kıvanç tatlıtuğ

• 64 yaşındaki annemi sabah yalıkavak'ta çıktığı yürüyüşte selamlayarak lisedeki merve'ye dönüştüren adam. en son arkadaşına “bana bu sabah kim günaydın dedi? kıvaaaaanç!” diye hava atıyordu kikirdeyerek yahu.
  
  tanımadığı insanlara gülümseyerek günaydın diyecek kadar egosuz ve güzel bir insanmış, öğrenmiş olduk.
  
  edit: okuduğunu anlayamayan bir adet parazit türemiş. egosuz ve kibar olmakla altın kalpli olmak arasında bir fark olmalı, örneğin ben gereksiz ve zavallı bir asalak ile çevresinden hep sevgi görmüş birini şıp diye ayırt edebiliyorum. yaşlı da babandır ayrıca.
  
  edit 2: “tanimadigi insana gulumseyip merhaba diyenlerin egosuz oldugunu ogrendigimiz baslik oldu.” diyen ya egonun ne olduğunu bilmiyor ya da mahallesindeki kasap necati amca ile ününün zirvesinde bir aktörü bir tutacak kadar şuursuz bir insan. her iki durum da insana “şu sözlüğe her ipini koparan gelmese keşke.” dedirtiyor.