• sevgili sozluk dun gece sen uyurken chicago dan bir muzik efsanesi gecti. adalar in (hatta dunyanin) “beatles dan sonra en buyuk muzik olayi” diye adlandirilan, smiths in johnny marr i yeni grubu the healers ile chicagonun double door'unda ilk albumleri boomslang in tanitimini yapmak icin sahne aldi.
    30 – 40 yas arasi ucyuze yakin dinleyici grubu, sanki 80 lerde biraktiklari gecmislerine geri donmek istercesine heyecanla johnny marr i bekliyordu. ciliz bir anons, sis dumani, mor isiklar ve marr in silueti, islak, uzun ve yuzunu kapatan saclari, ince zayif vucudu ve o eski resimlerinden bildik oval gitari. iste onumuzdeydi, butun gencligimiz, ah o guzel gunler, ozellikle benim icin, posta ile siparis verdigim smiths plaklari, kagitlara yaptigim muzik listeleri, hic kimsenin beni anlamadigini dusundugum gunler (ki belki hala), strangeways here we come, yarisi duyulmus bulunamamis sarkilar, radyo gunleri, aritmi, yasama dair sorular (ki hala yanitlanmasi zor), meat is murder, politik sancilar, kararsizlik, gelecek korkusu, nefret, ve queen is dead…
    evet orada duruyordu, eski bir dost gibi sarilip aglamayi bekleyen…
    muzik mi, guzeldi, manchester yine manchester, belki topraginda belki suyunda kimbilir, belki gri, isli havasinda. bir parcada happy mondays, digerinde new order, bir sonrakinde smiths, ben bunlari biryerlerden hatirlamiyormuyum?
    bildik ritmlerin getirdigi konforla, adalarin underdog u marr, chicagonun bu sogugunda, sen sozluk orada sicak yataginda uyurken kalplerimizi isitti, bizi anilarimiza goturen “uzun ve dikenli yolda” elimizi hic birakmadi. artik o benim icin yillarca odamin duvarini susleyen morrissey ile omuz omuza verdikleri posterdeki 18 yasindaki johnny marr degil, cok iyi bildik, sevdik bir dost, hani o yillar sonra tekrar bulunan, rastlanan ender dostlardan…
hesabın var mı? giriş yap