ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap
seni seviyorum'a verilebilecek en acı cevap
-
karşı tarafın sessiz kalmasıdır...
yeni başlayanlar için iş hayatı
-
hiçbir yer "tam istediğiniz" gibi olmayacak, çünkü sizin "tam istediğiniz şeyin" kendisi zaten "çalışmamak" üzerine kurulu.
avrupa'nın atatürk'e hayran olduğuna inanmak
-
cenazesine hangi ülkelerden hangi düzeyde katılımın olduğuna bakınca somut olarak görülen durumdur.
ziyaret ettiği ülkelerde 'burada istenmiyorsunuz' diye gazete manşetlerine çıkan, bütün otellerin 'yerimiz yok' diyerek rezervasyon yapmayı reddettiği, diplomatik rezalet çıkmasın diye evsahibi hükümet ricasıyla zar zor bir otelde yer ayarlanabilen birinin arkasından 'belki çaldığı kemiklerden bize de atar' diye koşuşturan zavallıların anlayamayacağı bir mertebedir.
kuveytli diplomatların türk f-16 pilotunu dövmesi
-
arap sevicisi bazı kesimlerin verdiği cüretin sonucudur.
1990 yazından akılda kalanlar
-
annemin birden bire yaslandigi yaz.
uc kardesiz. annem gundelige gidiyor. babam kumarbaz. evden annemin pazara gidip en ucuzundan haftalik sebze ve para kalirsa da biraz meyve alalim diye biraktigi parayi bile alip kumara yatiriyor. evin kuytu koselerinde sabahlari annem, ogleden sonra babam; biri surekli bir sey sakliyor, digeri surekli onu bulup, kumara yatiriyor. sonra annem, paralari karsi komsu melahat teyzelere birakmaya basliyor.
o arada, annem surekli bizimle pazarlik halinde: ''okuyacaksiniz, meslek sahibi olacaksiniz. bizim gibi olmayacak hayatiniz.''
''tamam anne'' diyoruz. tamam anne. yeter anne. yeter baba. yeter baba! bunu en cok kucuk abim soyluyor. ben pek sesimi cikaramiyorum. korkuyorum.
buyuk abim o yaz askeri okulu kazaniyor. yazili sinavdan sonraki diger sinavlara girsin diye annemle babam, bizi birakip bursa'ya gidiyorlar. spor ayakkabisi olmadigi icin yalin ayak kosarak kazaniyor kosu sinavini. babam gururlu: "ciplak ayakla bile gecti butun cocuklari." sonra diger sinavlari da kazaniyor ama annem fikrini degistiyor. ''askeri okula gonderemem daha cok kucuk'' diyor komsulara. ama lıseye yazdirmak icin ceket lazim. okul ceketi cok pahali. para yok. hic mi yok? hic yok. sonra kapi kapi dolasiyor tum akrabalari: cocugunuza kucuk gelen lıse ceketi var mi? kimsede yok. hic mi yok? hic yok.
''daha ceketi bulamiyorsun, nasil okutacaksin ki'' deyip vazgeciyor. ve abim bursa'ya bir daha goturuluyor. donus yolunda annem yaslaniyor. 3.5 saatte genc bir kadindan yasli bir kadina donusuyor. geri dondugunde cok sasiriyorum. ama soramam. kizabilir.
kayit icin bir kontrat imzalamamiz gerekiyormus. eger olur da abim okulda duramaz, mezun olmadan once ayrilmak isterse taahhütnamede belirtilen miktarda parayi odemek zorundaymisiz. iki de kefil istiyorlar. kefillerden biri annemin yegeni: imam. digerini bulamiyoruz. sonra bir komsumuz ''ben imzalarim'' diyor. onlar da fakir ama ''imzalarim ben'' diyen ali abi itfaiyeci. memur oldugu icin imzasi gecerli. sonra ali abi cok genc yasta kalp krizinden oldu. ailece hala dua ederiz ona. sonra...sonra daha baska bir suru hikaye.
