ankara

• kendisi hakkinda yuzyillardir suren su "burada nasil yasiyorsunuz" geyigi gercekten baymistir. bak guzel kardesim, neredeyse 10000 tane entry girilmis bu sehir hakkinda, en az 5000'i "ay ankara cok rerorero" muhabbeti iceriyor. mal misiniz canim kardesim siz? isiniz mi yok? sevmediginiz her vilayetin basligina tek tek girip, yozgat'ta hayat cok monoton, kilis'in mutfagi guzel ama sehir iki hafta sonra insani sikmaya basliyor falan da yaziyor musunuz? ulan dogma buyume ankaraliyim, hicbir gun de bir ankaralinin cikip, "ankara ic anadolu'nun paris'i yahu", "maltepe koprusu'nden sehrin manzarasi gercekten gorulmeye deger, ozellikle de geceleri", "renkli gece hayatiyla ankara dunyanin en canli sehirlerinden biri dogrusu" gibi iddiali sozler ettigini isitmedim. dolayisiyla birinin tezini falan curutuyor da degilsiniz. ne gerek var abicim bik bik bik "ankara'da nasil yasanir anlamiyorum" geyiklerine?
  
  bak nasil yasanir anlatayim ben sana. ya da memleketin yarisi kpss'den iyi bir puan alayim da, ankara'da bir bakanliga kapagi atayim diye gotunu yirtiyor, iste onlara anlatayim. asti'ye adimini attin. hemen oyle mal gibi ilk gordugun taksiye binme. asti taksicileri dunya uzerinde gorup gorebilecegin en yavsak taksicilerdir. ya gazi iletisim'den biraz daha iceri yuru, oradaki taksi duragindan bin ya da asti'den hic cikmadan ankaray'a gecis yap. neyse ki birkac gun kalacak yerin var. ankara'yla ilgili en guzel seylerden biri bu belki de; herkesin ankara'da bir esi, dostu, akrabasi vardir. heh iste, simdi yillardir bu sehirde nasil yasadiklarina anlam veremedigin o ankarali yakinlarini kullanma zamani. uc-bes gun oyle takildiktan sonra, kolej'de bir ev tutarsin, kirasi maksimum 700 lira. muhit de tam bir ogrenci cenneti. beyaz esyalardan birini ikisini sifir alirsin belki ama komple evi sifir dosemek su asamada gereksiz. ogrenci cennetinin nimetlerinden faydalan, hemen bir ikinci elci bul evin yakinlarinda. evin eksigini gedigini nusr-et'te bir saslik parasina tamamlarsin. evi dosedik, ulasimi nasil yapalim? ev senin bakanliga, kizilay'a, tunali'ya, sali-carsamba-pazar pazarlarina bile yurume mesafesinde lan. daha ne olsun? sabah 9-aksam 5 memur insansin, her cuma ve cumartesi disari cikip takilacagim desen, sadece tunali'daki barlari 6 ayda bitiremezsin, ki muhtemelen buna gerek kalmayacak. bes-on bar gezdikten sonra goreceksin ki ankara'da hala mudavimcilik var. ayni mekana 4-5 kere ust uste git, bir bakacaksin ki mekanin yarisini taniyorsun. sen de saracaksin sonra bu mudavim kulturune. bir iki klasik barin olacak muhtemelen, sakin sakin icki icip sohbet edebilecegin, bir iki de muzik dinleyebilecegin, dans edebilecegin mekan olacak. bu kisimda ankara biraz sonuk. yine de her hafta birine gitsen, iki aylik dongun var. hatta aslinda daha cok var ama yasinin biraz geckin oldugunu varsayiyorum, bahceli, 7. cadde falan filan sana gelmez artik. yok illa caddede takilacagim diyorsan da, atliyorsun ankaray'a, hop bahceli'desin. trafik yok, metrobus yok, yaptigin hatanin farkina yeterince hizli varirsan, aktarma suren bitmeden tekrar kizilay'a donebilirsin bile. ne isi var oglum memur adamin 7. cadde'de falan?
  
  neyse bakiyorsun hava cok guzel, resmen bahar gelmis. kapiyorsun termosunu atiyorsun kendini segmenler'in cimlerine. moda cay bahcesi'nde ya da kordon'da ne yapiyorsan normalde, aynisini yapiyorsun iste. denize bakmak yerine insanlara bakiyorsun sadece, belki biraz da kopeklere. yaninda yamacinda kesin bir muzik tezgahi kurulmus oluyor, ya canli muzik yapan bir grup var ya da hevesli genclerden biri arabasini parka yanastirmis, dj'cilik oynuyor. bir sarki caliyor sonra ya da sana caliyormus gibi geliyor, termosta cay getirdigine pisman oluyorsun. sikinti yok. migros jet bes dakika uzaklikta. o sira aklina dusuyor, esi dostu arayayim onlar da gelsin diyorsun. tamam belki sehirde yenisin, pek samimi degilsiniz henuz ama segmenler'de bira icmek de ankara'nin "bogaza karsi raki"si, reddedilmesi zor. neyse biralari aliyorsun, sen daha ilkini bitiremeden arkadaslar geliyor. ankara'ya salliyorsunuz hep birlikte. hepinizin aklinda ayni soru var, nasil yasiyor insanlar bu sehirde? sonra bunu her hafta yapmak uzere sozleserek ayriliyorsunuz.
  
  vallahi iste boyle yasiyoruz.