hesabın var mı? giriş yap

  • aslında bir süreç var. 17-25 aralık'ta rezillikleri çıktı, açık açık "ne istediniz de vermedik, kandırıldık" dediler ve ihanetin itirafını ettiler. ama buna rağmen sürekli aynı kafada devam eden birileri tarafından destek almaya devam ettiler. böyle bir olay normal bir ülkede olsa o gün iktidarda kim varsa devam edemeyip orada biterdi. tabi zaman geçtikçe soma oldu, çözüm süreci oldu tek adam referandumu oldu... en son 24 haziran 2018'de toplum endüstri yerine keki seçti ya, cumhuriyet yerine siyasal islam otokrasisini seçti ya işte o zaman iyice anlaşıldı ki bu toplum umutsuz vaka. kendisini yapılan proleterya muamelesini sorgulamayıp çoluğuna çocuğuna bakacak parası olmadığı halde hala "ben onun g*tünün kılıyım" diye gezen insan basitliğini gördük ya işte orada ülkecek kaybettik aslında. bu tarihten sonra çöküntüler ve rezaletler devam etti tabi ama her seferinde daha az şaşırır olduk. rezillik bizim yaşantımızın normal bir kavramı haline geldi.

  • iki dünya savaşı, bir kurtuluş savaşı görmüş ve kapanmamış; bir pire uğruna yakılan şanlı yuva. hem de bizzat bu pirenin başımıza musallat olmasına zamanında katkı sağlamış kişiler tarafından...

  • atası, dedesi çeviriyor arsayı içine bir gecekondu, seçim zamanı imar affı sonra müteahhide ver zincir reaksiyonu şeklinde devam eden sebepsiz, haksız zenginleşme silsilesi
    geçmişten günümüze onlarca imar affı çıkmış, çöken, çeviren, kaçak kat çıkan onlarca kez ödüllendirilmiş, torununa kadar ödüllendirmişler adamı. sen ise bu barzonun sadece bir dairesini satın alabilmek için yıllarca çoluk çocuğunun rızkından kesiyorsun buna rağmen alamıyorsun belki de.
    tapu kayıtları ülkedemizdeki en sağlam arşivlerdendir. bak arşive ilk sahiplenmeye ve tescile ulaş, sahiplenmesi bu şekilde ise ver buna iki daire sonra gerisini tokiye devredip vatandaşa uygun şartlarda sat. cebinden beş kuruş çıkmadan bir adam 400 daire sahibi oluyorsa burada özel mülkiyetden bahsedilemez, burada bir yanlış vardır.
    bizim dedemiz hakka hukuka uydu diye cezalandırılmamız neden?

  • otobüs değil ama iki gün önce dolmuş versiyonunu yaşadım.
    ayakta da yolcu var; balık istifi ilerliyoruz.
    önümüz açık, inecek yolcu da yok ama şoför zönk diye durdu. sonra kapıyı açıp geriye doğru koşmaya başladı. arka camdan izliyoruz adam baya baya gittiğimiz yönün aksine doğru depar atıyor.
    içerdeki teyzeler cıkcıklıyor. bi tanesi “ay terk etti bizi” deyip dizine vurunca kayış koptu. ergen bebeler “piston aşşaa” deyip gülüyorlar. her kafadan bi ses geliyor: bi haber vermeden gidilir miymiş, bari paraları alıp kaçsaymış üstümüze niye bırakmış, biri mi ölmüş, galiba karısı aldatmış duyunca delirmiş… neyse hemen arabayı sürecek vekil tayin ettiler, vekile güvenmeyip paralara göz kulak olacak yaşlı bi amcayı yan koltuğa oturttular. apaçinin biri koşan şoförü videoya çekmek için aşağı inmişti, başka bi velet onu çağırmak için indi “abi gel kalkıyoz biz seçim yaptık yeni şoför var” diye bağırıyor falan… bunların hepsi de maksimum 4 dk içinde oluyo bu arada he.
    neyse sonra baktık bu sefer şoför dönmüş dolmuşun arkasından koşuyor. gene zehir gibi bi türbanlı teyze farketti bunu tabii; neyse durduk aldık adamı. yeni şoför kalkmıyo da koktuktan çabuk adapte oldu helal olsun; yan koltuğu gösterip “abi sen buraya geç istersen bi soluklan ne oldu anlat hele” falan diyor.
    meğer camdan desteyle iki yüzlükler uçmuş. bu da nereye düşürdüğünü sonradan farkedip bi şey demeden inmiş işte…
    yaşadığım en komik ve dumur anlardan biriydi.
    o değil de millet nasıl sıyırdıysa artık en saçma sapalak vaziyetlere bile anında uyum sağlayabiliyor.
    işin aslını öğrenince “valla bizi bırakıp gaçsan da şaşmazdık yavrum” diyen amca +1

