adorno

• brighton üniversitesi, humanities bölümü hocalarından adını unuttuğum - belki de hiç öğrenmemiş olduğum- birinden ikinci kulak olarak duyduğuma göre: adorno beyefendi bir gün ders anlatırken, penceresinden gözünü kırpmadan aşağıda protesto yapan öğrencilere bakarak elini telefona götürmüş, ahizeyi kaldırmış ve polisi arayıp öğrencileri "çok gürültü yapıyorlar, ders yapamıyoruz" diye şikayet etmiş.
  böylece tam şanına yakışır, kuramıyla tutarlı bir tepki vermiş olmuş. kendileri derler ki (fena halde "paraphrased" haliyle); sistem küçük başkaldırı hareketlerine izin verir, çünkü bunlar köklü sistem değişimlerine neden olabilecek büyük patlamaları, düdüklü tencerenin aşırı basıncını almak için tepesindeki buhar çıkış yerini açmak gibi bir etki yaratarak engellerler, sistemin sürekliliğini sağlarlar.
  şöyle dersen; "ben hayatta toplumun patlamasını bekleyemem! asabiyimdir, sabrım yetmez; dünyaya bakıp tırnaklarımı yemelerle, başımı başka yönlere çevirmelerle, kendimi alışverişlere, sekslere filan vermelerle büyük infilakı bekleyerek durumu idare edemem. ne yapayım, kendi kendime bir köşede bir birey olarak patlayayım da, patladığımla mı kalayım? ne kadar acı olsa da gerçeğin tadı yalanın tadından iyidir diye sahte bilinci hadi aştık, iyi de yaptık. sahte umudu aşınca geriye derviş sabrı kalıyor o da ben de yok."
  ben de şöyle derim: "al benden de o kadar. bir efsaneye göre bu derdin ilacı deleuze'ün "sivrisinek olmak" makalesindeymiş. (not: makaleyi bulursan, lütfen bana da haber ver).