vahim bir durum.
  
  ben insanları kırmaktan korktum her daim. başımı yastığıma koydugumda geçen günü düşünürüm. kirdim mi birini diye, farkına varmadan kırmış olabileceğimi düşünürüm. bu yuzdende cok uyuyamadigim geceler oldu.eğer kendimce kırmış olabilecegim kanaatine varırsam, ertesi gün söylerim boyle boyle yaptım dun, yanlış anladın mi veya kırdım mı seni diye ya da söylemesem bile o durumu tavır ve davranışlarımla düzeltmeye calisirim.
  
  ınsana insan olduğu için değer verdim her zaman, para pul, mevki makam ve cikar gözetmeden. yanlış yaptığımı defalarca öğrensemde yine aynısını yaptım. ve defalarca insanin nasılda kahpe olabileceğini gördüm. belki artik bende kırılan kırılır, alınan alınır ve darılan darılır diye düşünmeliyim. biraz gamsız ve birazda vurdum duymaz ayrıca düşüncesiz olmalıyım belkide insan olmanın gereğide budur.
  
  ınsanlardan kendimi baya soyutlamıştım ve bugün yaşadığım ufacık bir olay ne kadarda hakli olduğumu gösterdi bana. bir çoğunuz ciğeri beş para etmez canlılarsınız.
  
  kendin gibi bilme hiçkimseyi.
  
  ve cok normal sekilde bugun yuzume bakip selam veriyor. bende yuzune bakip kafa salladim ve konusmadim. bu tur insanlarla selami sabahida kesecegim bundan sonra. gereksiz oluyorlar genelde. ne yapacagi belli olmaz.