  • "polisi işe karıştırmayın, yoksa kız ölür."

    elmadağ'da adını hatırlayamadığım, ev yemekleri yapan bir yere verilen siparişte yazmıştık. yemeği getiren eleman "etrafınız sarıldı" demişti.

  • 2 yaşındaki kuzenim ve annesiyle dışarıdayız. yan masada oturan adam sigara içiyor. bizimki adamın yanına gitti ve kendi avucunu açıp kapatıyor... açıp kapatıyor. her zamanki gibi yine istediği olmayınca ağlamaya başladı. neden ağladığına önce anlam veremedik sonra anladık, evet kuzenim sigara dumanını tutmak istiyormuş. nasıl bağrıyor aman yarrabim. kendisi alamıyor diye annesinden istiyor dumanı vermesini. isteğinin olmayacağına ikna etmek çok zor olmuştu.

  • konu sonrası araştırdım. çünkü ders çalışmam lazımdı. bunu yapmak daha mantıklı geldi.

    japonya'da bulaşık makinesi kullanım oranları ailelerde %26
    tek yaşayan kişilerde %2
    kaynak: https://www.japantimes.co.jp/…20expensive%20option.

    tokyo'nun hane başına oranlarda %90 gibi bir yüksek oranda haftada 6,5 gün ortalama ile çamaşır yıkıyorlar. berlin'de bu oran %25. sıcak su yok çamaşır makinelerinde. bebek kıyafeti gibi kaka çiş temizliği için lavabo tıkaçları var. lavaboya su doldurulup içine atılıyormuş. ya da çamaşır makinesine üstten sıcak su fıskiye ile dolduruluyor.
    https://okinawahai.com/hot-water-wash/

    kurutma makinesi sahip olanların ise %90 kısmı güneşte kullanmayı tercih ediyorlarmış
    https://www.japantimes.co.jp/…erence/laundry-logic/

    sonuç; ev işleri hayatlarının bir parçası. temizliği yük olarak görmüyorlar. makinelere devretmeye ihtiyaç duymuyorlar.

    bu kısım ise kişisel görüşüm;
    bizde neden şart.. gelişmiş ülke değiliz. bir konuda profesyonelleşemiyoruz. angarya iş yükümüz çok fazla. en taşşaklı mühendisim, yöneticiyim diyen bile bir sürü angarya iş ile uğraşıyordur. zaman çok değersiz tükeniyor. beslenmek için yiyoruz. italya yemek süreleri ile karşılaştırmak lazım japonyayı

  • hadi eksiciler yarisinda cikin da gorelim.

    edit: 15 gun sabredip, yarisinda cikmayi basaranlarin oldugu film. vay be tebrik ediyorum, gercek eksici budur.

    nutella + uludag limonata + dusmelik sandalyeden olusan gercek eksici paketi goes to tras olmaya giden eksici.

    not: butun kliseleri kullanarak saka yaptigim icin ozur dilerim ama bi ferahlikta gelmedi degil.