iki kişi

• ''oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu
  şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel laflı istanbullar
  şurda da etin çoğalıyordu dokundukça lafların dünyaların
  öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi sevmek
  ki karakoy köprüsüne yağmur yağarken
  bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti
  çünkü iki kişiydik.''
  
  (bkz: aşk)
  (bkz: cemal süreya)