sanatçının bir genç adam olarak portresi ^*

• (bkz: james joyce)
• (bkz: a portrait of the artist as a young man)
• (bkz: daidalos)
  (bkz: stephen dedalus)
• dublinliler ile ulysses okunmadan önce okunması gereken james joyce kitapları listesinde 1.lik kapışması yapan kitaptır.
• ' james joyce, sanatçının bir genç adam olarak portresi’nde,[7] bir sanatçıya yaşama olanağı tanımayan dublin’i anlatırken yazarın (bir anlamda kendisinin) buradan ayrılma gerekçesini temellendirir. koyu bir baskı rejimi uygulanan irlanda papaz boyunduruğunda talihsiz bir ülkedir. şair kahraman, her yanda bu baskıyı hisseder ve sonunda sürgünlüğü seçer: “irlanda nedir, biliyor musun? diye sordu stephan soğuk bir sertlikle, irlanda kendi yavrularını yiyen o kocamış dişi domuzdur.” (s. 191) her yerde özgür düşünceye baskı vardır: “balkonun kenarında tek başınaydı, bezgin gözlerle localarda oturan dublin kültürüne, cafcaflı sahne giyimlerine ve fazla süslü sahne lambalarıyla çevrelenmiş insan kuklalarına bakıyordu. arkasında oturan iriyarı polis memuru hemen rol yapmaya başlayacak gibiydi. oraya buraya dağılmış öğrenci arkadaşlarının yuhlamaları, ıslıkları, alaycı bağırtıları salonda kaba esintilerle dolaşıyordu. ‘irlanda’ya iftira’, ‘alman malı bu oyun!’, ‘dine küfür!’, hiçbir zaman imanımızı satmadık!’ hiçbir irlanda kadını böyle şey yapmadı!” sonunda kararını verir: “ister evim, ister yurdum, ister kilisem olsun, inanmadığım şeye hizmet etmeyeceğim; ve kendimi olabildiği kadar özgürce ve olabildiği kadar bütünlükle dile getireceğim bir hayat ya da sanat tarzı bulmaya çalışacağım, kendimi savunmak için de kullanmasını bildiğim silâhları kullanacağım, sessizlik, sürgün ve kurnazlık.” (s. 233) sürgünlük artık seçeneksiz bir tercihtir: “hoş geldin, ey hayat! milyonuncu keredir yola çıkıyorum yaşantının gerçekliğiyle karşılaşmak ve ruhumun nalbantında ırkımın yaratılmamış vicdanını dövmek için.”
• bir gencin entelliğe uyanışı diye tanımlanabilecek başyapıt. irlanda özgürlüğü, kilise ve toplum baskısı gibi konuları günümüze ve kendi milletimize de uyarlayabiliriz. dedalus'un girdiği ilk büyük günah ve yaşadığı travma da çok iyi anlatılmış. yani bir insan niye günaha girer ki ya da günahtan nasıl çıkar ki gibi soruları makul çerçevede açıklamış. özellikle günahtan sonra denk geldiği vaaz bünyesini sarsar dedalus'un. acılar içinde nedamet getirmeye çalışır. zamanla da inancını kaybeder. o kısmı kaçırmış olabilir. yani bölümlerden birinde net bir şekilde nasıl inancını kaybettiği açıklanmıyor. sonlarda açıklıyor katolik geleneklerine inancını yitirdiğini; ancak inanmıyorum da demiyor. sadece boşlukta bırakıyor. belki de çoğu insan bir inanç sistemini kabul ederken bazı şeyleri dışarda bırakmayı ya da sorgulamamayı yeğliyor.
  sonra entel camiaya girişini görüyoruz dedalus'un. güzellik, estetik ve aşk üzerine kafa patlatması okuru heyecanlandırabiliyor. üniversiteye adım atan herkesin kendini sorguya çekmesi için okuması gereken çok hoş bir eser bence. joyce bunları gerçekten tecrübe etmiş olmalı, yoksa bu kadar gerçekçi yazamaz detirtiyor. oturun joyce abimizin tecrübelerinden faydalanın derim.
• beğenmediğim kitaptır anlatım berbat. çeviriden mi acaba diye düşünmedim değil. herhalde edebiyattan anlamıyorum dedirtmiştir.
• james joyce'un otobiyografik eseri. orijinal metni okumak isterdim.
  
  kitaptan 1 paragraf: "bana ne yapacağımı ve ne yapmayacağımı sordun. ne yapacağımı ve ne yapmayacağımı anlatayım sana. ister evim, ister yurdum, ister kilisem olsun, inanmadığım şeye hizmet etmeyeceğim: ve kendimi olabildiği kadar özgürce ve olabildiği kadar bütünlükle dile getireceğim bir hayat ya da sanat tarzı bulmaya çalışacağım, kendimi savunmak için de kullanmasını bildiğim silahları kullanacağım, sessizlik, sürgün ve kurnazlık."
  
  benim okuduğum çeviride (murat belge, iletişim) latince sözler çevrilmemişti.
  (neden çevrilmemiş merak konusu, ayrıca.)
  kitapta geçen latince ve diğer spesifik sözlere dair 1 çalışma (ingilizce).
  sözlük
• kendimi çok zorladım bitirmek için ama olmadı, 86. sayfadan bıraktım kitabı. maalesef sürükleyicilik ve edebi yönü zayıf. içerik desen çok sığ ve konular kopuk. maalesef olmadı, bitiremediğim nadir kitaplardan oldu.
• "konuşmacılar özetler, şairlerse dizelere dönüştürür."