ending theme

• pain of salvation ın remedy lane isimli albümlerindeki 2.parca
  
  sözleri su sekildedir :
  
  and so i find myself here once again - first step down remedy lane
  budapest you tore my world apart - well, here i am
  worn with rope ends on my mind, torn with blood scarred in my eyes
  but now i'm back to shake that from my life
  
  ending theme, ending theme
  ripping at the seams, for an opening
  
  back again at deak ter - i know i could have left her here
  it was the feeling of leaving myself that i could not bear
  the same old hotel room in pest one night before the sziget fest
  hungarian princess will you share my rest?
  to rest my...
  
  ending theme
  ending theme
  ripping at the seams, for an opening
  
  to be honest i don't know what i'm looking for - who to be
  sitting here as once before, weeks ago - just waiting for a knock on that door
  and i have left all i thought was me to find out, to make sure if it was you or me
  that made me feel so free and real, but when we kiss i don't know, i just don't know
  'cause it leaves a taste of emptiness, and i think what if i'm simply depressed?
  blind, just finding rest from my mind here in budapest?
  confusing zest with the joy of being blessed with the bliss of self-escape as we kiss?
  and mixing my being unstressed with your being undressed and the taste of being true
  with the fresh taste of me and you as we touch? i don't know
  but i saw so much of me in you, the me i've missed, the young and free in you
  but still, that doesn't mean a thing, may not mean anything about my needing you
  but i guess we had to meet, to be near; to make sure, and still my dear
  beyond this bed and that door, to be honest, i fear i just don't know
  
  ending theme
  ending theme
  fanning flames to dreams of belonging
  ending theme
  ending theme
  ripping at the seams, for an opening
• "but i saw so much of me in you, the me i've missed" diyerek (ve nicelerini hissettirerek) bünyeyi aşka zincirleyen bir şarkı
• duyduğum en acıklı vokal melodilerinden birini barındıran, daniel gildenlöw’ün vokaliyle süslü harika bir pain of salvation parçası. grubun en duygusal ve diğer parçalarına oranla en basit yapılı parçalarındandır.
• her dinlediğimde bağırmak, haykırmak istediğim ama tam harekete geçtiğim anda sihirli notalarıyla, sihirli sözleriyle, sihirli ezgileriyle beni olduğum yere çivileyen, hatta hakkında girmeye çalıştığım entryi bile yazarken unutmama ve defalarca okumama neden olan şarkı, "unutturan".
• dinledikçe tüylerimi diken diken eden bir parça. hem hüzünlü, hem melodik hem de keyifli. insanın modunu birden değiştiren bişi bu, neşeliyken dinlemeye pek gelmez yamultuverir insanı.
• bir insanın kıçını yırtıp da söyleyemeyeceği, itiraf edemeyeceği şeyleri çatır çatır ortaya döken, suratı darmadağın edebilecek kuvvette yumruklar atan sözlere sahip, egoist bir parça.
  acıdır, acıklıdır; kişinin tahammül edemediği tabiatını hem hatırlatan hem de unutturan birilerinin olmasına küfür mü eder iltifat mı, orası sizin algınıza kalmış...
• "i don't know" diyen bir insan bu şarkıdaki gibi samimi olamaz her zaman.
• bir daha böylesini zor bulurum dediğim albümün (bkz: remedy lane) aşmış parçası.
  parçanın ortasında her şey bir bir ortaya dökülüyor - daniel'in dediği gibi dikişler, sınırlar açılıyor altüst olma pahasına.
  
  kendini bu kadar "gerçek" ve "özgür" hissettiren ve kendisinde özlediği hallerini barındıran;
  kendinden kaçmasını ya da kendi içine dönmesini sağlayan kişiye ithaf edilmiştir.
  
  ne istediğini bilmediğini söyleyen birinin bile bu kadar güzel sözler yazabileceğini göstermiştir.