o yazin sonunda abimi gormeye gidiyoruz. cok guzel bir bahcedeyiz. heyecanla bekliyoruz. kapilar acilacak. ogrenciler bahceye cikacak. ve iste aciliyor tum kapilar: birbirinin ayni yuzlerce cocuk. hangisi abim anlayamiyorum. hepsi ayni kiyafet icinde. saclari ayni sekilde kesilmis. sonra kalabik arasindan yavas yavas yaklasiyor abim. onu gorunce neden bilmiyorum agliyorum. abim degil sanki. pazardan alinma ayakkabilarimdan birinin numarasi kucukmus: o gun ilk kez giydigimden daha once anlamamistik. ayagimi acitan ayakkabiyi cikariyorum. beyaz corabimda kan.
fellah köftesi
-
bulguru çok seven biri olarak yapmayı da yemeyi de çok sevdiğim bir yemek. liseden beri aynı tarifi kullanırım. kimi tariflerde irmik geçiyor kimilerinde yok. benimkinde yok mesela. bir de normalinde içine parmağınızla hafifçe bastırıyorsunuz ama ben küçük toplar şeklinde yapıyorum. bir de yapıldığı yere göre çok farklı isimleri olan bir yemek.
köftesi için:
2 su bardağı ince bulgur
2 su bardağı sıcak su
1 su bardağından biraz az un
1 yumurta
2 çay kaşığı kırmızı biber
1 çay kaşığı karabiber
1 tatlı kaşığı tuz
2 su bardağı ince bulgurun üzerine 2 su bardağı sıcak suyu döküp, üstünü kapatıp, bulgurlar şişene kadar bekletiyoruz. arada karıştırın ki su gitmeyen yer kalmasın. ılık ya da soğukken diğer malzemeleri ekleyip minik toplar yapıyoruz. bu arada ben çok az kimyon da ekliyorum.
sonra bir tencereye yağ, su ekliyoruz ve su kaynayınca köfteleri haşlıyoruz. yalnız burada dikkat edin çok haşlarsanız dağılır, az haşlarsanız sert olabilir.
sosu:
yarım su bardağı sıvı yağ
tarifte 1 çorba kaşığı domates salçası, 2 çorba kaşığı biber salçası diyor fakat ben neredeyse tamamını domates salçası koyuyorum
ezilmiş 3-4 diş sarımsak
yarım demet maydanoz
burada yağı kızdırıp içinde salçayı eziyoruz. bunu köftelerle karıştırdıktan sonra sarımsak ve maydanozu ekliyorum. özellikle maydanozun daha canlı durması için en son ekleyin.
bu arada üstüne yoğurt dökenler de var ama öyle denemedim. bu yoğurtlusu. görüntüsü daha iyi de tadını bilemiyorum. yoğurda yeşillik karıştırılanı da varmış.
cennette sıkılırsak ne olacağı sorunsalı
-
türlü türlü aktivitelerle vakit geçecektir.
http://4.bp.blogspot.com/…788404814007231171898.jpg
birol güven'in gençlere işsizlik öğüdü
-
birol güven'in pollyannavari öğüdüdür. şunu demiş:
''üniversite bitince iş bulacağınızı düşünmeyin. bulamayabilirisiniz.
iş meselesini öğrencilik yıllarında çözün. öyle bir öğrencilik yılları geçirin ki mezun olunca işiniz hazır olsun.
eğer fırsat gelirse okulu bırakıp işe girin. okulu nasıl olsa bir gün bitirirsiniz.''
link
birol sanırım türkiye gerçeklerinden habersiz. çocuklar duymasını 20 yıldır ülkeye kakalayabilen bir vatandaş olarak plazasında çayını yudumlarken ülkenin içinde bulunduğu durumu pek çözemiyor.
yanına gidip iş talep ettiğinizde sizi kovacak adamlar gençlere kanaat önderi rolüne soyunuyor ya, çıldırmamak elde değil.