sadun tanju

• bab-ı ali'de adı "efsane adam" olarak anılan yenilikçi gazeteci, yazar. yenilikçi olması eski köye "free-lance" gazetecilik kavramını getirmesi ve dahi uygulamasındandır. öyle derler büyüklerimiz. eskinin vatan, cumhuriyet gibi gazetelerinde de çalıştı. çok kıymetli de bir biyografi yazarıdır. on küsur böyle konulu kitabı var. sabancı'dan, kazım taşkent'e kadar... 2002 yılında türkiye gazeteciler cemiyeti, burhan felek basın hizmet ödülünü aldı. halen yazıyor, bodrum'da yaşıyor. ömrü uzun olsun...
  
  evvel gıyaben izniyle, sonra pek kıymetli oğlu ali tanju'nun çok kıymetli dostluğuna sığınarak, elime tuhaf bir vesileyle geçen, bindokuzyüzelliyedi yılına ait bir yazısını paylaşmak istedim. vatan gazetesinde yayımlanan bu yazıyı sadun tanju, kendi annesine bir "anneler günü" vesilesiyle armağan etmiş.
  
  "
  ben anneyim
  seni, bir hücreden yaşamaya layık bir canlı haline getiren benim. seni ıstırapların en büyüğüyle doğurdum; sevinçlerin en büyüğüyle kollarıma aldım. sana ilk davranışı, ilk gülüşü, ilk bakışı, ilk heceyi ben öğrettim. seni karşılıksız, menfaatsiz, tertemiz ilk ben sevdim. sana hayatta ilk lazım olacak dersleri ben verdim. senin yüzünden ilk acıları ben duydum. ilk ağlayışlarını benim göğsümde dindirdin. ilk sırrını bana açtın. ilk dost beni edindin.
  
  ben anneyim!
  bana her zaman güvendin. ilk aşkını ben hissettim. üzüntülerin benim üzüntülerim oldu. seni pencerelerde bekledim, gelişinde kapılara koştum. seni her zaman aynı duygularla bağrıma bastım, seninle iftihar ettim, seninle taçlandım, şereflendim.
  
  ben anneyim!
  ben, tanrı'nın en büyük lütfuna layık görülmüşüm. ben bereketim. ben tanrı gibi insan yaratabiliyorum. ben yeryüzünde iyi ve güzel, kötü ve çirkin herşeyin mesuliyetini taşıyorum. medeniyet benim, mazi benim, gelecek günlerin ümidi benim.
  
  ben anneyim!
  ben insanlığın başı ve sonuyum. ben hayata şekil veren sanatkarım. istediğim renkleri kullanır, istediğim gibi yontarım. beynine ilk nakşolacak sözler benim, kalbe ilk yerleşecek duygular benim duygularımdır. ben cennet ve cehennemim. ben istersem sevgi kardeşlik ve dostlukla büyütürüm; istemezsem kinle, düşmanlıkla içini doldururum. ben dünyaya nizam veren iradeyim.
  
  ben anneyim!
  ben sabır ve tahammülüm. ben en yumuşak ve en sertim. cesur olmayı nasıl benden öğrendinse, korkuyu da ben sana öğrettim. seni ilk öpen ve ilk döven benim. sevmek, aşık olmak, şefkat, kin, dostluk ve düşmanlık duygularının hepsi bende.
  
  ben anneyim!
  bir acı duyarken beni çağırırsın. ben teselliyim. ölsem bile gözüm arkamdadır. ben endişelerin derin kuyusuyum. kendi içime düşerim. ben bütün alakaların mihrakıyım. cömert olduğum kadar hasis, kıskanmaz göründüğüm derece de kıskancım.
  
  evet, seni kıskanırım. sen benim eserimsin, sen benim emeğimsin. sen benim güzel günlerim, geçen ömrüm, bütün hatıralarımsın. seni kıskanırım. seni bu duygumla bunaltır, isyan ettirir, üzerim. seni kendime hasretmek isterim.
  bunun için kıskanırım seni.
  
  ben anneyim!
  ben saygının mihrabıyım. önümde diz çökmeni isterim. gönlünde yer etmeyi isterim. hakkım ödensin isterim. unutulmaktan korkarım. baş üstünde ve baş köşende yerim.
  bu benim hakkım.
  ben anneyim!
  ve son nefesimde...
  her zaman...
  sütüm ve hakkım helal olsun yavrum derim.
  
  sadun tanju- vatan gazetesi, 1957
  "
• bab-ı ali'nin yaşarken efsaneleşen usta gazetecesi. duayen.
• yazılmamış olmasına şaşırdım ama, 2013 yılında kaybettiğimiz bir başka önemli isimdir kendisi. 20 ocak pazar günü vefat etmiştir, huzur içinde yatsın duayen gazeteci.
• (bkz: kutsal inekler)
  (bkz: eski zamanlar)
• kim dergisinin 13 kasım 1965 sayısında demirel için;
  
  bir welfare stateci refah devletçi diye ingilizce dalga geçmiştir…