• bu belgesel, 1929 yılında taşınabilir bir kamera ile çekilmiş ilk konsept yapıttır.şehirde geçen bir günü kolaj mantığı ile görüntülemektedir. sergei eisenstein ve fritz lang çalışmaları ile belli ölçülerde paralellikler taşıyan film, çalışanların bir iş gününü belgeliyor. altı bölümlük film bir gözün bakışları ile açılıyor. ilk bölüm kalabalık bir ahaliyi görüntülüyor, ikincisi şehrin uyanışı, üçüncüsü çalışma görüntüleri, dördüncüsü öğle paydosu, beşincisi iş bırakma ve altıncısı da geri dönüş; ve sonunda izlenimci gözün seyircilere bakışı yer alır.
    bir kameranın günlük hikayesi olarak kabul gören, ünlü bir rus belgeseli olan film cinematic orchestra tarafından seslendirilmiştir.
  • yonetmeninin uzayli oldugundan suphe edilen, icinde bulundugu ortam ve duruma yabancilasmayi ve bu nedenle de zamaninin cok otesinden bakabilmeyi basarmis, zamansiz, mekansiz ve caglar otesi toplu yerlesim siiri; yine de zaman zaman akla makinalasmak istiyorum'u getirmesiyle bir yandan da doneminin de tanigi olabilen bir film.
  • sinemayla ilgileniyorum diyen herkesin en az bir kez izlemesi gereken bir başyapıt. yönetmen dziga vertov, sovyet modern kent yaşamının bir gününü anlatıyor, ama ne anlatma! filmde, film tekniğinin kitabı yazılıyor resmen. kurgu ve film çekiminin tarihine tanıklık ediyoruz da denebilir.

    vertov, sinemaya gerçek anlamda doğrusal olmayan bir anlatı formu kazandırırken, belki de bu sanat dalının mevcut ve devrimsel potansiyelini göstermiştir. bu potansiyeli de en üst seviyede kullanmıştır. film, kurmaca sinema yerine belgesel sinemayı (burada kasıt dürüstlüktür) yüceltmiş ve kameradaki göz vasıtasıyla da, sinema gözünün, insan gözü karşısındaki kusursuzluğunu betimlemiştir.

    son olarak, daha üzerine sayfalarca yazı yazılabilecek bir yapıt olmakla beraber; 68 dakikada, günümüzde bir çok filmin aktaramadığı kadar olayı ve duyguyu bir çırpıda aktaran ve bünyelerde de derin izler bırakan bir filmdir.
  • the man with a movie camera filminin orjinal adıdır.
  • 1929 yapimi sinemadaki mizansen anlayisini yikmaya yonelik, sinema sanatinin sadece istenileni gosteren ve kameranin, onu kullananın kolesi oldugunu dile getiren dzigo vertov filmi.

    (bkz: kino-eye)

    (bkz: cinematic orchestra)
  • vertov'un ,1929 yılında olmasına karşın, kamerayla show yaptığı film. aslında bu 80 dakikalık görüntüler silsilesine film demek ne kadar doğrudur bilinmez ama jenerikte şöyle yazar; bu filmde senaryo ve oyuncular yoktur...fakat kamera aracılığıyla anlatılmak istenen tümüyle amaçsız değildir. şehirleşme, makineleşme, sosyal eşitsizlik gibi olgular farklı mizansenlerle seyirciye aktarılır, ve çekimdeki ustalık ve kurgu bugün bile şaşırtır.
  • film yapiminin her asamasini gosteren, film icinde filmin* dedesi film. filmin cekim asamasini degil sadece, kurgusunu, ve hatta izlenme asamasini/tuketimini bile gosterir size. kurgusunu vertov'un karisi elizaveta svilova, yerlerde farelerin fink attigi bir odada yapmistir ve denir ki film kurgu tekniklerinin tavan yaptigi filmdir. bu filmden sonra kurgu acisindan sinema bir adim ileri gitmemistir. velhasil kelam sinemanin donum noktalarindan biridir.
  • vertov'un ünlü filmi. zamanının 70 yıl ilerisinde olan film. ayrıca istanbuldaki gösterimin ve konserin kayıtlarına sahip olduğum film..
  • çağının çok ilerisinde, belki bu nedenle çekildiği döneme inat, modern ve sıkmadan izleten bir sinematik şiir. tamamı çok kısa aralıklı kesmelerden oluşan kurgusuyla, bir yandan video klip estetiğinin de ilham kaynağıdır denilebilir.
  • bu filmin montajını vertov'un karısı yapmıstır goruntu yonetmeni de kardesidir.
hesabın var mı? giriş yap