sonrasında

• sonrasında bir anlikmis diyorsun herseye, oldu “bitti”. acimasina bile izin vermiyorsun hemen gidiyor diyorsun. zaten hic soyledigi kadar, soyledigi gibi, soyledigi diger sabaha karsi konusmalari gibi degilmis, bir yogunluk haliymis diyorsun. kokusuymus, sicagiymis, yumusakligiymis, sesiymis, gozuymus, mukemmel dudaklariymis… yokmus diyorsun… ozlemezmis, baskasiymis, cana su katanmis saniyorsun ya: sanma, deme, yapma…
  
  anlamaz, bilmez nice mutlulugu da bu gece onu ozleyerek uyanmadim mi galiba derken aciya alisabildigini… ama sevmek oyle mi ya? alismak aciya, karanliga seni seviyorum deyip yeniden ruyaya donmek ve hala sola donmek sarilmak icin, bilincsiz uyurken.
  
  “ama yine de iyi insan olduk lan” ^* dedim.
  
  sevmeyi öğretmeye çalışırken "düştük" en azından...
• noktasında^* ile yarışabilecek durumda değil henüz, fakat bu kelimeye de epey uyuz olmaya başladım.
  
  bir şekilde yerleşti ağzımıza -genelin yani-, nedense kronolojik sıralamayla gittiğimiz tüm anlatımlarda beşbin kere kullanmazsak ölecek hastalığına yakalanmışız. hadi günlük konuşmada gene neyse de, resmi yazı yazıyosun la, vj misin? sonrasında ney?
  ardından falan de, ne bileyim sadece sonra de.
  
  gözünüzü seveyim götünüzden element uyduruyosanız da adam akıllı uydurun. nolur.
• yok böyle bir sey. tipki sunun gibi:
  
  (bkz: sonracima)
• bundan sonra da öncesinde çıktı.
  dili yazar edebiyatçı hikayeci geliştirir. vatandaş okumadığı gibi malca kelimeler üretip yayıyor.
• ne yapacağımı bilemediğim süreç başladı