yakarış

• ısrarla istemek, yalvarmak durumu.
• yakarmak işi veya biçimi.
• atsız'ın bi şiiridir kendisi.
  
  i
  
  anlamayız hayatı felsefeyle, ilimle;
  hayat çelik ellerle atılan zar olmalı.
  rahat yatakta ölmek acap olmaz mı çile?
  kanlı sınır boyları bize mezar olmalı.
  
  âşık nasıl bulursa iç açan bir serin su
  sevdiği bir güzelin som yalaz dudağında,
  sönecektir bizim de gönlümüzün tamusu
  tanrıların gezdiği yüce tanrı dağında.
  
  tanrı dağı! tanrılar, tanrılaşanlar dağı!
  orda on üç asırdır bizi bir gözleyen var.
  savaş türküleriyle aylı kızıl bayrağı,
  kefensiz ölülerin rûhunu özleyen var.
  
  ulu tanrı! kür şad'ın yenilmeyen rûhunu
  yüce tanrı dağında daha biraz barındır!
  geleceğiz yakında! yarın bütün oralar
  demir bileklerdeki çelik kılıçlarındır!
  
  tasa mıdır bir kurşun yakarsa kalbimizi?
  ne çıkar süngülerle delinirse bağrımız?
  bu kurşunlar, süngüler öldüremezler bizi,
  belki diner onlarla ezelî kalb ağrımız.
  
  gözümüzde bir hasret parlayarak düşünce,
  toprak ana elbette bize açar kolunu.
  onun kadar düşünmez bizi hiçbir düşünce,
  kendi koynunda saklar can veren her oğlunu.
  
  yurt ve şeref uğrunda sen seril de toprağa
  varsın hiçbir dudakta anılmasın er adın!
  kan sızarak göğsünden huzuruna varınca
  ıztırâbı dinecek belki o gün kür şad'ın.
  
  gam mı ceylân gözlüler bizlere yâr olmasa?
  yeter ki kılıçlarla süngüler yâr olmalı.
  rahat yatakta ölmek sanki değil mi tasa?
  savaş ve er meydanı bize mezar olmalı!
  
  (1936)
  
  ii
  
  bir gün olur, elbette eski beğler dirilir;
  yine kılıç kuşanr tarihteki paşalar.
  yine şanlar alınıp nice canlar verilir,
  yiğit akınımızdan yine dünya şaşalar.
  
  "türk tarihi" denilen kahramanlık şi'rini
  yeniden yazmak için harcayacağın kandır.
  mısraları içinde en güzel ve derini
  batıda "niğebolu", doğuda "çaldıran"dır.
  
  yine batılıların üçüncü kosova'da
  topraklara sereriz, bir değil, bir kaçını.
  çekilince kılıçlar yeniden haçoa'da
  paramparça ederiz cermenliğin haçını.
  
  yine ufka açılır şanlı korsanlarımız,
  bir türk gölü yaparlar akdeniz'in içini.
  acı acı gülerek bugün susanlarımız.
  yarın rezil ederler romalı'nın piçini.
  
  genç fatih'in ordusu yine tekbir alınca
  söndürürz kâfirin meryem ana mumunu.
  haritadan sileriz tuna'ya at salınca
  ulah'ını, sırb'ını, bulgar'ını, tum'unu.
  
  gövdesini elbette döndürürüz kalbura
  bir geçerse moskofun elimize yakası.
  çanakkale önünde yine kopar bir bora
  süngümüzle bozulur ingiliz'in cakası...
  
  yiğit harbiyeliler! öğrenin dersiniz:
  kahraman göz kırpmadan düşmana saldırandır.
  vaziifeniz: kanije, silistre, pilevne,
  niğebolu, kosova, malazgirt, çaldıran'dır.
  
  yarın yavuz dirilip bize buyruk verince
  kızgın kum çöllerini yeni baştan aşarız.
  kanlarımız sebildir; akıtarak hepsini
  belirsiz mezarlarda anılmadan yaşarız...
  
  (1936)
• (bkz: vocari dei)
  (bkz: deesis)
• - seviyor musun?
  - sevmiyorum!
• (bkz: dişi yakarış)
• guzel bir şükrü erbaş şiiridir.
  
  gözlerindeki kederi öperim
  alın kırışığında kanat çırpan sevgiyi
  öyle yıkık durma ne olur
  akşama düşen gün gibi.
  
  o büyük sırrını öperim
  bir hazine gibi üstüne titrediğin
  içindeki güneşini duygularının
  geceye düşen o çiy tanelerini...
  
  sesini öperim çocuk
  yüreğinin,kirpiklerinden sızan
  o dilsiz ince türküsünü
  öyle mahzun durma ne olur.
  
  gülüşünün aylasıyla büyülü
  o derin göllerini gamzelerinin
  içinde ömrümün yudum yudum yunduğu
  o en temiz yerlerini öperim.
  
  seni bana getirdikçe güzel
  götürdükçe nasıl da acımasız ve soğuk
  adımlarını öperim çocuk
  öyle uzak durma ne olur.
• bir okyanus limanıysam sende
  gel-git
  -me.
• münacat. arz ile arş, cisimle ruh arasında oldukları gibi iki kaynak arasında olanların; suyla, yoksa toprakla arınıp kırlangıçların konduğu alınlarını toprağa rabtedip, bütün bağlardan sıyrılıp, aşk ve vecd ile içlerinden yol bulup gelen sessiz hıçkırıkları, sessiz sesleri.
  
  ellerini, ayaklarını, yüzünü yıkadıkça aklı temizlenen, aklı aslî saflığına dönenlerin;
  onu sınırlamaya, tanımlamaya, tarif etmeye, tasavvur etmeye gayret etmeyenlerin;
  her yerde ve her zaman olana, ne yer ne zaman olanı, yersiz zamansız olana dönenlerin;
  o'nun kapısına diz çökenlerin;
  gidin âlemlerimden dese gidecek başka bir yeri olmayanların;
  gönül denizindeki yangınlarının onun kıyısı hükmündeki dile aksedişi: yakarış.
• bu nasıl kaderdi allahım...
  bu nasıl kederdi.
  
  oğlum...
  git o vefasızdan hesap sor