anne

• bu entryi bir kafede oturmuş anne dediğim kadından dertlenmek için arkadaşlarımi beklerken yazıyorum sonunu getirir miyim bilmiyorum. uzun olabilir dikkat.
  
  anne nedir, her insan olabilir midir diye çok düşündüm kafamı çok yordugum bir kavram annelik. çünkü dışarda gördüğüm okuduğum ile sahip olduğum çok baskaydi. benim hiç annem olmadı sözlük
  aslında tam öyle de değil keşke hiç olmasaydı en azından yokluğunda sebep bulurdum bu eksik yanimin. ama öyle olmadı. anne dediğim bir kadın hayatımda oldu da işte o kadin bana anne olamadı. sadece bana da değil kardeşime de. ah kardeşim... öbür dünya var mı bilmiyorum ama o çocuğun hakkını tüm ailem birlesse ödeyemez. ama konumuz bu değil. konumuz anne ...
  
  benim annem sözlük beni hiç sevmedi. kardeşimi sevdi mi o da şüpheli. son kavgalarinda kardeşim anneliği geçtim insanlık bekliyorum artık sende diye haykırdı yüzüne de umrunda olmadı. hep böyleydi. biz kardeşimle hep bu yüzünü bildik annemin, o insafsız her şeyi herkesi çocuklarının üstünde tuttuğu hallerini. annelik yapmak için hep çok meşgul olduğu, başka adamlar için çocuklarını bırakıp bırakıp gittiği, üvey baba kisvesi altında hayatlarını tükettiği... defalarca haykırdık kucuktuk diye inanmadılar belki ilk zamanlar sonra da bir annenin bu kadar vicdansız olabileceğini düşünmediler, abartiyorlar dediler. ama sonunda onlar da gördüler. o kaçtıkları yoksaydiklari bizim kardesimle yillardir başbaşa mücadele ettiğimiz o yüzü kardeşleri de gördü annesi de gördü 35 yıllık en yakın arkadaşı da gördü. şaşırdılar bu kadar olmaz dediler, farkindaydilar hiçbir zaman mükemmel bir anne değildi, hatalar yapmıştı ama bize karşı bu kadar vicdansız olduğunu ilk defa gördüler, oğlunu hayatıyla tehdit eden adama ben seni seviyorum, senin arkandayım dediğine ilk defa şahit oldular, kırgınlığından kızgınlığından cama yumruk atıp elini kanatan oğluna karşı kılının kıpırdamadıgıni, onun için endişelenen kızını en büyük travması olan üvey babasıyla onun yüzünden evlendiğini söyleyerek sinir krinize soktuğunda umursamadığını, çocuklarını kimseden korumayamadığını.. tüm bunlar onlar için çok yeniydi ama bize değildi işte. hele bana hiç değildi.
  
  intihar ettiğinde aynı evdeki annesinin değil de teyzesinin kurtardığı kızdım ben. babasından yemediği dayağı üvey babasından yiyen, terasa çıkan küçük kardesi oradan atlamasın diye evden kaçmaya razı olan. küçücük bedeninde sürekli ergenlikten çıkamayan annesini büyütmeye çalışan..
  
  zamanında haykirdiklarim onların karşısındaydı bu sefer. gözleriyle gorebildiklerini bu defa inkar edemediler. anneannem dışında çünkü o anne. benim annemden çok başka bir anne. benim annem çocukları kullanmasın diye araba almayıp, erkek arkadaşının altına sıfır araba çeken bir anne. çünkü çocukları ona bakmazmis. onun çocukları kötüymüş şimdi mi iyi mi olmuşuz. çok uzatıyorum çok da saçmalıyorum ama çok doluyum be sözlük . hem çok doluyum hem de içimde kocaman bir boşluk var. neyse anneannem diyordum. suçlamıyorum onu da ona da söyledim. senin evladindir, benim annem değil. değil. olmadı olmak istemedi olamadı.
  
  son bir mesaj atıp sildim anne dediğim kadını her yerden. onun deyimi ile kendi fanusuma geri döndüm. tüm çocukluğumdan kaçmak için oluşturduğum o fanusta ben ve annesizliğim yola aynen devam ediyoruz.