ben

• ben, kimsesiz seyyahı, meçhuller caddesinin;
  ben, yankısından kaçan çocuk, kendi sesinin.
  
  ben, sırtında taşıyan işlenmedik günahı;
  allah'ın körebesi, cinlerin padişahı.
  
  ben, usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanların;
  ben tükenmez ormanı, ısınmaz külhanların.
  
  ben,kutup yelkenlisi, buz tutmuş kayalarda;
  öksüzün altın bahtı, yıldızdan mahyalarda.
  
  ben, başı ağır gelmiş, boşlukta düşen fikir;
  benliğin dolabında, kör ve çilekeş beygir.
  
  ben, allah diyenlerin boyunlarında vebal;
  ben, bugünküne mazi, yarınkine istikbal.
  
  ben, ben, ben; haritada deniz görmüş boğulmuş;
  dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuş.
  
  hep ben, ayna ve hayal; hep ben, pervane ve mum;
  ölü ve münker - nekir; başdönmesi, uçurum...
  
  --- necip fazıl kısakürek ---