mars'ta bir antropolog

• birkaç gün önce bitirdiğim ironik nörolojik hastalarını konu alan kitap. içerisinde renk körü ressamlara, görme yetisini yıllar sonra kazanmasına rağmen yeni duyusuna ayak uyduramayan körlere yer verilmiş.
  
  beni en çok etkileyense kitabın son hikayesinde değinilen otistik (anne baba ve iki çocuk) aile oldu. "otizmlerine ilişkin onca sorunun farkındaydılar ama kendi farklılıklarına saygılı bir yaklaşımları vardı, hatta bu farklılıktan gurur duyuyorlardı."
  
  aynı şeyleri kendi zaaflarım için yapıyor muyum diye düşündüm ve yapmıyordum. kaçırdığım fırsatları ve atmadığım adımları düşünüp kendime sinirlenmektense farklılığıma saygı duysam kendim ve iç huzurum açısından daha iyi olabilirdi diye düşündüm.
  
  sonuç olarak çok farklı insanların zihnini size tanıtan dolu bir kitap. nöroloji ya da nöropsikiyatriyle ilgilenen insanlara tavsiye ederim.