hesabın var mı? giriş yap

  • iş yerinde telefonla aramayı düşündüğünüz kişi tam o sırada önünüzden geçerken "alo ... bey!" diye seslenmek.

  • okula girişte kılıf kıyafet kontrolü yapılmaktadır. arkadaşım halı saha ayakkabısı giymiştir ama arkama saklanarak gizli gizli girmeye çalışmaktadır.

    müdür: gördüm seni maradona. gel buraya.

  • biz televizyon izleyerek, milyonerler, sinema tanrıları, rock yıldızları olacağımıza inanarak büyüdük ama olamayacağız...hepimiz heba oluyoruz...bütün bir nesil benzin pompalıyor, garsonluk yapıyor ya da beyaz yakalı köle olmuş...reklamlar yüzünden araba ve kıyafet peşindeyiz...nefret ettiğimiz işlerde çalışıyor, gereksiz şeyler alıyoruz... bizler tarihin ortanca çocuklarıyız..bir amacımız yok; ne büyük savaş ne de büyük bir buhran yaşadık...bizim savaşımız ruhani savaş... ve bunalımımız kendi hayatlarımız...
    -fight club
    -chuck palahniuk

  • manhattan 'nin yillar icerisinde jentrifiye olmus mahallesi, belki de gentrification hadisesinin en guzel orneklerinden. aslinda italyan degil bir irlanda mahallesi. 19.yy ortasinda, irlanda'daki buyuk kitlik sonrasi amerika'ya goc edenlerin new york'ta yerlestikleri ilk mahalle ve uzun yillar sehrin en fakir bolgelerinden biri. yerlesimin basladigi gunlerden 1990lara kadar new york ceteleri, irlanda ve italyan mafyasinin merkezi mahalle, muhtesem bir gentrification hareketi ile bugunlerin en pahali en gozde semtlerinden biri haline geliyor. ayrica '50li yillarla beraber semt porto riko'lu gocmenlerin akinina ugruyor ve hatta meshur west side story bu mahallenin hikayesini anlatiyor.
    elbette unluleri var bu mahallenin; misal mario puzo, robert de niro, mickey rourke ve tabii sly stallone gibi.

    (bkz: west side story)
    (bkz: gentrification)
    (bkz: irlanda'daki buyuk patates kitligi)

  • çok düşünmeye gerek yok. türkiyede gençler ve çocuklar aşırı fakir. sinemaya gitmek onlar için lüks. sinemaya giden yaş gurubu da genelde dünyalığını yapmış nesil. 35 45 yaş arasının genelde maddi durumu fena değil. malum akp nin para bolluğu zamanında işe başladılar. ee onlar da barbie ile çok muhatap olacak insanlar değil. tek neden bu.

  • var böyle bir şey. sanırım ben de yazılımcıyım diye sürekli önüme düşüyor, önüme geleni engelliyorum ama bitmiyor. tiplerin hepsi aynı, ben başarılıyım, ben zenginim diye bağıran sonradan görme çiğ paylaşımlar. gerçekten mesleğim adına ben utanıyorum. yahu bu ne görmemişliktir, satın aldıkları iphone'ların macbook'ların faturasını paylaşan mı ararsın, bilmem kaç bin liraya aldığı kahve makinasını çeken mi, geneli pahalı oyuncak paylaşma derdinde. bir de eli biraz para gördü diye, hasbelkader mesleğe ilgi var diye kendisinin nirvanaya ulaştığını zanneden millete hayat hakkında saçma sapan tavsiyeler vermeye çalışan ama iki cümleyi bir araya getiremeyen tipler var. arkadaşlar yazılımcı olmanız sizi otomatik olarak entelektüel yapmıyor. hatta tam tersi, zamanının büyük bölümünü yazılım ekranları karşısında harcamak zorunda olan birisinin tarihten, sanattan, felsefeden üst perdeden konuşabilecek kadar birikiminin olması zaten akla mantığa uymuyor. kendinize gelin.

    debe editi: arkadaşlar elbirliğiyle girdiyi debeye sokmuşsunuz, teşekkür ediyorum. ekşiye girince mesajlardan bir cumartesi sürprizi yaşadım. belli ki birçok kişi aynı dertten muzdarip. yazıyı tekrar okuyunca eğer yazılımcıysanız sizler için değilseniz yazılımcı çevreniz için şu mesajı ekleme ihtiyacı hissettim: hepimiz üç aşağı beş yukarı eğer türkiyedeysek birkaç bin, avrupadaysak 3-5 bin euro bandında çalışan beyaz yakalı işçileriz. bu para bizi zengin yapmaz, sadece gelişmiş bir ülkedeki sıradan bir insan gibi insanca yaşamamızı sağlar. yani 'o para o para değil'. fakir bir ülkede yaşamanız ve fakir arkadaşlara/akrabalara sahip olmanız bu gerçeği değiştirmiyor. meslek hakkındaki daha önceki yorumum için de şu girdiye göz atabilirsiniz #140622037.